Zomer in Avigny
Na een lang en koud voorjaar is dan eindelijk de zomer begonnen in Bourgondië met het traditionele zomerfeest fête de St. Jean (het feest van Johannes de Doper, wat altijd rond de 24e juni wordt gevierd). Onze feestcommissie had weer haar uiterste best gedaan. Onder het genot van een hapje en een drankje kon je er luisteren naar verschillende bands en later op de avond was er een enorm vuur op de weide naast de rivier.
Feu de St. Jean
Parijs
Onze Franse vrienden Martin en Sophie hadden ons begin juli voor een paar dagen uitgenodigd in Parijs. We hebben een paar mooie tentoonstellingen bezocht, lekker gegeten, veel gefietst en we hebben wat rondgehangen bij de nieuwe Parijse attractie, Les Berges. Waar tijdens Parisplages elke zomer al wat kades worden afgesloten voor het strandevenement, zijn nu structureel een paar kades omgetoverd in wandel en recreatiegebieden met onder andere drijvende tuinen waar de Parijzenaars zich kunnen ontspannen.
Hans & Martin bij Les Berges
De laatste avond gingen we naar het afstudeerproject van Centre de Formation Professionnelle aux techniques du Spectacle, een academie voor theatertechniek. Een leuke avond met vier verrassende minivoorstellingen waarin de afstudeerders hun kunnen op het gebied van audio, video en belichting lieten zien.
een van de voorstellingen
Boulot
We waren nog niet terug in Avigny of buurman Jerome stond voor de deur: ’t was de hoogste tijd om het hout dat Hans afgelopen winter heeft gekapt, gezaagd en gekloofd op te halen uit het bos. Na 2 ochtenden heen en weer rijden met de tractor van Jerome ligt er nu zo’n 20 kuub hout op ons terrein. Het moet nu eerst minimaal 2 jaar drogen voor we het kunnen gaan gebruiken, dus voorlopig zullen we nog hout moeten kopen. Het smaakte toch naar meer dus Hans heeft zich inmiddels al weer ingeschreven voor zijn volgende Affouage.
Met de tractor een nieuwe lading hout halen
Vervolgens heeft Hans met Jerome heel wat uit hun krachten gegroeide coniferen gerooid. We hebben er zo’n 400 m2 tuin voor terug gekregen. Niet dat we nu om tuin verglegen zaten, maar goed… de voortuin is in ieder geval enorm licht geworden en we hebben nu zicht op het mooie bos aan de overkant van de weg. Wel ligt er nu, naast de nieuwe houtwal, een enorme stapel dode coniferen.
Kaalslag maar 400 m2 gewonnen
Zomergasten
Over zomergasten hebben we niet te klagen. Mieke en Henk beten in mei (eigenlijk pre-zomer) al de spits af op hun terugreis vanuit Italië. Op 12 juni kwam de volgende visite: Emily en Werner. Twee dagen daarna kwamen Michael en Rosemarijn met hun drie dochters voor een paar dagen op doorreis naar het zuiden van Frankrijk . Ze verbleven in een hotel in Mailly-le-Chateau. Heel relaxed en we hebben elkaar toch veel kunnen zien. Het weekend daarop was de beurt aan Brenda en Joris. Ook zij deden Avigny aan op doorreis naar het zuiden, richting Venetie.
Mieke & Henk
Klaar om te kayakken met Emily en Werner
De Weteringetjes
Bonne route, Brenda & Joris
Zodra wij gasten hebben schieten wij ook in de vakantie-stand. Veel luieren, lezen, spelletjes doen, pingpongen, zwemmen in de Yonne, kayakken op de Cure, lampionnenoptochten, rommelmarkten, concerten, koken, lekker eten, etc. etc. Werner heeft ons zelfs een spoedcursus lassen gegeven. Erg leuk, smaakt naar meer.
Het weer is fantastisch. Het is warm, maar gelukkig zijn de nachten in Avigny altijd relatief koel dus we slapen heel goed. La vie est belle.
A la prochaine!
