Maandag weer via de kustweg terug naar Venetië. We besloten niet meer naar camping Fusina terug te gaan, omdat die toch erg winderig was en bovendien niet heel practisch om met het openbaar vervoer de Biennale te bereiken. We vonden een plek voor 4 nachten op camping Serenissimo in Mira. De bus naar de piazza di Roma stopt hier vlak voor de uitrit van de camping en dit bleek een ideale manier om de biennale te bezoeken.
Dinsdag hebben we de Giardini gedaan, woensdag het Arsenlae en donderdag hebben we nog een paar losse paviljoens bezocht alsmede het museum Punta della Dogana.
Hier ons verslag van de biennale.
Het Chileense paviljoen
Venetië is verder natuurlijk altijd leuk, zeker met mooi weer. Beetje rondvaren op de vaparetto’s, een op een lekker terrasje de ziltzoute lucht opsnuiven en je vergapen aan de talloze bootjes. We hebben het grootste zeilschip (sailing yacht A) ter wereld gezien, wat afgemeerd lag bij het Arsenale.
Vrijdag het lange saaie stuk door Noord-Italië terug genomen richting Frankrijk. We vonden een kleine, niet heel bijzondere camping (la Roca) aan het pittoreske meer van Viverone, ongeveer 20 km van Ivrea.
Lago di Viverone
Zaterdag 28 september hebben we ‘s morgens Ivrea bezocht, de thuisbasis van het voormalig megaconcern Olivetti. Zie ons verslag hier.
Ivrea
’s Middags door de Mont Blanc tunnel terug naar Frankrijk. Het was prachtig weer dus we besloten een camping te zoeken. Het werd camping Le Grand Champ in Taconnaz sous les Bois, 5 km van Chamonix met fenomenaal uitzicht op de alpen rond de Mont Blanc en de gletsjer. Madame van de camping vertelde ons wat over de omgeving en toen we hoorden dat er een télé-férique was naar de Aigulle du midi, of de pique du midi (naast de Mont Blanc), besloten dat we dat zondag te gaan doen.
Vue op pique du midi
Met de 2 verschillende kabelbanen zijn we tot 3945 meter hoogte gestegen. Het was een soort virtuele reis omdat je in zo’n andere wereld kwam daarboven. Je gaat van 25 graden in Chamonix naar -5 onder 0 in de sneeuw, er is heel veel wind en het zuurstoftekort van 45% maakt dat lopen en vooral trap lopen heel vermoeiend is. Maar wat was het spectaculair om zo op de top van Europa te staan. Heel indrukwekkend.
Aan het lac de Nantua
Zondagavond nog een laatste nachtje op camping Dunoyer in Port aan het meer van Nantua en maandag waren we weer thuis.
Eindelijk was de schouder van Petra zover dat we twee nachtjes konden gaan kamperen met de nieuwe bus. Die moest tenslotte ook getest worden en bovendien was er heel mooi weer beloofd. Al dat geklauter is met een arm niet handig. De eerste nacht stonden we op een camping nabij Beaune tussen de uitgestrekte wijnvelden die zich langzaamaan in herfstkleuren aan het tooien zijn.
Met de tombola in augustus hebben we, net als buurvrouw Ange, kaartjes gewonnen voor een treinritje in de Puisaye.
En weekje Nederland en dit keer echt vakantie! Wij waren er klaar voor en Busmans ook, alhoewel hij een beetje fatiguée begint te worden. Het raampje aan de bestuurderskant wil niet meer open, het vloertje moest pas vernieuwd, de vloerverwarming doet het niet meer en het kraantje werkte ineens ook niet meer. Beetje jammer dat we dat onderweg pas ontdekten. We hebben besloten om Busmans te gaan inruilen voor een nieuwe bus. Dus dit zou een van zijn laatste vakanties met ons worden.
De eerste stop was in Noord-Frankrijk op camping des 5 chemins verts in Boeschepe. Doel was het bezoek aan het Kunst en Poëziefestival in Watou. Er was aangekondigd dat dit de allerlaatste keer zou zijn omdat de subsidie gestopt is, dus for all time sake nog een keer rondgelopen in schuren, oude huisjes en kerken. Maar, hoewel we best aardige dingen hebben gezien, is het niet meer wat het geweest is en misschien niet geheel onterecht dat de subsidie stopt. Afijn, het was lekker weer en we hebben veel gezien. Aan het einde van de dag richting Gent vertrokken en zowaar langs een kampeerwinkel gereden waar we een nieuw kraantje voor Busmans konden kopen. De eigenaar had er ook nog een kroonsteentje bij, dus we hadden de rest van de vakantie weer water.
