Conversare!

Er was eens zo’n 250 miljoen jaar geleden een binnenzee…

december 21, 2009

thermometer 

Het heeft gevroren vannacht en de camping was wit berijpt. Geen cappu in de zon hier in deze high desert vandaag. Snel de bus afgekoppeld, eitje want we hadden alleen elektriciteit, de rest was vanwege de vorst 's nacht afgesloten. 

Carlsbad Caverns 

Om 8:30 busmans gestart en op naar Carlsbad voor een bezoek aan de wereldberoemde grotten aldaar. Het was een mooi ritje door een Franse-Pyreneeën-achtig landschap.
De grotten zelf waren in een woord spectaculair, al was het maar vanwege het formaat. Zo'n 250 miljoen jaar geleden was op deze plek een binnenzee waar zich een hoefijzervormig rif vormde uit de kalkoverblijfselen van allerhande zeedieren c.q. schelpen.
Toen de zee opdroogde werd het rif bedekt met tonnen zout en gips die in de loop der tijd tot rotsen werden samengeperst. Toen een paar miljoen jaar geleden de Guadalupe mountains ontstonden werd de bodem langzaam maar zeker omhoog geduwd. Omdat de grond hier nogal olierijk is werd tijdens dit proces de kalk van het voormalige rif langzaam door het, vanwege de olie, sulfietrijke water opgelost waardoor er in de rotsen enorme grotten ontstonden op de plekken waar ooit het rif was. Nog weer later, zo'n half miljoen jaar geleden begon er kalkhoudend water door de berg naar beneden te druppelen en vormde zich in de grote kamers van de grot ook allerhande fantastische figuren in de vorm van stalagmieten etc.
In de 19e eeuw werden de grotten ontdekt door settlers die op de gigantische vleermuiskolonies afkwamen, met name om de vleermuisguano te oogsten; er bestond tenslotte nog geen kunstmest in die dagen.
Rond 1930 werd het geheel tot Nationaal Monument verklaard en werd het voor het publiek opengesteld. Er werden onder meer liftschachten aangelegd, die nodig waren omdat de grotten zo'n 25 meter onder de bergen liggen.
Ook hebben ze een comfy trail aangelegd wat de bezoekers langs de verschillende ruimtes leidt. Wij hebben ons weten te beperken tot de korte tour van ongeveer anderhalf uur door de "Big Room" die al met al zo'n anderhalve kilometer lang was. Mooi!

Petra in Carlsbad Caverns 

Carlsbad Caverns 

Carlsbad Caverns

 Carlsbad Caverns

  
Weer bovengronds bleek het lekker warm te zijn geworden en hebben we alsnog de cappu in de zon gedaan.
Toen langs prachtige Guadalupe Mountains naar Texas koers gezet.  De rit door dit deel van het Texaanse land nadat we de bergen verlaten hadden was helemaal zoals we het ons voorgesteld hadden: een leeg, leeg redelijk vlak land met redelijk vlakke wegen die als een rechte streep het landschap doorsnijden, met hier en door een klein vervallen gehucht, olie-rigs zoals ja-knikkers en Ewing-style boortorens en af en toe een verdwaalde koe! 

Bijna bij Texas, zicht op de Guadalupe Mountains 

Het doel voor de dag, Fort Stockton, bereikten we om 16:00 lokale tijd – yes weer een tijdzone verder en weer een uur 'verloren'.

De bus op het RV-park bij Fort Stockton 

Leuk, rustig RV-park met een kerststal, waar Teddie direct bij aanschoof  

Teddie bij de kerststal
 

Reageer · camping, dieren, landschap, monument

Over sneeuwwitte duinen en besneeuwde bergtoppen

december 20, 2009

White Sands National Monument 

Koude nacht en ochtend dus gauw busmans van het water, elektriek en riool afgekoppeld en richting White Sands getogen. 

Daar aangekomen eerst naar White Sands Missile Range gereden om het museum aldaar te bezoeken. Omdat dit op een Amerikaanse legerbasis gesitueerd is kregen we een stevige controle aan de poort. Busmans werd doorzocht op wapens en wij moesten rijbewijzen, id's en autopapieren laten zien. 

