In opdracht van de Association Maillon-la-Vie hebben we een kunstwerk in situ gecreëerd op een van de sluishuizen langs het Canal du Nivernais in Bourgogne.
Het werk maakt deel uit van het project “Les temps du flottage” wat Maillons-la-Vie uitvoert in samenwerking met de Voies Navigables de France (VNF). Voor dit project zijn meerdere kunstenaars gevraagd hun artistieke visie te geven op het thema “Flottage”, de oude manier om hout al drijvend te vervoeren vanuit de Morvan naar Parijs. (meer over de flottage)
Het thema van ons werk is Le feu et le bois. Het werk is gebaseerd op de vier oerelementen die onontbeerlijk zijn voor het hout. Allereerst is daar de aarde. Solide, sterk en vruchtbaar vormt het de basis voor de gezondheid en het geluk van de boom. Dan het water, onontbeerlijk voor de groei van de boom. Daarbij was water een belangrijk hulpmiddel om het hout bij de mensen in Parijs te krijgen. Het derde element is lucht. Het laat de bladeren ruisen en op basis van fotosynthese produceren de bomen de broodnodige lucht (zuurstof) voor de mens. Tot slot het vuur. Het hout van de boom dient als brandstof. Sinds de prehistorie geeft het vuur warmte, licht en bescherming aan de mensheid. In dit proces wordt het hout getransformeerd tot as, wat weer gebruikt wordt als bemesting voor de grond waarop weer nieuwe bomen kunnen groeien.
De cirkel met de vlam symboliseert de oneindigheid van deze cyclus. De symbolen in de rand van de cirkel, de handtekeningen van de arbeiders, zijn een hommage aan de houthakkers die centraal staan in dit proces.
https://petrah.fr/installation-le-bois-et-le-feu-au-bord-du-canal-du-nivernais/
Van maandag 22 juni tm zondag 28 juni hebben we een klein weekje doorgebracht op domaine de l’Epinette, een camping aan de rivier de l’Ain in Chatillon in de Jura. Prachtig landschap en een oase van rust, maar het was er sowieso uitgestorven. Sommige campings gaan voorzichtig aan weer open en dan alleen voor campers want de douches zijn nog gesloten. De madame bij de receptie was wel somber want les Hollandais blijven weg, en die zijn in dit seizoen toch de grootste groep. 
We hebben nieuwe buren: Hugo en Kristel. Ze wonen er al weer een paar maanden, maar door het confinement hadden we nog niet echt kennis gemaakt. Ze organiseerden een gezellig burenfeestje. 
Op 1 juni opende onze eerste online tentoonstelling in Kunstmatrix. We hebben er uiteindelijk drie gemaakt, verdeeld over juni, juli en augustus.
De mens en de natuur hebben altijd een complexe en dualistische relatie gehad. We kunnen niet leven zonder de natuur en tegelijkertijd zijn we bezig haar uit te roeien. Onze verwoestende invloed op de natuur en het klimaat is een onomkeerbaar proces. Uiteindelijke roeien we onszelf uit doordat we een wereld creëren die voor ons onleefbaar wordt. Zoals we tijdens de lockdown konden zien, gaat de natuur het wel redden, dat is een geruststellend idee. Onze tijdelijke aanwezigheid op deze wereld zal zeker littekens achterlaten, waarvan sommige zeer diep zullen zijn, maar ze zullen na verloop van tijd vervagen vanwege het ongekende vermogen van de aarde om te evolueren en zich aan te passen.
En toen gingen we op 17 maart in confinement (quarantaine) en de wereld hield zijn adem in. Macron vertelde dat we in oorlog waren, met het coronavirus en dat we er met zijn allen alles aan moesten doen om verdere verspreiding te voorkomen. Het hele openbare leven was tot stilstand gekomen en wij mochten alleen nog ons terrein af met een formulier wat je op de website van de overheid kon downloaden. Nu is quarantaine in Avigny niet echt een straf. De natuur ging haar eigen gang en vanaf ons coronaterras, zoals het terras aan de voorkant tegenwoordig heet, genoten we van de prachtige lentekleuren. We hadden het qua weer ook getroffen, het was vrijwel de hele tijd zonnig. 
