We deden in november mee met de expositie Autour du fil in MouvArt. 
Où en est où là ? Where are we now ?
In 2019 wonnen we de stadsprijs van de stad Auxerre tijdens de tentoonstelling Grands Formats. Daarom mochten we deze zomer (van 3 tm 19 september exposeren in het museum Abbaye Saint Germain. On en est où là ?
Meer dan 8000 bezoekers hebben onze tentoonstelling bezocht.
Le bois et le feu
In opdracht van de Association Maillon-la-Vie hebben we een kunstwerk in situ gecreëerd op een van de sluishuizen langs het Canal du Nivernais in Bourgogne.
Het werk maakt deel uit van het project “Les temps du flottage” wat Maillons-la-Vie uitvoert in samenwerking met de Voies Navigables de France (VNF). Voor dit project zijn meerdere kunstenaars gevraagd hun artistieke visie te geven op het thema “Flottage”, de oude manier om hout al drijvend te vervoeren vanuit de Morvan naar Parijs. (meer over de flottage)
Het thema van ons werk is Le feu et le bois. Het werk is gebaseerd op de vier oerelementen die onontbeerlijk zijn voor het hout. Allereerst is daar de aarde. Solide, sterk en vruchtbaar vormt het de basis voor de gezondheid en het geluk van de boom. Dan het water, onontbeerlijk voor de groei van de boom. Daarbij was water een belangrijk hulpmiddel om het hout bij de mensen in Parijs te krijgen. Het derde element is lucht. Het laat de bladeren ruisen en op basis van fotosynthese produceren de bomen de broodnodige lucht (zuurstof) voor de mens. Tot slot het vuur. Het hout van de boom dient als brandstof. Sinds de prehistorie geeft het vuur warmte, licht en bescherming aan de mensheid. In dit proces wordt het hout getransformeerd tot as, wat weer gebruikt wordt als bemesting voor de grond waarop weer nieuwe bomen kunnen groeien.
De cirkel met de vlam symboliseert de oneindigheid van deze cyclus. De symbolen in de rand van de cirkel, de handtekeningen van de arbeiders, zijn een hommage aan de houthakkers die centraal staan in dit proces.
https://petrah.fr/installation-le-bois-et-le-feu-au-bord-du-canal-du-nivernais/
Where are we now?
Op 1 juni opende onze eerste online tentoonstelling in Kunstmatrix. We hebben er uiteindelijk drie gemaakt, verdeeld over juni, juli en augustus.
Het is de eerste expositie met een selectie van de werken die we tijdens de 56 dagen in lockdown in Frankrijk gemaakt hebben. We geprobeerd om een positieve draai aan deze gedwongen periode van isolement te geven.
Where are we now? refereert aan de gelijknamige song van David Bowie, wiens muziek ons tijdens de lockdown heeft geïnspireerd. Het is een zeer actuele vraag in deze tijd. Waar zijn we nu? De wereld draait door, maar even zonder ons. Pas op de plaats. De lockdown is een mooi moment om de balans op te maken. Never waste a good crisis, zoals Churchill zei. Waar staan we nu? En moeten we wel zo doorgaan zoals we gewend zijn? In feite moeten we constateren dat het best goed gaat met de wereld zonder ons. De lucht wordt weer schoner doordat smog boven de steden is verdwenen, de stilte onthult ons geluiden die we niet nog niet eerder hoorden en dieren kunnen zich vrijelijk bewegen in stedelijke omgevingen. Misschien dromen ze van een wereld zonder mensen?
De mens en de natuur hebben altijd een complexe en dualistische relatie gehad. We kunnen niet leven zonder de natuur en tegelijkertijd zijn we bezig haar uit te roeien. Onze verwoestende invloed op de natuur en het klimaat is een onomkeerbaar proces. Uiteindelijke roeien we onszelf uit doordat we een wereld creëren die voor ons onleefbaar wordt. Zoals we tijdens de lockdown konden zien, gaat de natuur het wel redden, dat is een geruststellend idee. Onze tijdelijke aanwezigheid op deze wereld zal zeker littekens achterlaten, waarvan sommige zeer diep zullen zijn, maar ze zullen na verloop van tijd vervagen vanwege het ongekende vermogen van de aarde om te evolueren en zich aan te passen.
De kwetsbaarheid èn de enorme veerkracht van de natuur vormt de basis van Where are we now? Een serie collages ontstaan in een periode van ziekte, verlies en eenzaamheid maar die feitelijk vertelt over zorgzaamheid, hoop, levenskracht en dromen over een betere toekomst. Laten we samen het tij keren.
Turn and face the strange
Confinement!
En toen gingen we op 17 maart in confinement (quarantaine) en de wereld hield zijn adem in. Macron vertelde dat we in oorlog waren, met het coronavirus en dat we er met zijn allen alles aan moesten doen om verdere verspreiding te voorkomen. Het hele openbare leven was tot stilstand gekomen en wij mochten alleen nog ons terrein af met een formulier wat je op de website van de overheid kon downloaden. Nu is quarantaine in Avigny niet echt een straf. De natuur ging haar eigen gang en vanaf ons coronaterras, zoals het terras aan de voorkant tegenwoordig heet, genoten we van de prachtige lentekleuren. We hadden het qua weer ook getroffen, het was vrijwel de hele tijd zonnig.
