Na Lourdes zijn we naar een camping ietsje verder in de bergen gegaan in Argeles Gazost. De camping die we wilden nooit gevonden, maar wel een hele leuke kleine gevonden op de berg met een prachtig uitzicht op een dal met op de achtergrond de besneeuwde Pyreneeën. Het was in feite bij mensen in de tuin. We waren de enige klanten en het washok werd speciaal voor ons geopend. Het heerlijke groene gras, bleek een groot stekelveld te zijn, dus Teddie was er al gauw klaar mee en ging chagrijnig in de bus liggen. We konden nog heerlijk een poos in de zon zitten. 
Maandagochtend zaten we weer in een klamme wolk. Toen we weg wilden was er niemand te bekennen bij het huis, waarschijnlijk was hij werken en zij de kinderen naar school brengen. We hebben een envelop met geld (een schatting gemaakt, we hadden geen idee maar we vonden het niet meer dan een tientje waard) aan de deur gehangen en vertrokken richting de Middellandse Zee, want we waren nu wel klaar met die klamme wolken. En daarmee was ons rondje klaar.
Klamme mist in Noord-Spanje
We hebben een hele leuke camping gevonden in Zerautz (grand camping Zerautz, vlakbij San Sebastian), hoog boven op een heuvel met direct uitzicht op de Atlantische oceaan en het strand van Zerautz. Het weer was nog steeds grauw, maar het waaide gelukkig niet, dus niet koud. Daar hebben we een pizza gehaald en met uitzicht op de oceaan veroberd. Alweer uniek sanitair, dit keer geen paleis, maar de hoeveelheid wasbakjes achter elkaar in de lange gang was een bijzonder plaatje. 
Zondagochtend werden we wakker in een klamme mist. De oceaan was alleen nog te horen en je zag alleen nog de vage omtrekken van een boom als je richting zee keek.
Na het ontbijt naar San Jean-de Luz (in Frankrijk) voor een strandstop voor Teddie. Ook dat lag helaas in een klamme mist, en Ted vond het helemaal niks. We hebben onder een luifel nog een kop koffie gedaan met uitzicht op een mistroostig strand en besloten in Lourdes een kijkje te gaan nemen.
Ruimte voor stieren
Moe van alle kunst en cultuur hebben we in El Escorial een lekker relax-dagje gehouden. De camping is gigantisch, duur en een beetje overgeorganiseerd ook, maar voor een dagje rust prima. Gezwommen (het eerste zwembad wat open is met water van 19 graden, maar goed, je kunt zwemmen!), gelezen, ge-internet, fietstochtje gemaakt door de schitterende omgeving hier. Prachtige ouderwetse weilanden met veel dikke, schaduwrijke bomen waaronder zwarte stieren grazen. De stieren hebben hier nog wel de ruimte.
Op de achtergrond de bergen van de Sierra de Guadarrama met het enorme kruis waar zich het graf van Franco en de oprichter van de Falange bevindt.
De windmolens van La Mancha
La Mancha is de streek waar Cervantes zijn romans heeft gesitueerd. Don Quichote is hier geboren en we hebben de beroemde windmolens gezien die hij bevochten heeft. 
Mooie landschappen op weg naar Toledo
Ciudad Encantada
De Ciudad Encantada (De betoverde stad) ligt in de bergen rond Cuenca en is een park met bizar uitgeslepen rotsformaties, waardoor een wandelroute uitgezet was, die veel langer bleek te zijn dan goed voor ons was. We hadden medelijden met een groep bejaarden die moeizaam voortstrompelden op weg naar de uitgang die nog kilometers ver was. Wel mooi, of beter gezegd bijzonder, maar een beetje te veel waar voor je geld (3 euro).
Bron van de Cuervo
Serranía de Cuenca
Vandaag de Serranía de Cuenca in: een prachtig berg-natuurgebied, beetje Yosemite-achtig, voor de Amerika-kenners. Mooie landschappen gezien.
Pas op! Overstekende stieren…
Waanzinnig fietspad en heerlijk ijs
Zondagmiddag een fietstochtje langs een waanzinnig aangelegd fietstpad naar Cuenca gemaakt, maar de oude bovenstand in Cuenca, lag toch net iets te hoog en dat hebben we nog even uitgesteld. We zijn gestrand op een leuk terras langs de rivier waar we heerlijk ijs hebben gegeten.
Mooie landschappen op weg naar Cuenca
Vrienden maken…
Een vriendin (Bella) voor Teddie op de camping in Catalayud…
Het was een verademing om eens op een groot grasveld te komen, waar je zelf een plekje kon uitkiezen. Er waren maar een paar mensen, dus we hadden alle ruimte. We namen de snelweg, die er vlak naast lag, graag voor lief. De bus is trouwens enorm goed geisoleerd. Als de raampjes dicht zijn hoor je helemaal niets meer, zelfs geen snelweg. Lekker de middag en avond uit geluierd met op ons netvlies nog de schitterende landschappen die we gezien hebben.
Montserrat – Disney voor monniken
Het Monastir de Montserrat zag er veel belovend uit vanuit de verte. Het lag vrij hoog tegen een prachtige Kartelberg (Montserrat) die al van verre opdoemde vanuit het vlakke landschap. Het klooster zelf was niet veel aan. Ongelooflijk toeristisch. Busladingen vol toeristen werden er gedropt bij de vele winkeltjes, caféetjes, restaurants en hotel. Vroeger moet het wel mooi geweest zijn, want het was een benedictijner klooster, en die jongens wisten wel hoe je een mooi, sober complex moest bouwen, maar het is tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog in 1811 verwoest. In 1844 is het herbouwd en het resultaat is niet interessant. Er wonen nog wel Benedictijner monniken. Onbegrijpelijk, want als er iets een ingetogen, contemplatieve godsdienst is, dan zijn het wel de Benedictijnen. Dan wil je toch niet in een soort Disney voor monniken leven? 
Dé grote trekpleister is De Zwarte Madonna, La Moreneta, een klein houten beeld van Maria met Jezus. Het is naar zeggen de ziel van Montserrat, hier gebracht door St. Petrus in 50 na Christus. Koolstofdatering wijst echter uit dat het beeld in de 12e eeuw moet zijn gemaakt. Het staat bovenin het koor op de eerste verdiepingen en gelovige pelgrims kunnen er langs lopen om het wereldbolletje wat ze in haar hand heeft aan te raken. Wij zaten met honderden anderen beneden in de basiliek te wachten op de Escolonia, het beroemde koor van 50 jongens. Ze gaven twee nummers ten gehore en dat was inderdaad wel mooi, maar het was allemaal zo overgeorganiseerd dat het eigenlijk niet leuk was.
Maar de tocht naar boven (en daarna naar beneden) was wel de moeite waard. Prachtige vergezichten. 