Ik had gelukkig nog heel wat zaden, dus ik kon mijn gang gaan in de kas en in de bakken. Martin en Sophie hadden nog oude aardappelen, dus ook een aardappelbed aangelegd. 
Ze hadden drie jonge hondjes dus dat was met name voor de kinderen erg leuk en voor ons natuurlijk ook want ze kwamen geregeld met het spul langs.
En af en toe kwam Lydie langs om met de kleinkinderen de vissen te voeren en natuurlijk was Cedric er geregeld met zijn grasmaaier.
Het gonst al dagen dat er een quarantaine aankomt vanwege het Covid-19 virus wat rondwaart wereldwijd. Toch zijn we nog even een paar foto’s gaan maken van de expositie van 20 jaar MouvArt in het theater van Auxerre. We doen mee met het werk “Where are we now?” 
Yck en Emily kwamen samen voor een lang weekend. Zo gezellig. Lekker eten, gefietst, uitstapje naar Vézelay en voornamelijk heel veel spelletjes gedaan. 
Een klein tripje naar Nederland voor vriendenbezoek en cultuur. We vertrokken op vrijdagochtend en waren rond 4 uur op de camperplek in Gent bij een sportpark. We waren mooi op tijd, want een van de laatste plekken. De slagboom deed het niet, stond open en betalen ging ook niet. Gelukkig waren er wel net twee dames van de sporthal ermee bezig en die deelden ons mee dat het dus gratis was. Het is niet echt een idyllisch plekje, want het ligt zo’n beetje in de snelweg en de plekjes zijn vrij smal.
Zaterdagochtend hebben we de overzichtstentoonstelling van Jan van Eyck bezocht in Gent. We hadden kaarten gereserveerd voor 9h30 en dat was perfect. We waren er iets eerder en konden heerlijk in busmans aan de koffie bekijken hoe de rij voor de deur zich oploste. Het was ook heerlijk rustig. Een aantal werken kon je van heel dichtbij bekijken. Ook Adam en Eva van het retabel van het Lam Gods. Heel bijzonder.
Maandag zijn we na een ontbijtje en nog even kletsen we rond 11 uur uit Nieuw-Vennep weggereden met een paar fijne dozen boodschappen die we via Appie bij Mike hadden laten bezorgen. België was zoals gewoonlijk een drama op de weg en we deden er dan ook een uur langer over om in Marcoing te komen. We vonden een plek bij een voormalig haventje langs een kanaal. Er was niets, geen elektriciteit, water etc. Ook geen andere campers. Een paar vissertjes. Maar heerlijk rustig geslapen.
Dinsdag kreeg het dak van Busmans in Troyes nog een waterdichtheidstest en na nog een boodschappensessie bij de Grand Frais waren we rond 6 uur weer thuis.
Na 7 jaar eindelijk weer eens naar Florida geweest om een paar dagen bij Els in St. Petersburg te kunnen zijn. Het was supergezellig. Piet is ook nog een weekend aangeschoven vanuit Kansas City. We kennen St. Pete natuurlijk al vrij goed, dus het was voornamelijk het feest der herkenning: hanging out bij de North Shore Pool en Caddy’s on the Beach, muziek in downtown St Pete, fietsen langs de waterfront, koffie bij Kahwa of Starbucks, Onion rings bij El Cap, thaïs eten bij Nitally’s, even snuffelen bij Barnes & Nobles en de Apple shop in de International Plaza in Tampa, Els bezoeken op haar werk, carrot cake van Publix, de Pecan Pie van Els, Manatees kijken bij de Centrale en genieten van de prachtige kleurrijke vegetatie. Ook wat nieuwe dingen: zo hebben we kennis gemaakt met Jan, de nieuwe vriend van Els. Een echte aanwinst. Hij heeft ons Tampa laten zien waar hij al 30 jaar woont. Verder hebben we het nieuwe 