Ik had gelukkig nog heel wat zaden, dus ik kon mijn gang gaan in de kas en in de bakken. Martin en Sophie hadden nog oude aardappelen, dus ook een aardappelbed aangelegd.
De buurtjes zagen we nog wel af en toe en met Pasen hebben we la chasse aux oeufs gedaan voor Amelia en Noé en af en toe deden we een spel.
Ze hadden drie jonge hondjes dus dat was met name voor de kinderen erg leuk en voor ons natuurlijk ook want ze kwamen geregeld met het spul langs.
Af en toe helpen met het schoolwerk en met het video-conference met de juf.
Mondkapjes maken met Amelia
En af en toe kwam Lydie langs om met de kleinkinderen de vissen te voeren en natuurlijk was Cedric er geregeld met zijn grasmaaier.
En, tegen het einde van het confinement, zijn we zelfs nog illegaal naar een verjaardagsfeestje geweest, van Martin. Maar wel buiten.
Verder was het een zeer creatieve periode voor het werk. Weinig afleiding en veel regelmaat. Hans maakte zijn Kennisnet-podcast met Mike en was verder druk in de weer met muziek en ik maakte elke dag een fotocollage en toen het confinement eindigde op 11 mei had ik 56 werken.
Expositie 20 jaar MouvArt
Het gonst al dagen dat er een quarantaine aankomt vanwege het Covid-19 virus wat rondwaart wereldwijd. Toch zijn we nog even een paar foto’s gaan maken van de expositie van 20 jaar MouvArt in het theater van Auxerre. We doen mee met het werk “Where are we now?”
Biennale Lyon en Parcours de l’art in Avignon
Na een weekje thuis te zijn geweest na onze Italië-reis zijn we weer met busmans op pad gegaan richting Zuid-Frankrijk. Dinsdag naar Lyon, waar we lang over hebben gedaan vanwege stakende boeren die hier en daar de snelweg volledig blokkeerden. Tomtom heeft ons er vaardig langs gemanoeuvreerd, maar we deden er wel veel langer over dan normaal. We sliepen op camping Porte de Lyon. Woensdag hebben we het eerste deel van de biennale van Lyon gedaan. In de usines de Fagor. De kunst werd voor de eerste keer geëxposeerd in de enorme hallen van deze voormalige fabriek. Het was even wennen, maar er viel weer veel te genieten. Zie hier ons verslag.
Dale Harding op de Biennale van Lyon
Daarna door richting Avignon, waar we incheckten op camping Les Avignons in Villeneuf-les-Avignons. We vonden een fijn plekje met middagzon. Donderdag en vrijdag zijn we naar Avignon gefietst voor Parcours de l’Art. Een kunstroute, waarbij kunstenaars hun werk exposeren op verschillende plekken in Avignon. Het was erg leuk om op deze manier ook de stad te verkennen en we zijn op zeer verassende lokaties geweest. Zo exposeerde de kunstenaar Ernst Gunter Hermann zijn werk in Musée du Petit Palais, naast het Palais des Papes, waar ze een prachtige collectie Middeleeuwse schilderijen en iconen bleken te hebben. Fantastisch. Kijk hier voor ons (foto)verslag van het Parcours de l’Art.
Ook nog een prachtige side-show gezien in Maison Jean Vilar, waar Macha Makeïeff haar sprookjesachtige expositie Trouble fête had, gebaseerd op het boek Alice in Wonderland. Hier een impressie.
Trouble fête van Macha Makeïeff
Zaterdag weer terug naar Lyon voor het tweede deel van de biennale in het museum macLyon. Dat viel erg tegen. Twee van de drie etages waren aan één kunstenaarsduo gewijd die houten reliefs maakten die ons helemaal niets zeiden. De derde etage was ook niet echt interessant.
We waren er in een half uur klaar en besloten naar Couvent de la Tourette te gaan waar Kiefer dit jaar exposeert. Het gebouw is echt prachtig. Het is de tweede keer dat we er waren en je ziet altijd weer nieuwe details. Anselm Kiefer is een van onze favoriete kunstenaars en het is altijd interessant te zien hoe hij zich verder ontwikkelt. Hier een (foto-) verslag.
Kiefer in Couvent de la Tourette
We vonden een zeer landelijke camping in Sonnay (camping du Sonnay) op nog geen 5 kilometer van la Tourette.
Zondag weer naar huis.
Biennale Venetië, Ivrea en de Mont Blanc
Maandag weer via de kustweg terug naar Venetië. We besloten niet meer naar camping Fusina terug te gaan, omdat die toch erg winderig was en bovendien niet heel practisch om met het openbaar vervoer de Biennale te bereiken. We vonden een plek voor 4 nachten op camping Serenissimo in Mira. De bus naar de piazza di Roma stopt hier vlak voor de uitrit van de camping en dit bleek een ideale manier om de biennale te bezoeken.
