Na jarenlang tobben met de rechterschouder van Petra was het dit voorjaar niet meer te doen. Een arthro-scan wees vervolgens uit dat er een pees gescheurd was. Aangezien het lokale ziekenhuis pas na juli tijd had voor een eerste afspraak konden we via Dr Kerboull (Petra’s heupendokter in Parijs) snel bij zijn schoudercollega Dr Fontes terecht. De diagnose: inderdaad een scheur in de pees, maar de onderliggende oorzaak was de vorm van het bot bij schouder. Hierdoor rolde de pees niet mooi over het bot wat dus de slijtage veroorzaakt heeft.
2 juni was de operatie. Het viel niet mee en na afloop bleek dat Dr Fontes er heel wat werk aan gehad heeft. De gehele schouder is onder handen genomen: de pezen zijn waar nodig opnieuw aangehecht met een schroef die in het bot van de arm is vastgezet, de scheur in de pees is gehecht, de kalkdeeltjes die zich in de pees/spier verzameld hadden zijn verwijderd, het bot in de juiste vorm gefreesd en de ontstoken slijmbeurs is verwijderd. Ja het was echt nodig En volgens Fontes is de schouder straks beter als nieuw! Uiteindelijk zijn we drie nachten in Clinique du Sport geweest. Fijn was dat Hans er ook kon overnachten, er werd gewoon een opklapbed in de hoek van de kamer gezet wat weer een soort kampeerervaring gaf.
De eerste drie weken thuis stonden in het teken van het herstel van wond e.g. rust, rust en rust. Helaas werkte het weer bepaald niet mee, ziek met 38 graden is geen pretje en niet bevordelijk voor het genezingsproces. En dag en nacht met een mitella uit de buitencategorie lopen zitten EN slapen valt niet mee. Maar goed, na drie weken merk je dat het wel de goede kant op beweegt. En heel fijn is het dat we 2 maal per week verwend worden met een heerlijke vegetarische maaltijd van de traiteur uit ons dorp, een verademing na het afgrijselijke eten in het ziekenhuis. Verder genieten we van de natuur om ons heen en werken beetje bij beetje aan de grote solotentoonstelling die eraan zit te komen.
