We zijn een weekje Bourgondië met Petra’s vader. Een mooie gelegenheid om eens wat uitstapjes in de buurt te maken en eens lekker de toerist uit te hangen.
6 uur in de ochtend: we worden wakker van een luid gehamer. Na wat gemopper op de buurman komen we erachter dat niet hij maar een specht onze “nachtrust” wreed verstoort. Onze lokale grote bonte specht (op de foto bij ons pinda-net) heeft de houten elementen van ons huis ontdekt en gemerkt dat het een geweldige klankkast is. Het is bizar om te zien hoe snel hij een behoorlijk groot gat weet te maken in het hout. Mais bon, c’est la nature! Maar nadat wij teruggeslagen hadden door een houtkleurige, doch complete kunststof strip op het houtwerk te monteren, moest hij zijn verlies toch onderkennen.
Grote bonte specht
Verder is de hele wereld rond ons dorpje knalgeel gekleurd door het colza (koolzaad). Mooi, maar wel heel erg geel.
Geel
Onze toom kippen (initieel 4 kippen plus een haan) is inmiddels uitgedund en omvat nu nog slechts 2 kippen en een haan. De witte kip op de foto is een paar dagen geleden verdwenen.
Kippen
Over sociale contacten hadden we ook dit keer weer geen klagen. Mike, Roos en de kids zijn een weekend geweest en de meiden hebben een prachtig bos-voorjaarsstukje uit de tuin voor ons gemaakt.
Bosvoorjaarsstukje
Verder zijn we bij onze vrienden Anja en Pieter geweest die in het naburige departement een huisje hebben.
Anja en Petra
En we hebben natuurlijk weer lekker doorgewerkt hier. Zo is het rommelige kleine huisje nu omgetoverd tot functionele werkplaats. Zie hier avant et apres.
Werkplaats avant
Werkplaats apres
En de nieuwe tuinkar (met kiepfunctie) bleek ook zeer handig. Een aanrader!
tuinkar
A la prochaine!
Teddie
Zonsondergang in de tuin
Vanwege de beloofde levering van onze internet-faciliteit besloten we een weekje eerder naar Bourgondië te gaan. Een goede keuze, niet vanwege het internet – we kregen namelijk te horen dat het deze keer weer niet ging lukken, maar wel vanwege het feit dat het de laatste week van maart hoogzomer is in Bourgondië. Elke dag temperaturen boven de 25 graden zodat we ook kunnen genieten van ons schaduwrijke terrasje bij de keuken.
Het weer nodigt uit tot veel buiten werken. Hans heeft eindelijk de grasmaaimachine kunnen uitproberen, hij startte direct en maaide zonder morren het inmiddels veel te lange gras moeiteloos af. Petra heeft zich op het kleine huisje gestort wat nodig opnieuw in de verf gezet moest worden. Ook is het dak ontdaan van een dikke laag bladeren, waar met name de sluipwespen erg verdrietig van zijn geworden. Teddie schuiert door het bos en geniet van het zonnetje.
De tuin ontwaakt, elke dag komen er nieuwe knoppen en bloesems bij. Verder heeft de veestapel zich uitgebreid met een toom kippen, inclusief haan, die als borderliners figureren voor onze verrekijkers. Waar ze vandaan komen weten we niet, maar het is wel leuk. Ze zitten ’s nachts hoog in de boom om de vos te slim af te zijn.
Verder genieten we natuurlijk ook van lome namiddagen op het terras en zijn erg enthousiast over de prachtige zonsondergangen.
Nu moet alleen het aanhangwagentje nog leeg…
Liesbeth, Petra en Rob in Mailly-le-Chateau
De eerste twee weken in ons nieuwe huis in Bourgondië zitten er weer op. Liesbeth en Rob hebben ons fantastisch geholpen om de natuur rond het huis onder controle te krijgen. Er is schoongemaakt, gezaagd, gesnoeid, geharkt en gehakseld en het resultaat mag er zijn. De uitstapjes beperkten zich voornamelijk tot de supermarkt, de bakker en de bouwmarkt. Vanwege een ongelukje met Rob’s pols moesten de vrienden wat langer blijven wat uiteindelijk heel gezellig was en we hebben de lokale medische infrastructuur goed leren kennen.
Het nieuwe jaar is goed begonnen. Zeker voor Teddie want in Avigny wordt er niet geknald. Niks, geen enkel geluid. 1 januari waren we uitgenodigd voor een dessert en champagne bij Geronne et Ange, de nieuwe buren, om het nieuwe jaar in te luiden. ’s Avonds schoven Lies en Rob aan die ons vandaag geleid hebben bij het betere snoei- en zaagwerk. Er is flink wat achterstallig natuuronderhoud en we proberen van het bos weer een tuin te maken.
Lies houdt niet van dennebomen
Rob weet welke tak er af moet
Na het snoeiwerk lekker relaxen met een glaasje pommeau
Het kleine huis op de prairie
In juli zijn we over een erg leuk huisje met een prachtige view in La Douce France gestruikeld. We waren op slag verliefd! En wat dan? Dan zoek je een buurman die een sleutel heeft. Toen we het ook van binnen gezien hadden, wisten we direct dat we het wilden hebben. Het huis ligt in Yonne, globaal tussen Auxerre en Vezelay, ongeveer 200 km ten zuidoosten van Parijs.