Christo @ gasometer, Oberhausen
Celebration time: Yasmine en Jade zijn 10
Een tentoonstelling van de lokale schilderclub in de bieb in Mailly-la-Ville
Busmans is er weer klaar voor met verse banden.
De meidoorn bloeit nog net op tijd.
De meidoorn bloeit nog net op tijd.
Een dagje zomer. De lelies kunnen eindelijk de grond in.
Een dagje zomer. De lelies kunnen eindelijk de grond in.
Printemps in Avigny: Familie, feesten & veel meer…
Hoewel het weer het nog niet helemaal door heeft, is het inmiddels volop voorjaar op het Franse platteland. We zijn meer en meer aan het inburgeren met als apotheose een 4-daags verjaardagsfeest annex trouwerij bij onze vrienden/dorpsgenoten Sophie en Martin. Het was al met al een geweldig feest want feesten kunnen ze, de Fransen. Er waren zo’n 200+ gasten, uit heel Frankrijk, die een of meerdere dagen het feest kwamen meevieren.
Hoogtepunt was natuurlijk de trouwerij zelf, heel on-Nederlands met veel brouhaha tijdens de plechtigheid, de bruid en bruidegom die in een ezelwagen van en naar de Marie reden, veel wijn en champagne, heel veel eten, beesten aan het spit, veel (live-)muziek, een wandeling voor het lanceren van de (100!) hetelucht-ballonnen en veel gedans.
De weken daarvoor hebben we ons overigens ook niet verveeld met de komst van grote delen van de familie van der Meijden. De eerste gasten kwamen met Pasen. Marijcke, Michel, Pepijn en Vigo hebben een lang weekend in het atelier gelogeerd. Het was nog te koud voor de caravan.
We hebben gezamenlijk de “official Avigny tour” gedaan, inclusief de Cave de Bailly, waar wij zelf ook nog niet geweest waren. Verder hebben Pepijn en Vigo lekker buiten gespeeld waarbij Vigo kennis gemaakt heeft met buurhond Vigo maar die twee bleken elkaar bepaaldelijk niet te liggen. Het was die zondag Pasen en dus konden Vigo en Pepijn naar hartelust eieren zoeken bij Sophie en Martin. Sophie had behoorlijk wat chocolade ingekocht en de heren kwamen met een mooie buit terug! Daarna nog een testvlucht met betrekking tot het trouw-gebeuren gedaan met de hetelucht balonnen. Al met een fijn lang weekend!
Na een korte onderbreking in NL zijn we vervolgens met pa voor een weekje (althans voor pa) weer Frankrijk-waarts getrokken. Later die week schoven Els en Piet ook aan die op doorreis waren vanuit Barcelona, waar Piet gedebarkeerd was na zijn SAS oftewel Semester At Sea. Ook nu weer de royal tour gedaan maar omdat het weer aan het eind van de week niet meeviel hebben we alles voornamelijk vanuit de auto bekeken. Ook weer de Cave de Bailly bezocht waar nu zelfs een heus Fête de Chocolade was. Daarna hebben we het bezoek afgerond met een avond in Vezelay, erg mooi, wel een beetje koud en pa heeft op een heerlijke maaltijd in de lokale pizzeria getrakteerd.
Nadat Els, pa en Piet vertrokken waren hadden we een weekje tijd voor ons zelf. Hard nodig want we gingen een PhotoMaat/PhotoBooth maken voor het bruiloftsfeest van Sophie en Martin. Het geheel was mooi op tijd klaar en het systeem heeft de volle 4 dagen netjes zijn werk gedaan wat tot zo’n 500 fotostrips geleid heeft.
Een weekje later was het al weer gezellig druk omdat Emily en Piet een aantal dagen kwamen logeren. Ze hadden mazzel want, in tegenstelling tot de weken ervoor (en daarna zoals later blijken zou) was het prachtig weer. Lekker tochtjes gemaakt per auto en fiets, uit eten geweest in alweer Vezelay, veel Catan en Puerto Rico gespeeld, gepingpongd en wat niet meer. Al met al super gezellig!