Museum White Sands Missile Range 

Het museum zelf was echt op techies gericht en bestond uit een redelijk bonte verzameling oude apparatuur, modellen, documenten alsmede oude foto's en video's in een soort muffe jongenskamer-achtige setting. White Sands was in WO-2 de site waar de eerste kernbom (ofwel 'the gadget') getest werd op de Trinity-site en is vervolgens de test- en ontwikkelingsbasis geworden voor zowel NASA als het Amerikaanse leger, vloot en luchtmacht. Helaas was er tot Hans' lichte teleurstelling geen enkele referentie naar de DEC-20 die in de 80er jaren onder de systeemnaam SIMTEL20 de thuisbasis voor wat toen nog public domain software heette vormde. 

Hans en Petra in het museum van White Sands Missile Range 

Buiten bevond zich ook nog een indrukwekkende verzameling jet- en raketspul.

White Sands Missile Range 

Ook een replica van Fat Man, de bom van Nagasaki.

Fat Man bij White Sands Missile Range
 
Toen door naar White Sands National Momument. Dit beslaat een gebied van honderden vierkante kilomneters en bestaat helemaal uit prachtig witte gipsduinen. Het geheel ligt in een kom waardoor het gips, dat uit de bergen gespoeld werd, zich daar verzamelde. Door de sterke wind werd het gips opgestuwd tot duinen. 

White Sands National Monument 

Het is een briljant plaatje dat aan een vers besneeuwd landschap doet denken, maar dan toch net anders. Er voert een 24 kilometer lange weg door de duinen die je uiteindelijk op een grote picnick area brengt waar een aantal overhuifde banken en kleine huisjes staan. Het geheel is een onwerkelijk plaatje, zeker toen we net aankwamen en het verder doodstil was. Heerlijk in de zon gezeten, cappu met carrotcake genuttigd (ja alweer!) en lekker met Teddie gespeeld. Na een tijdje werd het er drukker, onder meer met duinensleeërs, wat een soort lokale gewoonte bleek te zijn. 

Picknickplaats bij White Sands National Monument 

Spelen met de stok (van de Joshua tree) in White Sands National Monument 

Daarna nog een microtrailtje gelopen over een mooi aluminium Myst-achtig pad. 

Naast de onwerkelijk witte duinen is ook de vegetatie hier bijzonder. Met name de skunk-bush, een soort doornstruik die met zijn wortelstelsel de immer schuivende duinen vasthoudt en daarmee een soort grote bollen vormt, was een bijzonder plaatje en verder de soap-tree yuka.

skunk-bush bij White Sands National Monument

Soap tree yuka bij White Sands National Monument 

Na White Sands besloten we Roswell maar even te laten voor wat het was (het was eigenlijk te ver van onze route af) en zijn we in plaats daarvan over highway 82 richting Carlsbad gereden. Dit bleek ook een mooie scenische route te zijn over de Sacramento Mountains en dwars door Lincoln National Forrest. We gingen over een bergpas van zo'n 3000 meter hoog. Op de top bevindt zich het stadje Cloudcroft wat net als de duinen eerder helemaal wit was, aleen nu van de sneeuw. Het was net of we in een scene van Twin Peaks terecht waren gekomen en elk moment verwachtte je Dale Cooper te zien lopen. Ook hier weer sleeërs, die op echte sneeuw overigens veel beter gleden. 

Sneeuw in de Sacramento Mountains 

Uit de bergen gekomen veranderde het landschap weer in een grote, eindeloze high desert woestenij. Een grote leegte zover je kijken kan, zonder bomen, huizen of wat dan ook. Wel hier en daar wat zwarte koeien die aan kurkdroge pollen staan te knagen. 

In Artesia hebben we een RV-park gevonden waar we nu staan. Niet veel bijzonders maar the closest to home for now :-).

Artesia zelf is een relatief grote plek waar blijkbaar veel connecties met de olie-industrie zijn. Dat blijkt onder meer uit een standbeeld met olieboorders en een allerlei petrochemische bedrijvigheid. Met name de boorinstallaties deden ons aan de Ewings denken…. En dan zijn we nog niet eens in Texas….

White Sands Missile Range
 

Reageer · dieren, landschap, monument, museum

Winterpaleis in de zon

december 17, 2009

Happy camper! 

Lekker vroeg uit de veren gegaan en in het ochtendzonnetje nog ff een capu gedronken en toen door naar het gas-station. Busmans blijkt een dorstig wezen, iets van 1 op 3 of zo, maar goed als je 5000 kilo weegt dan gebruik je ook wat energie op een dag. Rustige rit gehad naar Phoenix, het woestijnlandschap blijft erg mooi. Je rijdt op de bodem van wat eens een zee was, in alle richtingen omsloten door bergketens. Bij Phoenix eerst even aangelegd bij de lokale AAA, de Amerikaanse evenknie van onze ANWB. Gepakt met kaarten en boeken weer naar buiten gekomen.