Het huis is van een architect van een bekend Parijs architectenbureau (hij was ook de eigenaar) die het voor zichzelf heeft gebouwd in 2001. De bouwstijl is geinspireerd op de prairiehuizen-stijl van Frank Lloyd Wright, wat wij altijd al prachtig hebben gevonden (de studio van FLW hebben we anderhalf jaar geleden nog bezocht in Arizona), dus het is echt helemaal ons huis. Zo voelde het gelijk. En zoals we inmiddels weten is het niet zo makkelijk op het platteland een modern contemporain huis te bouwen. Al die rompslomp heeft hij dus al gedaan voor ons. Er ligt ook nog een mooi, zeer licht atelier op het terrein waar we in alle rust aan onze projecten kunnen werken. Het is dus eigenlijk gewoon perfect.
Het dorpje is een zeer kleine community (een gehucht dus) zonder bakker, winkels of wat dan ook. Dichtstbijzinde is 3,5 kilometer. Veel bossen in de omgeving en in de buurt 2 rivieren, de Yonne en de Cure en ook een zeer charmant kanaal.
We hebben gisteren al het papierwerk afgehandeld en we mogen ons nu de trotse eigenaars noemen van ons “prairiehuis”.
Als je in de buurt bent, kom vooral eens kijken.
MAC Lyon
Weer veel bijzondere kunst gezien op de Biënnale de Lyon. Voor een impressie zie hier.
Saint-Pierre in Firminy (Le Corbusier)
Zondag zijn we naar Firminy (bij St. Etienne) gegaan om in de wijk Firminy-vert de architectuur van Le Corbusier te bezichtigen. Het was een bijzondere ervaring die ons meer inzicht gaf in het denken en werken van Le Corbusier. We kenden eigenlijk alleen Notre Dame du Haut in de Vogezen van hem. Een impressie staat hier.
Only Lyon...
Onze studiereis voerde ons via de Frejustunnel naar Frankrijk. Bizarre ervaring: met klamme mist in Italie de tunnel in en 13 km verder er weer uit in een zonovergoten Frankrijk! Afijn, vandaag de eerste lokatie van de Biennale van Lyon “gedaan”, een impressie kun je hier vinden.
Anish Kapoor is dit jaar uitgenodigd voor de expo-reeks Monumenta in het Grand Palais in Parijs. De beschrijving van zijn werk Leviathan maakte ons zo nieuwsgierig dat wij acuut met busmans naar Parijs zijn afgereisd. Het was geweldig! Kapoor heeft het interieur van het Grand Palais gevuld met een gigantische amorfe installatie die uit drie aan elkaar gekoppelde ballonvormen bestaat die de constructie van het Grand Palais lijken weg te drukken. Kijk hier voor een uitgebreider verslag.
Het was heerlijk weer en we hebben een mooie fietstocht naar Montmartre gemaakt. Eenmaal weg van de toeristenmassa bij de Sacre Coeur en het Place du Tetre zagen we tijdens de afdaling in de nauwe straatjes een heus wijngaardje tussen de oude huizen en parkeerplaatsen.
Het lukte op zo korte termijn niet meer om kaarten voor het grand slam van Roland Garros te bemachtigen dus maandag besloten we naar Wallonië te gaan waar we de scheepsliftenroute hebben gedaan. Al jaren lonkt het toeristische bord van ‘het hellend vlak van Ronquieres’ ons langs de autoroute naar Parijs toe en aangezien we in een monumentale bui waren leek ons dit wel passend na de Leviathan van Kapoor.
Langs het Historische Centrumkanaal in de provincie Henegauwen liggen vier hydraulische scheepsliften die nog in werking zijn. De oude liften overbruggen elk een hoogteverschil van 17 meter door middel van water. Er is een zeer pittoreske fietstocht uitgezet langs de machine-age achtige bouwwerken.
De oudjes hebben we niet in werking gezien, maar wel de Texas-size scheepslift van Strepy-Thieu. Dit enorme bouwwerk ligt aan het nieuwe kanaalvlak voor het Centrumkanaal en is gebouwd om schepen tot 1350 ton de lucht in te hijsen. Het overbrugt een hoogteverschil van ruim 73 meter en vervangt de 4 oude hydraulische liften. Hier zagen we een enorm binnenschip en nog 4 plezierbootjes een gigantische bak invaren die vervolgens dus meer dan 70 meter de lucht in werd gehesen. Adembenemend!
De ochtend daarna hebben we busmans bij het hellend vlak van Ronquieres geparkeerd. Dit nivelleert een hoogteverschil van 68 meter tussen twee kanaalvakken. Het bestaat uit een soort sluis die zich sluit als een enorme bak met water en die vervolgens op rails naar boven (of naar beneden) worden gesleept. Dus tijdens een genoeglijk ontbijtje in de zon zagen we een groot binnenvaartschip naar boven gehesen worden en ook kwam er weer een naar beneden. Ook heel spectaculair!