En toen dus de bruiloft waarvan we ondertussen weer bijgekomen zijn. We hebben nog onderdak geboden aan een van de vrienden van het bruidspaar, Matthew Rose, een Parijse Amerikaane muzikant/kunstenaar die een prettige gast bleek en ons op een prive concert trakteerde.
De rest van het voorjaar is gelukkig nogal uneventful verlopen. We hebben het atelier ingericht, de garage opgeruimd, de knutselschuur heringericht en zijn lekker aan het werk geweest. Het weer was, zoals in de rest van Europa, nogal van slag zodat we niet veel buiten hebben kunnen zitten. Wel lekker in het bos gewerkt om het hakhout te kloven want buiten werken ging natuurlijk wel en we hebben ondertussen een goed ritme van buiten/binnen/hak/lees/creëer werk gevonden.
De borders rond het huis hebben ook een opknapbeurt gekregen. Loeloe (juist, die van de beroemde LesParterresEnKit) heeft er een mooi ontwerp voor gemaakt dat ondertussen ook volledig geïmplementeerd is. Loeloe en Jos zijn Hagenezen die hier in de buurt blijken te wonen. Dat zijn dus van die leuke meevallers die je zomaar kunnen overkomen. We beginnen hier zo ondertussen een aardig netwerkje te krijgen.
Ook is de eerste Franse klant gescoord en uitgeleverd, dus dat begint ook een beetje te lopen.
Helemaal in het begin van het jaar is ons super-tuinteam ook nog langs geweest. Lies en Rob hebben ons weer reusachtig geholpen en de ‘punt’ is nu weer helemaal begaanbaar. Het heeft zo’n 15 kubieke meter aan snoeiafval opgeleverd wat vervolgens natuurlijk weer opgeruimd moest worden. Ons karretje zag er niet overheen en we hebben een lokale puinruimer in de arm genomen die alles met een indrukwekkende shovel heeft opgeruimd. En als ik alles zeg, bedoel ik alles. Inderdaad, iets meer dan bedoeld en de term ‘lost in translation’ heeft weer een nieuwe inhoud voor ons gekregen. Ook heeft onze superheld de telefoondraden kapot getrokken waardoor iedereen in ons dorp links van ons alsmede het dorp verderop een dag of 5 geen verbinding meer had.
Het verblijf in de winter is ons uitstekend bevallen, het huis is goed warm te stoken en Teddie is verzot op de haard!
Het is overigens in absolute termen eigenlijk niet erg koud geweest dit jaar maar het was (en is) wel heel lang veel kouder dan het meerjaars gemiddelde je zou doen verwachten.
Cultuur is dankzij de Compagnie d’Avigny en het theatre d’Arcy voldoende aanwezig, leuke optredens, lezingen en performances. We doen nu ook zelf mee en bezoeken tweewekelijks het Atelier de Theatre!
Kort en goed: we hebben het hier meer en meer naar onze zin en beraden ons nu op onze next steps… so stay tuned…
Zagen, hakken, kloven en stapelen
Winter in Avigny. Koud. Maar we houden het goed warm dankzij onze nieuwe houtkachel. Maar die eet wel veel hout. Dat betekent dus zagen, hakken, kloven en stapelen. Hans heeft inmiddels zijn eerste affouage-avontuur afgerond op perceel nr. 17. Affouage is het recht dat je als inwoner hebt om een stuk gemeentelijk bos te mogen kappen. Er zijn wel strikte regels. Niet altijd even duidelijk voor beginners, maar onder leiding van voisin Jerome is het prima gelopen. In het bos is nu een strook van 4 meter breed bij 150 meter lang gekapt en er ligt ongeveer 15 kuub hout klaar om “verscheept” te worden naar ons houthok. Daar moet het nog minstens 2 jaar drogen. Niet alleen op nr. 17 is veel gebeurd, ook rond het eigen pand is druk gezaagd en gesnoeid met weer veel hulp van Lies en Rob. Laat de lente maar komen!
Voisin Jerome geeft instructies bij de affouage
De fruitbomen zijn gesnoeid.