Toen door naar het hoogtepunt  van de dag, het oude winterkwartier van de de architect Frank Lloyd Wright, “the greatest American architect of all time” in Taliesin West in Scottsdale, een voorstad van Phoenix. Het is een fascinerend geheel, al was het maar door de persoonijkheid van Lloyd Wright zelf. We waren net op tijd voor de tour van 15:15 met een gids die erg veel van het onderwerp wist en daar ook nog leuk over vertellen kon en ons ons door het complex voerde. Een absolute aanrader! Later meer op www.2gods.com.

Taliesin West van Frank Lloyd Wright 

Taliesin West van Frank Lloyd Wright 

Toen we weer naar buiten liepen realiseerde we ons ineens dat we een tijdzone verder waren en dat het ineens een heel uur later was. We zagen op de AAA-kaart dat er een camping in de buurt moest zijn. Er stond helaas geen adres bij (die bleken weer in een apart AAA-boek te staan dat we vergeten waren mee te nemen) dus enigzins op de gok richting Fountain Hill gereden. Daar wist een behulpzaam jongmens bij het pompstation gelukkig waar de camping lag. Het klonk niet erg aantrekkelijk maar toch maar besloten te gaan kijken. Een half uur later zaten we zeer tevreden op een prachtig plekje in McDowell Mountain, een mooi en heerlijk rustig Regional Park. Nog even van de omgeving genoten tot de zon onverbiddelijk onderging…
De camping in McDowell Mountains

1 Reactie · architectuur, camping, monument

Verder door de woestijn

december 16, 2009

Zonsondergang aan de Coloradoriver 

Na een goede nacht vroeg opgestaan en heerlijk gezwommen in het buitenbad (29C) en nog ff nagesudderd in de hottub (39C). 

Zwembad in de woestijn 

Daarna door het Anza Borrego Desert State Park richting Palm Springs gereden. Onderweg nog even gestopt bij het bezoekerscentrum alwaar we een film over het uiterst boeiende leven van het dikhoorn-schaap bekeken hebben. Geloof ons maar, het is erg belangwekkend allemaal! En gelukkig wisten we afgelopen nacht nog niet dat de tarantula begin van de winter tot leven komt hier.

Siamese palmboom bij het bezoekerscentrum 

De tocht voerde ons daarna langs Salton Sea, een 55 KM lange zoute binnenzee die ontstaan is toen in 1905 het werk aan een irrigatiekanaal volledig uit de hand liep nadat de Colorado erin overstroomde. Toen men 2 jaar later een en ander weer onder controle had, had zich ondertussen dit meer gevormd, wat ze toen zo maar gelaten hebben. Het is in elk geval een mooi plaatje, ook al door de zoutvelden rondom het meer. Een ander opvallend detail was dat vrijwel alle benzinepompen in het gebied naast de standaard producten ook racing fuel ofwel ethanol verkochten. Afijn dat moeten we nog maar eens uitzoeken.

Landschap rond Palm Springs 

Na Salton Sea door naar Palm Desert om in de BestBuy de eerder aangeschafte elektronica door een werkende variant om te ruilen. Toen door naar Palm Springs, een luxe resort stadje met veel celebs, waar we een camping wilden opzoeken. Daar aangekomen bleek de camping een sombere parkeerplaats in de schaduw van de berg te zijn waarop we besloten door te gaan naar het nabij gelegen plekje Desert Hot Springs. Daar bij het RV-park van ene Jimmy "in fact we are just a bunch of old drunks overhere" een goede plek voor de nacht, alleen geen Wifi, gevonden. 

Uitzicht vanaf de camping in Hot Springs 

Volgende ochtend weer heerlijk in de pool en hottub gelegen en toen op naar Josuhua Tree National Park. Dit bleek een werkelijk schitterend woestijnpark te zijn met inderdaad Joshua Trees, prachtige rotsformaties, puinbergen, cacteeën in soorten en maten en yuca's.

Joshua Tree National Park 

Hans en Teddie in Joshua Tree National Park 

Joshua Tree National Park 

De Joshua Tree dankt zijn naam overigens aan de mormonen die in de opgeheven takken van een gelijkenis zagen met de ten hemel geheven handen van de profeet Joshua.

