Even Florence aangedaan voor een ijsco bij Vivoli, inderdaad de beste ijssalon ter wereld (als iemand een betere kent, horen we dat overigens graag). NB. De gelateria in Ameglia hoort wat ons betreft ook tot de top.
Meer van Bracciano
Na het drukke Rome is het Ted’s beurt om bij te komen met strand, bal en luieren… Stonden op camping Porticcioli, leuke camping met een campingbaas van het type ‘hobbyist from hell’. Vrijwel alles van loodgieterwerk tot wifi was zelf in elkaar geknutseld en alles werkte maar een beetje.. De website is een aardig voorbeeld van zijn handywork. Verder bezweek tijdens de voetbalwedstrijd Duitsland tegen een ander land de eigen in elkaar geknustelde ontvanger tot groot verdriet van de aanwezige Duitsers.
Roma, the movie
Liefdesbrug…
De Ponte Milvio is een merkwaardige liefdesbrug. Er hangen overal klonten hangsloten met liefdesteksten erop. Er staan speciale rekjes waar duizenden sloten aan hangen. Aan elk uitstekend metalen deel van de brug zitten dergelijke sloten geklonken, zonder sleutels, die worden waarschijnlijk in het water gegooid? De betonnen muurtjes waren ook helemaal ondergeklad met harten en liefdeskreten.
Bij naspeuren op internet blijkt dat deze merkwaardige rage van zeer recente aard is. In 2006 verscheen het boek I want you van F. Moccia, waarin de twee helden hun eeuwige liefde voor elkaar beloven door een hangslot aan de ponte Milvio te bevestigen en de sleutel in de Tiber te gooien. Het boek is een cult geworden en heeft deze rage veroorzaakt. Vanzelfsprekend ook dit weer gecommercialiseerd en staan er talloze Afrikaanse en Indiase (of Sri Lankaanse?) slotenverkopers die de hangslotjes in alle soorten en maten aanprijzen.
Hoewel… het schijnt dat de ergste hangslotenrage al weer over zijn hoogtepunt heen is. Je naam op de brug kladden is nu echter een must…
Hieronder een clip over de Milvio-brug die we op YouTube gevonden hebben.
Octopussy
Rome – Fietsstad?!
Er ligt, vlak achter het vale treinstationnetje Due Ponti, een prachtig fietspad. Je fietst langs de rivier de Tiber helemaal door het groen naar de stad. Het is in totaal een kilometer of zes en je komt uit in het noorden van Rome bij de ponte Milvio. Vanaf daar zijn we naar het Macro, het museum voor hedendaagse kunst gefietst, waar we werk gezien hebben van onder meer Paolo Chiasera, Gregor Schneider en Ernesto Neto.
Daarna een tour door de stad en even verkoeling gezocht in de Trevi-fontein…
Al met al 43! kilometer gefietst (klik hier voor het googlemap kaartje).
Rome – Due ponti en Macro Future
Tegen de avond de trein gepakt naar Rome. Due Ponti dat tegenover de camping ligt is een vervallen stationnetje, met een eng tunneltje dat helemaal onder de grafiti zit. Ook de treinen (eigenlijk meer soort metro’s) zijn helemaal ondergespoten.
Maar je zit in 10 minuutjes bij de Villa Borghese in de stad. Vanaf daar hebben we een bus gepakt naar het Macro Future, een dependance van het Macro-museum voor hedendaagse kunst, gevestigd in een voormalig abbatoir. Een prachtige lokatie, helaas kon de tentoonstelling van Sean Scully ons minder boeien.
Flaminio Village, Rome
Op naar Rome, waar we rond half twee aanspoelden op camping Flaminio Village. Een grote camping even ten noorden van de stad in een parkachtige omgeving met een lekker zwembad met ligbedden, een winkel, een bar, een restaurant en een info-bureau waar je allerhande informatie over Rome kunt krijgen en excursies kunt boeken.
Prachtig sanitair met klaterende fonteinen, grote spiegels, veel marmer, blinkend chroom en zelfreinigende wc-brillen die natuurlijk bijna allemaal kapot zijn.
Dit is wat wij nou een hondentoilet noemen….
Crocks
Teddie
Woensdag wasdag
Wereldomroep
De voetbalkoorts heeft ons naar de electrowinkel in Montalto di Castro (5 km verderop) gejaagd, waar we voor een tientje een korte golf radio hebben aangeschaft. Om de wereldomroep te kunnen beluisteren, jawel!
Alle waar is naar zijn geld en nu zitten we onder vreselijke ruis geluiden naar de meest belabberde programma’s (de redding van een buurtwinkel, het aanhouden van een winkeldief in de AH in Roermond, etc) te luisteren. Afijn, we weten nu wel waar Radio Bergeik zijn inspiratie vandaan haalt. Maar wel handig voor het weer in Europa, (jammer dat Italie er nogal summier vanaf komt) zeker als internet niet onder handbereik is, zoals we de laatste tijd nogal eens meemaken.
Oranjekoorts
Kees en Koos
We namen ons voor dat we niks gingen kopen bij de Afrikaanse verkopers op het strand in Montalto di Marina, maar de eerste de beste smeerde ons al een armbandje aan… Hij was ook wel erg goed. Hij begroette ons al met intellectuelen (je ziet inderdaad verder nergens mensen met zulke dikke boeken op het strand, uberhaupt geen boeken). Hans werd geprezen met zijn prachtige vrouw en Petra met haar geweldige tanden? Vervolgens kregen we allebei een cadeautje omdat zijn vrouw een baby had gekregen was het verhaal (later ontdekten we dat elke verkoper dezelfde cadeautjes op zak had, de kwaliteit van het verhaal was wel erg wisselend). Een olifantje en een schildpad, de symbolen van Afrika. Ze hadden indrukwekkende namen Kimbali en Kimbala ofzo, maar wij hebben ze maar Kees en Koos genoemd.
De verkoper kwam overigens uit Senegal en wist veel, bijvoorbeeld dat onze parasol de kleur had van het Nederlands elftal, hij vatte de filosofie van Sartre samen en was verder erg innemend, dus we vonden het wel een armbandje waard.