Het Monastir de Montserrat zag er veel belovend uit vanuit de verte. Het lag vrij hoog tegen een prachtige Kartelberg (Montserrat) die al van verre opdoemde vanuit het vlakke landschap. Het klooster zelf was niet veel aan. Ongelooflijk toeristisch. Busladingen vol toeristen werden er gedropt bij de vele winkeltjes, caféetjes, restaurants en hotel. Vroeger moet het wel mooi geweest zijn, want het was een benedictijner klooster, en die jongens wisten wel hoe je een mooi, sober complex moest bouwen, maar het is tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog in 1811 verwoest. In 1844 is het herbouwd en het resultaat is niet interessant. Er wonen nog wel Benedictijner monniken. Onbegrijpelijk, want als er iets een ingetogen, contemplatieve godsdienst is, dan zijn het wel de Benedictijnen. Dan wil je toch niet in een soort Disney voor monniken leven? 
Dé grote trekpleister is De Zwarte Madonna, La Moreneta, een klein houten beeld van Maria met Jezus. Het is naar zeggen de ziel van Montserrat, hier gebracht door St. Petrus in 50 na Christus. Koolstofdatering wijst echter uit dat het beeld in de 12e eeuw moet zijn gemaakt. Het staat bovenin het koor op de eerste verdiepingen en gelovige pelgrims kunnen er langs lopen om het wereldbolletje wat ze in haar hand heeft aan te raken. Wij zaten met honderden anderen beneden in de basiliek te wachten op de Escolonia, het beroemde koor van 50 jongens. Ze gaven twee nummers ten gehore en dat was inderdaad wel mooi, maar het was allemaal zo overgeorganiseerd dat het eigenlijk niet leuk was.
Maar de tocht naar boven (en daarna naar beneden) was wel de moeite waard. Prachtige vergezichten. 
Geef een reactie