Joshua Tree 

Het was overal lekker rustig en heerlijk stil, slechts een enkele andere bezoeker en bij de rotsformaties wat bergbeklimmers die als mieren op de rotswanden geplakt zaten. Teddie vond het ook een leuke plek en heeft er enthousiast achter stokken en ballen aangerend. In het park werden we ook nog getrakteerd op een mooie halo, wat ons natuurlijk direct aan onze Portugal trip deed denken.

Halo in Joshua Tree National Park 

Toen we na een mooie tocht door deze woestijn weer op de Interstate-10 zaten zijn we op de grens met Arizona in Blyth bij een leuke camping neergestreken die direct aan de Colorado rivier ligt, die de grens vormt tussen Californië en Arizona. Klein minpuntje: ook hier geen Wifi.

Uitzicht op de Colorado river en Arizona (aan de overkant) 

Uitzicht op de Colorado river en Arizona (aan de overkant) 

We begrepen overigens van Els (en die kan het als AAA-reisagent weten) dat het gebied wat we doorkruist hebben (het zuiden van Californië) het minst toeristische deel van deze staat is. Opmerkelijk eigenlijk want we hebben de afgelopen dagen van een bijzonder en waarlijk wonderschoon woestijnlandschap mogen genieten.

Morgen door naar Phoenix.

Reageer · camping, landschap, monument

En wat doe je nou op zo’n dag…

juli 1, 2008

NB: vergeet niet het geluid aan te zetten…

Reageer · camping, conversare video's, Frankrijk, monument, Oudheid

Bodem droppot in zicht…

juni 29, 2008

Het is zover! De droppot is bijna leeg. Wel genoeg voor nog een weekje Remoulins! Voor degenen die onze favoriete plek nog niet kennen: hier is het dus: Mooie natuur, rust, ruimte en bijna altijd mooi weer (gelukkig niet altijd, anders hadden we hier wellicht vanaf 15 april al gezeten en hadden onze lezers het zonder onze Spaanse, Portugese en Italiaanse non-belevenissen moeten doen)

Plekje

Er is ook een tweeduizend jaar oud viaduct om de hoek waar we elke dag overheen fietsen: De Pont du sinGard…

Pdg

 

Reageer · camping, Frankrijk, monument

Rondje om de kerk

juni 20, 2008

En als je dan toch in Florence bent…

Dom2

En voor de Gotham adepten… de bocht bij de Dom vlak voor de finish…

Gotham

2 Reacties · architectuur, monument

Roma, the movie

juni 18, 2008

2 Reacties · conversare video's, monument

Liefdesbrug…

juni 17, 2008

Hangsloten

De Ponte Milvio is een merkwaardige liefdesbrug. Er hangen overal klonten hangsloten met liefdesteksten erop. Er staan speciale rekjes waar duizenden sloten aan hangen. Aan elk uitstekend metalen deel van de brug zitten dergelijke sloten geklonken, zonder sleutels, die worden waarschijnlijk in het water gegooid? De betonnen muurtjes waren ook helemaal ondergeklad met harten en liefdeskreten.

Ponte_milvio2

Bij naspeuren op internet blijkt dat deze merkwaardige rage van zeer recente aard is. In 2006 verscheen het boek I want you van F. Moccia, waarin de twee helden hun eeuwige liefde voor elkaar beloven door een hangslot aan de ponte Milvio te bevestigen en de sleutel in de Tiber te gooien. Het boek is een cult geworden en heeft deze rage veroorzaakt. Vanzelfsprekend ook dit weer gecommercialiseerd en staan er talloze Afrikaanse en Indiase (of Sri Lankaanse?) slotenverkopers die de hangslotjes in alle soorten en maten aanprijzen.

Brug_hans 

Hoewel… het schijnt dat de ergste hangslotenrage al weer over zijn hoogtepunt heen is. Je naam op de brug kladden is nu echter een must…

Hieronder een clip over de Milvio-brug die we op YouTube gevonden hebben.

Reageer · monument

Rome – Fietsstad?!

juni 15, 2008

Fietspad

Er ligt, vlak achter het vale treinstationnetje Due Ponti, een prachtig fietspad. Je fietst langs de rivier de Tiber helemaal door het groen naar de stad. Het is in totaal een kilometer of zes en je komt uit in het noorden van Rome bij de ponte Milvio. Vanaf daar zijn we naar het Macro, het museum voor hedendaagse kunst gefietst, waar we werk gezien hebben van onder meer Paolo Chiasera, Gregor Schneider en Ernesto Neto.

