Brenda en Joris kwamen een paar dagen. Behalve de gebruikelijke spelletjes (yes!) bezochten we het zomerfestival van La Scene Faramine, met de clowns Miriam de Sela et Joël Colas, “Barbara, où rêvent mes saisons”, met Apolline Roy (mise en scène Sophie Pincemaille) en “On t’appelle Vénus”, met Chantal Loïal. Verder bezochten we het Centre d’Art Contemporain waar een interessante tentoonstelling was met sculpturen en schilderijen van Sylvain Corentin en keramieken beelden van Fanny Ferré.
Hoewel het weer het nog niet helemaal door heeft, is het inmiddels volop voorjaar op het Franse platteland. We zijn meer en meer aan het inburgeren met als apotheose een 4-daags verjaardagsfeest annex trouwerij bij onze vrienden/dorpsgenoten Sophie en Martin. Het was al met al een geweldig feest want feesten kunnen ze, de Fransen. Er waren zo’n 200+ gasten, uit heel Frankrijk, die een of meerdere dagen het feest kwamen meevieren.
Hoogtepunt was natuurlijk de trouwerij zelf, heel on-Nederlands met veel brouhaha tijdens de plechtigheid, de bruid en bruidegom die in een ezelwagen van en naar de Marie reden, veel wijn en champagne, heel veel eten, beesten aan het spit, veel (live-)muziek, een wandeling voor het lanceren van de (100!) hetelucht-ballonnen en veel gedans.
De weken daarvoor hebben we ons overigens ook niet verveeld met de komst van grote delen van de familie van der Meijden. De eerste gasten kwamen met Pasen. Marijcke, Michel, Pepijn en Vigo hebben een lang weekend in het atelier gelogeerd. Het was nog te koud voor de caravan.
We hebben gezamenlijk de “official Avigny tour” gedaan, inclusief de Cave de Bailly, waar wij zelf ook nog niet geweest waren. Verder hebben Pepijn en Vigo lekker buiten gespeeld waarbij Vigo kennis gemaakt heeft met buurhond Vigo maar die twee bleken elkaar bepaaldelijk niet te liggen. Het was die zondag Pasen en dus konden Vigo en Pepijn naar hartelust eieren zoeken bij Sophie en Martin. Sophie had behoorlijk wat chocolade ingekocht en de heren kwamen met een mooie buit terug! Daarna nog een testvlucht met betrekking tot het trouw-gebeuren gedaan met de hetelucht balonnen. Al met een fijn lang weekend!
Na een korte onderbreking in NL zijn we vervolgens met pa voor een weekje (althans voor pa) weer Frankrijk-waarts getrokken. Later die week schoven Els en Piet ook aan die op doorreis waren vanuit Barcelona, waar Piet gedebarkeerd was na zijn SAS oftewel Semester At Sea. Ook nu weer de royal tour gedaan maar omdat het weer aan het eind van de week niet meeviel hebben we alles voornamelijk vanuit de auto bekeken. Ook weer de Cave de Bailly bezocht waar nu zelfs een heus Fête de Chocolade was. Daarna hebben we het bezoek afgerond met een avond in Vezelay, erg mooi, wel een beetje koud en pa heeft op een heerlijke maaltijd in de lokale pizzeria getrakteerd.
Nadat Els, pa en Piet vertrokken waren hadden we een weekje tijd voor ons zelf. Hard nodig want we gingen een PhotoMaat/PhotoBooth maken voor het bruiloftsfeest van Sophie en Martin. Het geheel was mooi op tijd klaar en het systeem heeft de volle 4 dagen netjes zijn werk gedaan wat tot zo’n 500 fotostrips geleid heeft.
Een weekje later was het al weer gezellig druk omdat Emily en Piet een aantal dagen kwamen logeren. Ze hadden mazzel want, in tegenstelling tot de weken ervoor (en daarna zoals later blijken zou) was het prachtig weer. Lekker tochtjes gemaakt per auto en fiets, uit eten geweest in alweer Vezelay, veel Catan en Puerto Rico gespeeld, gepingpongd en wat niet meer. Al met al super gezellig!
En toen dus de bruiloft waarvan we ondertussen weer bijgekomen zijn. We hebben nog onderdak geboden aan een van de vrienden van het bruidspaar, Matthew Rose, een Parijse Amerikaane muzikant/kunstenaar die een prettige gast bleek en ons op een prive concert trakteerde.
De rest van het voorjaar is gelukkig nogal uneventful verlopen. We hebben het atelier ingericht, de garage opgeruimd, de knutselschuur heringericht en zijn lekker aan het werk geweest. Het weer was, zoals in de rest van Europa, nogal van slag zodat we niet veel buiten hebben kunnen zitten. Wel lekker in het bos gewerkt om het hakhout te kloven want buiten werken ging natuurlijk wel en we hebben ondertussen een goed ritme van buiten/binnen/hak/lees/creëer werk gevonden.