Het rooien van de coniferen met Lies en Rob
Winter is coming…
Avigny 2013
Een onverwachte Franse nieuwjaarsreceptie
Het is kwart voor zes als ik het mailtje van onze nieuwe Franse vrienden Martin en Sophie zie:
Ce soir à 18H il y a une galette des Rois offerte par Madame le Maire à Mailly la Ville… Si ça vous dit ? Nous y passerons. Et vous?
Ja, wat doen wij? Ik ben druk aan het pinda-rijgen voor de immer hongerige troep kool- en pimpelmezen en Hans ligt nog bij te komen in het bad na een vermoeiende middag bomen omhalen op ons bosperceel nr. 17. Een nieuwjaarsreceptie met de traditionele driekoningentaart met boon en kroon! Saperlipopette, daar moeten we eigenlijk wel even acte de présence geven. Maar het begint al over een kwartier en we hebben eigenlijk helemaal geen zin om ons nu nog onder te dompelen in het voor ons nog steeds moeilijk te volgen Frans van onze dorpsgenoten. „Zullen we het gewoon maar, heel conveniënt, niet op tijd gelezen hebben?” Probeert Hans, terwijl hij zich afdroogt. Goed idee! Opgelucht leg ik mijn telefoon weg en ik ga weer zitten. Ik rijg nog een paar pinda’s aan de vogelketting en begin weer te twijfelen. „Eigenlijk moeten we wel even gaan. Het eerste jaar hier zit erop en ik denk dat madame le Maire het wel op prijs zal stellen als we onze neuzen laten zien. Bovendien kunnen we gelijk iedereen een gelukkig nieuwjaar toewensen.” Na nog even heen weer geslingerd te worden tussen wel of niet gaan wordt het besluit genomen. We gaan! Nog een extra blokje hout op het vuur en op naar de Salle de fête in het dorp.
Het normaal zo rustige dorpspleintje staat zowaar helemaal vol met auto’s en we kunnen met moeite een plekje vinden. Als we aarzelend naar binnen lopen, het is de eerste keer dat we de Salle de fête bezoeken (hij is nog ongezelliger dan we ons hadden voorgesteld – de feestelijke kerstverlichting was door het schelle tl-licht nauwelijks waarneembaar) komt madame le maire glimlachend op ons af. Ze wenst ons een voorspoedig 2013 toe en heet ons van harte welkom. Na nog wat beleefdheden te hebben uitgewisseld begeven we ons onder onze Franse dorpsgenoten. We zijn verbaasd hoeveel het er wel niet zijn, minstens 100! We kennen er nog geen 5 procent van, maar net genoeg om hier en daar een praatje te kunnen maken.
Zo memoreren we met Marcella en Guy het overlijden van hun goede vriendin Germaine in oktober, buurman Jean, die nogal kwakkelt, wensen we een goede gezondheid toe en beloven hem volgend jaar aanwezig te zijn bij het door de feestcommissie – waar hij de voorzitter van is – georganiseerde Saint Sylvesterfeest, met de ezeltjes-mensen – waarvan we de namen nog steeds niet weten – praten we over het gemak dat ezeltjes kunnen bieden bij het afvoeren van haardhout uit het natte bos en met monsieur Berger praten we over de toekomst van de vereniging Les Amis de la Chapelle d’Avigny. Hij is er somber over. Wij zijn de enige nieuwe leden van het afgelopen jaar en het dak van la Chapelle moet eigenlijk worden gerestaureerd. Tja…
Het brouhaha in de zaal verstomt. Madame le maire begint aan haar toespraak. Zij is blij dat wij in zo grote getale aanwezig zijn en wenst ons allen nogmaals een heel voorspoedig 2013 toe. Dan volgt er een opsomming over de gemeentelijke activiteiten van het afgelopen jaar gevolgd door de geplande activiteiten in 2013. Zo is de kettingzaag voor de plaatselijke brandweer er in 2012 gekomen en hopen we komend jaar een nieuwe gemeentelijke tractor te kunnen kopen. Vervolgens worden de namen van dorpsgenoten genoemd die in 2012 een bijzondere betekenis hebben gehad voor Mailly-la-Ville. Het is een hele lijst en we zakken een beetje weg tot we onze namen horen. Monsieur et Madame Pronk! We worden verwelkomd als nieuwe bewoners. Aarzelend steken we onze hand op en er wordt vriendelijk naar ons geknikt. Aan het eind van de toespraak worden we zelfs nog een keer genoemd, dit keer vanwege onze ‘guirlande lumineuse’. De slinger met kerstlampjes die we aan de voorkant tegen de lambrisering van ons huis hebben gespijkerd is blijkbaar niet onopgemerkt gebleven.
