En toen gingen we op 17 maart in confinement (quarantaine) en de wereld hield zijn adem in. Macron vertelde dat we in oorlog waren, met het coronavirus en dat we er met zijn allen alles aan moesten doen om verdere verspreiding te voorkomen. Het hele openbare leven was tot stilstand gekomen en wij mochten alleen nog ons terrein af met een formulier wat je op de website van de overheid kon downloaden. Nu is quarantaine in Avigny niet echt een straf. De natuur ging haar eigen gang en vanaf ons coronaterras, zoals het terras aan de voorkant tegenwoordig heet, genoten we van de prachtige lentekleuren. We hadden het qua weer ook getroffen, het was vrijwel de hele tijd zonnig.
Ik had gelukkig nog heel wat zaden, dus ik kon mijn gang gaan in de kas en in de bakken. Martin en Sophie hadden nog oude aardappelen, dus ook een aardappelbed aangelegd.
De buurtjes zagen we nog wel af en toe en met Pasen hebben we la chasse aux oeufs gedaan voor Amelia en Noé en af en toe deden we een spel.
Ze hadden drie jonge hondjes dus dat was met name voor de kinderen erg leuk en voor ons natuurlijk ook want ze kwamen geregeld met het spul langs.
Af en toe helpen met het schoolwerk en met het video-conference met de juf.
Mondkapjes maken met Amelia
En af en toe kwam Lydie langs om met de kleinkinderen de vissen te voeren en natuurlijk was Cedric er geregeld met zijn grasmaaier.
En, tegen het einde van het confinement, zijn we zelfs nog illegaal naar een verjaardagsfeestje geweest, van Martin. Maar wel buiten.
Verder was het een zeer creatieve periode voor het werk. Weinig afleiding en veel regelmaat. Hans maakte zijn Kennisnet-podcast met Mike en was verder druk in de weer met muziek en ik maakte elke dag een fotocollage en toen het confinement eindigde op 11 mei had ik 56 werken.
Een klein tripje naar Nederland voor vriendenbezoek en cultuur. We vertrokken op vrijdagochtend en waren rond 4 uur op de camperplek in Gent bij een sportpark. We waren mooi op tijd, want een van de laatste plekken. De slagboom deed het niet, stond open en betalen ging ook niet. Gelukkig waren er wel net twee dames van de sporthal ermee bezig en die deelden ons mee dat het dus gratis was. Het is niet echt een idyllisch plekje, want het ligt zo’n beetje in de snelweg en de plekjes zijn vrij smal.
Zaterdagochtend hebben we de overzichtstentoonstelling van Jan van Eyck bezocht in Gent. We hadden kaarten gereserveerd voor 9h30 en dat was perfect. We waren er iets eerder en konden heerlijk in busmans aan de koffie bekijken hoe de rij voor de deur zich oploste. Het was ook heerlijk rustig. Een aantal werken kon je van heel dichtbij bekijken. Ook Adam en Eva van het retabel van het Lam Gods. Heel bijzonder.
Maandag zijn we na een ontbijtje en nog even kletsen we rond 11 uur uit Nieuw-Vennep weggereden met een paar fijne dozen boodschappen die we via Appie bij Mike hadden laten bezorgen. België was zoals gewoonlijk een drama op de weg en we deden er dan ook een uur langer over om in Marcoing te komen. We vonden een plek bij een voormalig haventje langs een kanaal. Er was niets, geen elektriciteit, water etc. Ook geen andere campers. Een paar vissertjes. Maar heerlijk rustig geslapen.
Dinsdag kreeg het dak van Busmans in Troyes nog een waterdichtheidstest en na nog een boodschappensessie bij de Grand Frais waren we rond 6 uur weer thuis.
De herfstvakantie is altijd goed voor een paar gezellige dagen met goede vrienden. Mike, Roos, Sterre, Lilly en Fay kwamen 4 dagen de boel op stelten zetten. Veel kletsen, spelletjes, smulpartijen, uitstapjes (naar Lac de Settons en 
Het is weer oktober en dat betekent houtvoorraden aanleggen voor extra warmte in de winterse maanden. Met dank aan Sophie en Martin.
Joris en Nathalie kwamen en brachten het lang verwachte spel 
Lena en Gabriël, de kleinkinderen van Sophie. Kunnen toch zo in een oorlogsfilm ?