De borders rond het huis hebben ook een opknapbeurt gekregen. Loeloe (juist, die van de beroemde LesParterresEnKit) heeft er een mooi ontwerp voor gemaakt dat ondertussen ook volledig geïmplementeerd is. Loeloe en Jos zijn Hagenezen die hier in de buurt blijken te wonen. Dat zijn dus van die leuke meevallers die je zomaar kunnen overkomen. We beginnen hier zo ondertussen een aardig netwerkje te krijgen.
Ook is de eerste Franse klant gescoord en uitgeleverd, dus dat begint ook een beetje te lopen.
Helemaal in het begin van het jaar is ons super-tuinteam ook nog langs geweest. Lies en Rob hebben ons weer reusachtig geholpen en de ‘punt’ is nu weer helemaal begaanbaar. Het heeft zo’n 15 kubieke meter aan snoeiafval opgeleverd wat vervolgens natuurlijk weer opgeruimd moest worden. Ons karretje zag er niet overheen en we hebben een lokale puinruimer in de arm genomen die alles met een indrukwekkende shovel heeft opgeruimd. En als ik alles zeg, bedoel ik alles. Inderdaad, iets meer dan bedoeld en de term ‘lost in translation’ heeft weer een nieuwe inhoud voor ons gekregen. Ook heeft onze superheld de telefoondraden kapot getrokken waardoor iedereen in ons dorp links van ons alsmede het dorp verderop een dag of 5 geen verbinding meer had.
Het verblijf in de winter is ons uitstekend bevallen, het huis is goed warm te stoken en Teddie is verzot op de haard!
Het is overigens in absolute termen eigenlijk niet erg koud geweest dit jaar maar het was (en is) wel heel lang veel kouder dan het meerjaars gemiddelde je zou doen verwachten.
Cultuur is dankzij de Compagnie d’Avigny en het theatre d’Arcy voldoende aanwezig, leuke optredens, lezingen en performances. We doen nu ook zelf mee en bezoeken tweewekelijks het Atelier de Theatre!
Kort en goed: we hebben het hier meer en meer naar onze zin en beraden ons nu op onze next steps… so stay tuned…
Afgelopen zaterdag waren we uitgenodigd voor een bijzondere bijeenkomst: het EuroGT ofwel het officieuze Europese teamkampioenschap Warhammer, Warmaster en Mordheim. Locatie: de kelderverdieping van het Golden Tulip hotel in Bergen op Zoom.
Even bij het begin beginnen: Warhammer, Warmaster en Mordheim zijn strategie spelen waarbij steeds twee spelers het tegen elkaar opnemen. Daarnaast maakt elke speler deel uit van een team (rood, zwart of blauw) waarbij de verschillende individuele ‘gevechten’ tezamen een meta-game vormen. Bij alle drie de spelvormen beschikken de spelers over legers van allerlei pluimage (dwergen, ratten, heksen, enz enz) die door fysieke spelfiguren gerepresenteerd worden. Deze meest metalen spelfiguren koop je als onbeschilderd bouwpakket. Je wordt geacht ze zelf ‘mooi’ te schilderen waardoor iedereen, even los van zijn schildervaardigheden, over in elk geval zeer persoonlijk speelmateriaal beschikt.
Het spel wordt gespeeld op grote tafels waarbij de ‘werkelijkheid’ wordt nagebootst met miniatuur bergen, bossen, rivieren, huizen en ruïnes. In deze omgevingen spelen de verschillende gevechten zich af. Het verschil tussen de drie spelvormen zit hem met name in de schaal waarop een en ander zich afspeelt. In Mordheim beschik je over een unit van zo’n 10 figuren; Warhammer betreft gevechten tussen tientallen figuren en bij Warmaster beschik je over nog meer (honderd plus) strijders. De spelen zijn turn-based waarbij elke beurt weer uit een zestal fasen bestaat. Er is daarbij sprake van een zeer uitgebreid aantal regels (vastgelegd in dikke ‘Rulebooks’ waar iedereen doorlopend in loopt te bladeren).
Tijdens de gevechten is ook de fysieke afstand erg belangrijk en je ziet dan ook iedereen met maatlatten en meetlinten in de weer. Door middel van dobbelstenen wordt er ook nog een element van kans/toeval ingebracht. Het was ook bijzonder de spelers met de grote legers van Warmaster, waarbij een groot aantal figuren met elkaar strijdt, met tientallen dobbelstenen bezig te zien.
Verwarrend? Dacht het wel, althans wij vonden van wel! Bijzonder? Absoluut, al was het maar voor de sfeer. Wij zagen maar zelden mensen (eigenlijk alleen mannen ruwweg tussen de 12 en 65) enerzijds zo gepassioneerd maar anderzijds ook relaxed en gezellig bezig met wat zij belangrijk en waardevol vonden: hun spel! Kortom: we hebben een buitengewoon leuke dag gehad!
