Na ons bezoek aan het Sterrenbos hebben we geslapen op camping De Bosfazant in Moergestel. We stonden op een lekker rustig veldje met alleen een ouder echtpaar tegenover ons. Gezellig Brabants café (met bingo- en sjoelavonden) erbij waar ons moeder nog de scepter zwaait.
Merkwaardig speeltuintje:
In het park De Oude Warande in Tilburg vindt op dit moment een internationale expositie plaats: Wanderland – Lustwarande 08.
De Oude Warande is het best bewaarde Barokke bos in en het enige sterrenbos in Nederland. Het bos meet 64 hectare en is horizontaal, verticaal en diagonaal door paden doorkruist, waardoor een ster gevormd wordt. In de kleinere vierkanten die hierdoor ontstaan zijn ook weer paden aangelegd,ieder in een verschillende vorm: een cirkel, een vierkant, een ruit en een achthoek. Daardoor wordt het bos een echt labyrint waarbij je je enkel nog kon oriënteren door glimmende ufovormige kunstwerk van Subodh Gupta, dat op het middelpunt van het park ligt.
Goede kunst gezien in een heel bijzonder park (voor een inhoudelijk verslag zie www.2gods.com) met af en toe een misser:
En we weten nu ook dat Tilburg zijn Bossche Bollen-nijd heeft overwonnen en eigen gebakje heeft. Lekker, maar zwaar. Ons advies: delen.
Naar Watou, waar de jaarlijkse poëziezomer plaats vindt. Kunst en
poëzie van hoge kwaliteit in boerenschuren en kerken (voor een
inhoudelijk verslag kijk op www.2gods.com). De gedichten waren dit jaar op spiegels gepresenteerd, wat heel mooi was.
Watou is een piepklein dorpje in de grensstreek met Frankrijk, dat in de zomer overspoeld wordt door kunst- en poëzieliefhebbers.
Het hele dorp staat in het teken van deze manifestatie en iedereen doet zijn best er iets leuks van te maken. Zo kregen wij deze prachtige Watou-sandwich voorgeschoteld.
Schitterend uitzicht over het Franse platteland vanaf camping Les Houblonnières in Boescheepe, in het grensgebied België-Frankrijk. Een aanrader voor wie even echt tot rust wil komen.
Primeur: uit de archieven van conversare de eerste nostalgies production.
Ga mee terug in de tijd naar het jaar 1996!
Bijna thuis, eerst nog even een stop in Oostvoorne… morgen echt naar huis?
Op weg naar huis een laatste stop voor Nederland op camping Val d’Oise in Etreaupont (Picardie).
Nog een laatste fietstocht in de zeer landelijke omgeving met inderdaad veel koeien.
Onderweg naar Nederland onze inmiddels traditionele stop bij Maria en Cyril’s hideaway in Bourgondie. Het pand heeft ondertussen een ware metamorfose ondergaan. Elke keer wordt het meer eigen en ook dit jaar was er weer veel te bewonderen. Ze verbouwen het overigens helemaal zelf!
’s Avonds kwamen Maria’s zus Barbara en haar man Robert en hebben we met zijn zessen heerlijk gegeten.
NB: vergeet niet het geluid aan te zetten…
Het is zover! De droppot is bijna leeg. Wel genoeg voor nog een weekje Remoulins! Voor degenen die onze favoriete plek nog niet kennen: hier is het dus: Mooie natuur, rust, ruimte en bijna altijd mooi weer (gelukkig niet altijd, anders hadden we hier wellicht vanaf 15 april al gezeten en hadden onze lezers het zonder onze Spaanse, Portugese en Italiaanse non-belevenissen moeten doen)
Er is ook een tweeduizend jaar oud viaduct om de hoek waar we elke dag overheen fietsen: De Pont du sinGard…
Na een door files geteisterde rit bij camping Le Vallon Rouge in La Colle sur Loup een mooie plek aan een klaterend beekje gevonden…
Jammer dat gelijk met ons 120 motorrijders op de camping kwamen…
Niet dat we daar last van hadden want wij stonden aan de andere kant. Wat wel vervelend was dat ze het restaurant hadden gereserveerd en aangezien daar de tv stond kon er geen voetbal worden gekeken (terwijl Nederland tegen Rusland speelde!). Gelukkig hadden we wel internet en Hans heeft een site gevonden waarop we de wedstrijd konden volgen.
We nodigden onze Nederlandse buren Corrie en Ton (vijftigers uit Brabant) uit om mee te kijken. Dat was gezellig, want tijdens de saaiere momenten (waarvan er nogal wat waren) konden we wat kletsen.
Onze Duitse buurman Rainer kwam zelfs langs om te vragen of het wat zachter kon want hij moest de volgende ochtend om half 4 op en had een ganz anstrengende tag voor de boeg. Wij deden er een beetje lacherig over, maar de dag daarna bleek dat hij op ging voor de superzware triathlon Iron Man van Nice waarbij je eerst 3,8 km moet zwemmen, daarna 180 km fietsen en vervolgens nog eens iets van 42 km hardlopen en dat met 33 graden en berg op berg af, hij is er ook ziek van geworden en heeft de finish met moeite gehaald, maar… Iron Man mag hij zich noemen!
En Teddie genoot natuurlijk van het stenen duiken in het riviertje en ze koelt er lekker van af …
Na Florence neergestreken bij camping Toscana Village.
Volgens de gids een oase voor de rustzoeker in de Toscaanse heuvels. Opmerkelijk was dat de FiPiLi (ja dat is de naam van een heuse drukke lawaaige snelweg Firenze-Pisa-Livorno) er vrijwel doorheen loopt. Het uitzicht naar de andere kant maakte het een beetje goed…