Op naar Carrara waar we een bezoek hebben gebracht aan de marmergroeve. We hebben nu zo lang uitgekeken op die gedeeltelijk uitgebleekte bergen dat we vonden dat we er toch even moesten gaan kijken. Het was heel indrukwekkend om de enorme lagen marmer te zien.
Bijna al het witte marmer komt uit het Carrara-gebergte. Het marmer is ondergronds grijs, door het vocht, maar eenmaal een weekje in de zon en het wordt stralend wit. Dit en veel meer marmerfeitjes leerden wij van onze gids tijdens een rondleiding in een van de groeves (de Cave dei Frantiscritti).
We werden door door drie enorme zalen geleid. Donker, nat en koud…
Rond kerst 1995 is er een stuk marmer losgekomen dat op een madonna met kind leek. Daar is nu een soort altaartje van gemaakt.
De groeve’s zijn nog gewoon in bedrijf en er werd druk gewerkt. Hier een van de zaagmachines.