Aangezien onze laatste kayak-ervaring op de Gardon alweer van voor de grote overstroming (2002) dateert, en de fleurige bootjes die dagelijks langs ons strandje komen er wel erg aantrekkelijk uit zien, besloten we de natte schoenen weer eens aan trekken. Het was een prachtige tocht van 8 km over een rustig stromende Gardon met hier en daar een watervalletje wat net spannend genoeg voor ons was. Spectaculair natuurlijk om onder de Pont du Gard door te varen.
Behalve deze opwindende tocht hebben we vanuit Remoulins nog twee tentoonstellingen bezocht, waarvan een in Avignon (musee d’art contemporain, Colletion Lambert) waar een overzicht te zien was van 10 jaar collectie Lambert en een overzicht van de Amerikaanse kunstenaar Larry Bell in het Carre d’Art in Nimes.
Eerste stop op de terugweg was in de Auvergne na een schitterende tocht door de Cevennes. Leuke camping bij een zeer pittoresk kasteel gevonden (Château de Grange Fort bij Les Pradeaux)
De dag daarna een paar mooie kastelen bewonderd langs de Loire…
…en de laatste nacht doorgebracht op de boerencamping in Boeschepe, Noord-Frankrijk met het prachtige uitzicht. Het campinkje is beduidend minder prozaïsch geworden nu we merkten dat er achter de boerderij een enorme varkensstal staat. De wind stond nu de kant van het kampeerveld op en je kon er echt niet omheen. Fenomale luchten!
Nou en? 't Is hier weer heerlijk. Meer weten waarom? Kijk hier.
Strand langs Gardon bij camping.
Ons plekje (e 402)
Pont du Gard
Omdat het inmiddels zonneklaar is dat ook de Franse kinderen vakantie hebben en deze oververtegenwoordigd waren op de camping bij Saint Boil, hebben we busmans weer opgeschud en zijn richting Cluny gereden. We zijn er inmiddels achter dat ons ritme niet echt matched met de openingstijden zoals ze hier gehanteerd worden. Tegen de tijd dat wij op stoom zijn is het 12 uur wat de Fransen een mooi moment vinden om de boel voor een paar uur dicht te gooien. Zo ook in Cluny, waar we precies 1 minuut na lunch-sluitingstijd voor de dichte deur van de ruines van de beroemde abdij stonden. Jammer, maar aangezien we hier niet voor het eerst waren besloten we niet te wachten en hebben de toeristische route naar Macon genomen. Prachtige landschappen, mooie chateau’s.
Het “dagtoppertje” (kasteel-wise althans) was Berzy-le-chateau, een imposante burcht die zijn middeleeuwse uitstraling volledig heeft behouden. Helaas propriete privee en dus alleen van de buitenkant bekeken. Bij nalezing hebben we met name de metersdiepe put “gemist” dus de schade viel mee.
De volgende stop was iets verderop in Berzy-la-ville, waar we (alweer voor de derde keer) de beroemde vroeg-middeleeuwse fresco’s in de chapelle des Moines bekeken hebben. De fresco’s zijn daarom zo interessant omdat ze van dezelfde hand zijn als van de schilders die in Cluny bezig geweest zijn, en daar is natuurlijk niets meer van over. Ze zijn halverwege de 19e eeuw bij toeval gevonden onder een laag witkalk. Het blijft heel bijzonder.
De stop voor de nacht is op de camping in Macon, een grote stadscamping die van alle gemakken voorzien is. Op zijn Amerikaans dicht langs de weg en voorzien van een soort KOA-sign met wigwam. We hebben nog een mooi fietspad langs de Saone gevonden.
Na een heerlijk ontbijtje in de zon vanochtend afscheid genomen van camping Les Pecheurs. We hadden gelezen over een spoorlijn die tot fiets-skate- en wandelroute was getransformeerd wat ons wel interessant leek. Deze route loopt ruwweg van Chalon-sur-Saone naar Macon en is zo’n 40 kilometer lang. We hebben een camping gevonden in Saint Boil, die vlak bij de route ligt. Het heeft niet de Pecheurs-rust, maar wel een lekker overdekt zwembad om de spieren weer eens los te krijgen.
Vanzelfsprekend hebben we een stuk van de voie verte gereden, zo’n 20 km. Het pad is een echte aanrader voor de fietsliefhebber. Het is mooi geasfalteerd, er rijden geen gemotoriseerde voertuigen en je fietst door prachtige landschappen. Hier en daar leuke picknickplekjes, uitrustpunten en rijwielherstellerbenodigdheden.
Omdat het een voormalige treinroute is, zijn de ergste toppen afgevlakt en de diepste dalen niet zo diep. Er ligt meer naar het zuiden zelfs een fietstunnel van ruim anderhalve kilometer. Ook spannend, maar die laten we maar voor wat het is. We weten nu ook dat deze voie een van de vele nieuwe fietsroutes in Bourgondie is, want ook langs het Canal du Centre en de Saone liggen dergelijke paden.
