De signalen waren overduidelijk: onze buren hadden hun pand weer in het tweejaarlijks oranje gestoken in afwachting van het zoveelste kampioenschap dat echter deze keer vast wel tot grootste heldendaden van 'onze jongens' zal gaan leiden, hetgeen garant staat voor een aantal weken van grote gezelligheid en drukte. En omdat een goed verstaander slechts een half woord nodig heeft hebben we fluks de bus gepakt voor een paar weekjes in den vreemde. We zijn ondertussen een aantal dagen onderweg maar het reisdoel, als daar al sprake van zou kunnen zijn, is nog steeds onbepaald. In eerste instantie hebben we, pragmatisch als we zijn – de bus heeft beperkte binnenruimte en leent zich derhalve slecht voor een verblijf met regenachtig weer – de meteo-kaart gevolgd en zijn richting de Frans-Begische grens gereden, alwaar we aan de Belgische kant, in Mons, de eerste stop gemaakt hebben. Vanaf de camping lekker gefietst, eerst naar het historische centrum, dat echter een steriel Disney-achtig verrestaureerde aangelegenheid bleek waarop we snel de omliggende landerijen zijn wezen verkennen.
De volgende ochtend richting Grand-Hornu gereden, waar in een oud industrieel complex het MAC – Museum Art Contemporain – gevestigd is. Helaas bleek echter bij aankomst dat dit museum in verband met een tentoonstellingswisseling gesloten was. Wel waren er een tweetal kleine tentoonstellingen in hetzelfde gebouw die soort de moeite waard waren. Ook de gebouwen zelf zijn van een industriële revolutie-achtige schoonheid en konden ons zeker bekoren. Het geheel ligt in het hartje van de oude mijnbouwstreek de Borinage. Na jaren van grote voorspoed is de streek vanaf de jaren vijftig van de vorige eeuw, analoog aan de meeste oude industrie-complexen in Europa, zwaar in verval geraakt en alleen de vervallen fabriekscomplexen herinneren nog aan het verleden. Grand Hornu is wel een mooi voorbeeld van de wijze waarop de meer verlichte 19e eeuwse hyperkapitalisten hun fabrieken een soort sociale ondertoon gaven. Het geheel bestaat naast de al genoemde fabriek zelf uit een arbeiderswijk van kleine huisjes die rondom de fabriek is opgetrokken en natuurlijk het grote "chateau" waar de baas met zijn familie woonde. Verschil moet er zijn en dat mochten de werknemers – die toen nog gewoon arbeiders heetten – best weten. De oude fabriek is nu uitgebreid met een nieuwe vleugel waarin het helaas gesloten MAC gevestigd is.
Na Grand Hornu het Franse land binnengereden waar we richting Somme gegaan zijn. Er is namelijk in Rennes een kunstbiennale die we willen bezoeken en dit leek de goede richting. Verder blijkt het landschap vergeven van allerlei artefacten die aan de 1e wereldoorlog ofwel "Grande Guerre" moeten herinneren wat ons ook wel vermag te boeien. Leuke camping in Peronne gevonden aan het Canal du Nord. Weer lekker een uurtje gefietst en daarna in de zon geluierd.
Vandaag de Le Circuit du Souvenir gereden, een tocht die langs genoemde artefacten voert en uiteindelijk in Poix de Picardie op de camping geëindigd. Le Circuit voerde ons langs een schier eindeloze rij oorlogsgraven en herdenkingsmomumenten in alle mogelijke vormen en verschijningen. Verder veel randverschijnselen als privémusea, verkooppunten van loden en kartonnen soldaten, miniaturen van oorlogstuig en gesorteerde oorlogsmemorabilia. Je wordt er wel een beetje triest van, enerzijds omdat de schaduw van een oorlog van bijna honderd jaar geleden nog zo nadrukkelijk het leven beïnvloedt en anderzijds toch maar weer de vraag hoe het kan dat miljoenen mensen elkaar georganiseerd vier jaar lang met de meest vreselijke middelen naar het leven staan. What a waste!
