De honden blaffen, de karavaan trekt verder…
Het eerste doel was Boeschepe (NoordFrankrijk) om daar op de boerencamping Les Houblonnières een paar dagen bij te komen. Daarnaast vormt het een vrijwel ideale uitvalsbasis voor ons jaarlijkse bezoek aan Watou. En een boerencamping is het! Waar we in het verleden al konden uitkijken op tevreden grazende herkouwers, lopen er nu ook kippen, een haan en zelfs een klein varken rond die op gezette tijden een ronde langs de verschillende tenten en caravans maken om te kijken of er iets te eten valt. Erg landelijk plaatje dus. Teddie echter bleek met name het varken (terecht naar later bleek) als voedselconcurrent te zien en liep steeds paars aan van woede als ze het wandelende stopcontact in het vizier kreeg.
Na het bezoekje aan Watou (klik hier voor verslag) maandag, zijn we dinsdag doorgereisd naar de Belgische kust voor een andere kunstmanifestatie: Beaufort03 (klik hier voor verslag). Veel mooie kunst gezien, maar naast de kunstliefhebbers blijkt de kust toch voornamelijk bevolkt met wereldlijke types die meer op hebben met Plopsa, volle, drukke en lawaaierige boulevards, frietkotten en bierhuizen. Gelukkig bij Westende een leuke camping gevonden, wel erg commercieel, maar in elk geval rustig en niet hinderlijk vol.
Vanaf deze plek onder meer per fiets verder Beaufort03 geëxploreerd. De route voert via de kustplaatsen, boulevards en duinenrijen langs de verschillende kunstwerken.
Mooie stranden trouwens, met mooie apporteerstokken, die met name door Teddie erg op prijs gesteld werden.
Donderdag weer verder getrokken om in Blankenberg neer te strijken. Na een rondgang langs de verschillende campings de optisch minst verschrikkelijke gekozen voor de nacht. Het was een werkelijk overvol geheel, erg aan de prijs, rijen en rijen stacaravans en gespeend van alle voorzieningen. Het enige wat ons daar op de been hield was het bord “Na 22:00 volledige stilte voor de nacht”. Dat was dus jammer, de gehele nacht wakker geweest/geworden van allerhande onrust, gepraat, auto’s en wat niet meer.
Total-loss de volgende ochtend alles in de bus gegooid en hoewel kunst inderdaad troost, toch de kunst maar de kunst gelaten – maken we in September wel af – en fluks teruggereden naar de rust van ons startpunt in Boeschepe waar het gelukkig nog goed vertoeven was en waar we (nu ja met uitzondering van Teddie dan) weer genieten van de scharrelende varkens, kippen, haan en koeien en het fenomenale uitzicht over het noord-Franse landschap.