Daarna een tour door de stad en even verkoeling gezocht in de Trevi-fontein…

Trevi_petrahans

Trevi

Al met al 43! kilometer gefietst (klik hier voor het googlemap kaartje).

Romefietstocht

Reageer · monument, route

Lucca

juni 5, 2008

Lucca is een uniek oud stadje met originele wallen in perfecte staat. Je kon erover rond het stadje fietsen of wandelen (4 km) en er was veel groen omheen, zodat het geheel oogt als een groot park.

Luccateddie

Luccakazematten

Luccasteeneik

Luccasteeneikdetail2

Luccakerk

Luccakerk3

Luccakerk2

Het krioelde er trouwens van de toeristen die allemaal met een zwarte koptelefoon opliepen en allemaal op dezelfde plek naar boven, naar links of naar rechts keken. Zeer amusant om te zien hoe mensen een collectieve green guide-ervaring beleven.

Koffie gedronken in het centrum voor de mooie kerk San Michele in Foro die een prachtige bewerkte facade van marmer heeft.

Vanaf de wallen ook een mooi uitzicht op de beroemde toren van de Casa di Guinigi, met 3 steeneiken erop.

Reageer · architectuur, landschap, Middeleeuwen, monument

Ponta de Sagres

mei 18, 2008

vlag

Bij Ponta
de Sagres, vlakbij Cabo de Sao Vincente en eveneens op torenhoge klippen,
ligt een fort uit de 16e eeuw. Hier, aan het einde van de wereld,
was de Sagres School of Navigation gevestigd die Prince Henry the Navigator
heeft gesticht. Hij verzamelde beroemde astromen, cartografen en mariniers om
er les te geven. De school heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de
ontdekkingsreizen.
Het is een zeer uitgestrekt fort met
verschillende gebouwen en een kerkje. Op de binnenplaats een enorm windkompas
met een diameter van 43 meter.

windroos

kerk

Het waaide hier behoorlijk, maar onderstaande
afbeelding laat zien dat het hier nog veel erger spoken. Het kleine gebouwtje
links is het kerkje.

storm

Reageer · architectuur, gebedshuizen, landschap, Middeleeuwen, monument

Cabo de Sao Vincente

mei 18, 2008

westkaap

Naar Cabo
de Sao Vincente, het meest zuidwestelijke punt van Europa, waar de laatste
braadworst voor Amerika gretig aftrek vindt.

braadworst

De kaap verheft zich 75 meter boven de
Atlantische oceaan en je moet te dicht bij de rand wagen. De 28-jarige Duitse
Sven Greeff uit Essen heeft dit wel gedaan en het met de dood moeten bekopen.
Er is een gedenksteen in de rotsen met de tekst “Zur warnung an alle die sich
hier nicht auskennen”

sven

De kaap is naar St. Vincent genoemd omdat
volgens een legende hier per schip het lichaam van St. Vincent aanspoelde die
in de 4e eeuw als martelaar in Valencia gestorven is. De boot, die
bewaakt werd door twee raven, bleef hier eeuwen liggen tot het in de 12e
eeuw doorvoer naar Lissabon, waar het in 1173 aankwam.

Reageer · landschap, monument

Real Alcazar in Sevilla

mei 10, 2008

Slow start en toen ook nog de bus naar Sevilla gemist om 1 uur. De volgende ging pas om 3 uur 🙁

Vandaag het Real Alcazar bezocht. Het is een koninklijk paleis waar de heersers van deze streek steeds hebben verbleven. Dit waren zowel de moren als de christenen. Uitzonderlijk is dat de christelijke heersers de kunstwerken en bouwstijl van de moren niet hebben vernietigd.
(zie ook www.patronato-alcazarsevilla.es/)

sevilla alcazar

sevilla alcazar

sevilla alcazar

sevilla alcazar

sevilla alcazar

sevilla alcazar

Prachtige tuinen met veel water en schaduwrijke bankjes onder bloeiende bourgonvilla horen ook bij een dergelijk paleis.

petra

PH

Reageer · architectuur, kunst, Middeleeuwen, monument

Newer Posts
Older Posts

Zoeken

Categorieën

Archieven

juni 2025
M D W D V Z Z
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30  
« jan    

Op onze nieuwsbrief abonneren

Controleer je 'Postvak in' of spam map nu om uw aanmelding te bevestigen.

© Copyright 2012 Conversare! · All Rights Reserved · Powered by Sitesenkit · Admin