Het is kwart voor zes als ik het mailtje van onze nieuwe Franse vrienden Martin en Sophie zie:
Ce soir à 18H il y a une galette des Rois offerte par Madame le Maire à Mailly la Ville… Si ça vous dit ? Nous y passerons. Et vous?
Ja, wat doen wij? Ik ben druk aan het pinda-rijgen voor de immer hongerige troep kool- en pimpelmezen en Hans ligt nog bij te komen in het bad na een vermoeiende middag bomen omhalen op ons bosperceel nr. 17. Een nieuwjaarsreceptie met de traditionele driekoningentaart met boon en kroon! Saperlipopette, daar moeten we eigenlijk wel even acte de présence geven. Maar het begint al over een kwartier en we hebben eigenlijk helemaal geen zin om ons nu nog onder te dompelen in het voor ons nog steeds moeilijk te volgen Frans van onze dorpsgenoten. „Zullen we het gewoon maar, heel conveniënt, niet op tijd gelezen hebben?” Probeert Hans, terwijl hij zich afdroogt. Goed idee! Opgelucht leg ik mijn telefoon weg en ik ga weer zitten. Ik rijg nog een paar pinda’s aan de vogelketting en begin weer te twijfelen. „Eigenlijk moeten we wel even gaan. Het eerste jaar hier zit erop en ik denk dat madame le Maire het wel op prijs zal stellen als we onze neuzen laten zien. Bovendien kunnen we gelijk iedereen een gelukkig nieuwjaar toewensen.” Na nog even heen weer geslingerd te worden tussen wel of niet gaan wordt het besluit genomen. We gaan! Nog een extra blokje hout op het vuur en op naar de Salle de fête in het dorp.
Het normaal zo rustige dorpspleintje staat zowaar helemaal vol met auto’s en we kunnen met moeite een plekje vinden. Als we aarzelend naar binnen lopen, het is de eerste keer dat we de Salle de fête bezoeken (hij is nog ongezelliger dan we ons hadden voorgesteld – de feestelijke kerstverlichting was door het schelle tl-licht nauwelijks waarneembaar) komt madame le maire glimlachend op ons af. Ze wenst ons een voorspoedig 2013 toe en heet ons van harte welkom. Na nog wat beleefdheden te hebben uitgewisseld begeven we ons onder onze Franse dorpsgenoten. We zijn verbaasd hoeveel het er wel niet zijn, minstens 100! We kennen er nog geen 5 procent van, maar net genoeg om hier en daar een praatje te kunnen maken.
Zo memoreren we met Marcella en Guy het overlijden van hun goede vriendin Germaine in oktober, buurman Jean, die nogal kwakkelt, wensen we een goede gezondheid toe en beloven hem volgend jaar aanwezig te zijn bij het door de feestcommissie – waar hij de voorzitter van is – georganiseerde Saint Sylvesterfeest, met de ezeltjes-mensen – waarvan we de namen nog steeds niet weten – praten we over het gemak dat ezeltjes kunnen bieden bij het afvoeren van haardhout uit het natte bos en met monsieur Berger praten we over de toekomst van de vereniging Les Amis de la Chapelle d’Avigny. Hij is er somber over. Wij zijn de enige nieuwe leden van het afgelopen jaar en het dak van la Chapelle moet eigenlijk worden gerestaureerd. Tja…
Het brouhaha in de zaal verstomt. Madame le maire begint aan haar toespraak. Zij is blij dat wij in zo grote getale aanwezig zijn en wenst ons allen nogmaals een heel voorspoedig 2013 toe. Dan volgt er een opsomming over de gemeentelijke activiteiten van het afgelopen jaar gevolgd door de geplande activiteiten in 2013. Zo is de kettingzaag voor de plaatselijke brandweer er in 2012 gekomen en hopen we komend jaar een nieuwe gemeentelijke tractor te kunnen kopen. Vervolgens worden de namen van dorpsgenoten genoemd die in 2012 een bijzondere betekenis hebben gehad voor Mailly-la-Ville. Het is een hele lijst en we zakken een beetje weg tot we onze namen horen. Monsieur et Madame Pronk! We worden verwelkomd als nieuwe bewoners. Aarzelend steken we onze hand op en er wordt vriendelijk naar ons geknikt. Aan het eind van de toespraak worden we zelfs nog een keer genoemd, dit keer vanwege onze ‘guirlande lumineuse’. De slinger met kerstlampjes die we aan de voorkant tegen de lambrisering van ons huis hebben gespijkerd is blijkbaar niet onopgemerkt gebleven.
Dan volgt champagne en zijn er heerlijke hapjes. We voegen ons bij Martin en Sophie met wie we tenminste ook wat engels kunnen praten. Mede dankzij de rijkelijk vloeiende drank wordt het feest steeds luidruchtiger en voordat de galette des Rois wordt uitgeserveerd sluipen we weg. De galette des Rois en de bijbehorende kroning gaan we missen, maar we rijden tevreden huiswaarts en voelen ons zeer welkom en geaccepteerd door onze Franse dorpsgenoten. Kom daar in Den Haag maar eens om!