Dan volgt champagne en zijn er heerlijke hapjes. We voegen ons bij Martin en Sophie met wie we tenminste ook wat engels kunnen praten. Mede dankzij de rijkelijk vloeiende drank wordt het feest steeds luidruchtiger en voordat de galette des Rois wordt uitgeserveerd sluipen we weg. De galette des Rois en de bijbehorende kroning gaan we missen, maar we rijden tevreden huiswaarts en voelen ons zeer welkom en geaccepteerd door onze Franse dorpsgenoten. Kom daar in Den Haag maar eens om!
Gelukkig nieuwjaar!!
Le tirage
Vandaag was het zover! Om 10 uur stipt dienden wij bij de mairie te zijn voor de trekking van de l’affouage communal, ofwel het recht om hout te mogen kappen in het gemeentelijke bos. We hadden de wekker voor de zekerheid gezet, maar vanwege de opwinding van de ophanden zijnde gebeurtenis waren wij al om 7 uur uit de veren.
Normaal gesproken gaan we naar Mailly-la-Ville met de fiets maar aangezien het pijpenstelen regenden besloten we met busmans te gaan. We waren niet de eersten, dus er moesten wat handen worden geschud van onze mede-dorpsbewoners. Stoere boerenkoppen allemaal, met een kom-maar-op-met-dat-stukkie-bos-dat-slachten-we-wel-even uitstraling. Er heerste een licht opgewonden stemming en men praatte op gedempte toon met elkaar terwijl de dorpsgenoten binnendruppelden.
Om precies 10 uur stonden we met een man of 30 voor de balie. Het brouhaha verstomde toen Madame Joublin, onze burgemeester, binnenkwam met een stapel papieren en een schaaltje met opgevouwen papiertjes. De procedure werd omstandig uitgelegd, daar konden we niet veel van volgen, en vervolgens begon het trekkingsfeest.
Monsieur Berger, de voorzitter van de vereniging Les Amis de la Chapelle d’Avigny en wiens eerste letter van zijn achternaam vooraan in het alfabet zit, mocht als eerste naar voren komen. Hij mocht een papiertje uit het mandje trekken, noemde zijn nummer en kreeg vervolgens een plattegrond waarop het bosperceel stond aangegeven waarvan hij zich het komende half jaar de gelukkige eigenaar mocht noemen. Nou ja, hij moest wel een formulier ondertekenen waarin hij zich verplichtte tot het op de juiste manier en volgens stricte regels kappen en afvoeren van de door de gemeente aangegeven bomen.
Monsieur Berger was content. Hij had een mooi stukje toegewezen gekregen langs de weg, dus makkelijk bereikbaar en het hout ook makkelijk af te voeren.
Op alfabet werden de aanwezigen naar voren geroepen. Wij trokken nr. 17, ook een mooi stukje bos langs de weg niet ver hiervandaan.
Tja, nu is het wachten tot alle bladeren gevallen zijn en er een paar droge dagen aanbreken. Dan kan Hans gaan hakken en zagen samen met buurman Jerome. Elk perceel is goed voor 8 tot 20 kuub hout, dus zeker goed voor flink wat werk. En dan moeten we nog bedenken waar we het hout gaan opslaan, want 20 kuub is een muur van 20 meter lang 2 meter hoog (bij dikte van 50 cm)! En aangezien het allemaal eiken- en beukenhout is, moet het minstens 2 jaar blijven staan voordat het droog is.
No 17, ons stukje bos voor het komend half jaar.
En zo ziet nr. 17 er live uit