We kampeerden van zaterdag op zondag op camping Blaarmeersen bij Gent en werden met regen wakker. Gaf niet, want de volgende stop was museum De Pont in Tilburg. Daar hebben we de mooie, nieuwe vleugel van het museum bewonderd. Verder was er een tentoonstelling met nieuw video-werk van David Claerbout, de reden dat we naar de Pont wilden. 
Van maandag op dinsdag stonden we op een camping van Staatsbosbeheer op Park de Hoge Veluwe. Heerlijk rustig en prachtig weer. Teddie geniet met volle teugen van dit weekje kamperen. Ze wordt aardig oud, ziet en hoort niet zo veel meer, maar doet nog dapper mee. ’s Avonds lekker gefietst en dinsdag hebben we museum Kröller-Müller bezocht. De beeldentuin lieten we eigenlijk altijd maar voor wat het was omdat het zo groot was, maar dit keer zagen we een museum-rolstoel staan en hebben we de hele beeldentuin gedaan. Prachtig weer en zulke mooie beelden gezien.
Daarna doorgereden naar Soest waar we op camping het Monnickenbosch een plekje vonden en ’s avonds naar zus Marijcke gefietst, die aan de andere kant van Soest woont. Even gedag zeggen en daarna al weer terug gefietst want de nacht valt snel in september. Yck fietste mee en liet ons een prachtige route door het bos en langs de zandverstuivingen zien naar de camping, heel wat anders dan het fietspad langs de grote weg dat we op de heenweg hadden genomen.
Woensdag was een Yck-en-familie dagje. Petra ging eerst samen met Yck naar de kapper en na de lunch hebben wij gewinkeld in het centrum van Soest, wat voor ons tegenwoordig al aardig “grote stad” is (2 x zoveel inwoners als Auxerre, wat de grootste stad in onze regio is). ’s Avonds hebben we gezellig met zijn allen bij pannenkoekenrestaurant De Smickel gegeten. Top-pannenkoeken!
Donderdag was de promotie van Joris, de eigenlijke reden van onze petite vacance. We hebben Teddie bij Yck gebracht en zijn doorgegaan naar de Erasmus Universiteit. Leuk, zeker voor Hans, om er weer eens te zijn. Er is wel heel wat veranderd, het is een echte campus geworden. Het is Joris gelukt, hij is doctor. Hij heeft dapper zijn proefschrift verdedigd en werd bijgestaan door zijn broer Nils, die een van de paranimfen was. Voor Brenda, maar voor ons ook zeker, een heel speciale gebeurtenis. Daarna hadden we nog een gezellige lunch met elkaar bij de squash-club van Joris, die overigens in de top tien van Nederlandse squashers staat.
Vrijdag stond de tentoonstelling Bal! op paleis Soestdijk op het programma. Ongeveer 30 kunstenaars toonden hier in de tuin en in de voormalige vertrekken van Juliana en Bernard hun werk. De kunst was matig (kijk voor een verslag en meer foto’s, maar het was erg leuk om het paleis eens van binnen te bekijken. Juliana was toch echt onze koningin. De laatste nacht in Nederland doorgebracht op camping De Zeven Linden bij Baarn (er zou een DJ-technofestival zijn op het terrein naast Het Monnickenbosch vrijdagmiddag en avond). Yck, Michel, Pepijn en Vigo kwamen nog gezellig eten en namen patat en kaassoufflés mee.
Zaterdagochtend na een lekker ontbijtje de boel op ons gemakje ingepakt en na nog wat inkopen te hebben gedaan bij AH terug naar het zuiden. Om een uur of 5 gestopt in Noord-Frankrijk. Een aardige camping langs de Maas in Revin in de Franse Ardennen. We hebben nog wat rondgefietst, maar het dorpje zelf was niet veel bijzonders en het lag al met al toch aardig uit de route. We waren zondag rond 2 uur weer thuis.
Al met al een heerlijk weekje en het is ons voor de eerste gelukt om er een echte vakantie van te maken.