Dinsdag hebben we de Giardini gedaan, woensdag het Arsenlae en donderdag hebben we nog een paar losse paviljoens bezocht alsmede het museum Punta della Dogana.
Hier ons verslag van de biennale.
Het Chileense paviljoen
Venetië is verder natuurlijk altijd leuk, zeker met mooi weer. Beetje rondvaren op de vaparetto’s, een op een lekker terrasje de ziltzoute lucht opsnuiven en je vergapen aan de talloze bootjes. We hebben het grootste zeilschip (sailing yacht A) ter wereld gezien, wat afgemeerd lag bij het Arsenale.
Vrijdag het lange saaie stuk door Noord-Italië terug genomen richting Frankrijk. We vonden een kleine, niet heel bijzondere camping (la Roca) aan het pittoreske meer van Viverone, ongeveer 20 km van Ivrea.
Lago di Viverone
Zaterdag 28 september hebben we ‘s morgens Ivrea bezocht, de thuisbasis van het voormalig megaconcern Olivetti. Zie ons verslag hier.
Ivrea
’s Middags door de Mont Blanc tunnel terug naar Frankrijk. Het was prachtig weer dus we besloten een camping te zoeken. Het werd camping Le Grand Champ in Taconnaz sous les Bois, 5 km van Chamonix met fenomenaal uitzicht op de alpen rond de Mont Blanc en de gletsjer. Madame van de camping vertelde ons wat over de omgeving en toen we hoorden dat er een télé-férique was naar de Aigulle du midi, of de pique du midi (naast de Mont Blanc), besloten dat we dat zondag te gaan doen.
Vue op pique du midi
Met de 2 verschillende kabelbanen zijn we tot 3945 meter hoogte gestegen. Het was een soort virtuele reis omdat je in zo’n andere wereld kwam daarboven. Je gaat van 25 graden in Chamonix naar -5 onder 0 in de sneeuw, er is heel veel wind en het zuurstoftekort van 45% maakt dat lopen en vooral trap lopen heel vermoeiend is. Maar wat was het spectaculair om zo op de top van Europa te staan. Heel indrukwekkend.
Aan het lac de Nantua
Zondagavond nog een laatste nachtje op camping Dunoyer in Port aan het meer van Nantua en maandag waren we weer thuis.
Torino – Rivoli 2019
Castello di Rivoli
Zondagochtend zijn we eerst naar Castello di Rivoli geweest, een kasteel uit de Middeleeuwen wat in zijn lange geschiedenis verbouwing na verbouwing heeft ondergaan en nu dienst doet als Museum van hedendaagse kunst. De tentoonstelling The Roots of Violence van Yuri Ancarani kon ons niet echt boeien. Maar bij de tentoonstelling Air, Flowers, Salt. Artworks from the Collections of Castello di Rivoli Museum of Contemporary Art zaten wel een aantal interessante werken. De muren van het kasteel zijn nog steeds prachtig met delen van schilderingen.
Castello di Rivoli
Rivoli ligt vlak bij Torino en daar waren we al rond lunchtijd, waar we tot 3 uur moesten wachten tot eco-camping Grinto open ging. We hadden in het museum al een broodje op, maar hebben in restaurant Grinto nog maar een pizzaatje gedeeld. Erg lekker.
De camping is een soort hele lang parkeerplaats voor campers. Vrij dicht op elkaar. Er ligt een grasstrook achter waar iedereen het stukje achter zijn camper mag gebruiken. Het was erg warm, zo’n 33 graden en eigenlijk amper schaduw.
Toen het iets afgekoeld was zijn we richting het centrum van Torino gefietst. De camping ligt bij een soort natuurpark langs de rivier de Po en het was een mooie fietstocht van ongeveer 7 kilometer door het groen langs de rivier.
Fietstocht langs de Po
‘s Avonds kwamen we tot de ontdekking dat het leuke stilstaande watertje achter het grasveldje op de camping veel muggen produceerde.
Maandag hebben we het centrum van Torino bezocht. Wij vonden er niet heel veel aan. De lijkwade van Turijn was niet te bezichtigen en we hadden helemaal geen zin in gesjok door oude paleizen. We kwamen eigenlijk voor wat Contemporary Art dingen maar die waren allemaal gesloten. We hebben er lekker geluncht, wat rondgefietst en toen zijn we lekker bij een terras aan de waterkant gaan zitten.
Dinsdag was de Fondazione Merz open en aangezien Mario Merz op ons lijstje van favoriete kunstenaars staat, hebben we dit bezocht. Op de fiets buiten het centrum oogt de stad een stuk interessanter. Altijd veel leuker om op plekken te komen waar gewoond en gewerkt wordt. Nadat we een heerlijke pizza gegeten hebben zijn we de tentoonstelling gaan bezoeken. Er was niet veel werk van Mario Merz te zien, maar het gebouw was interessant en er was een tentoonstelling van 5 kunstenaars die genomineerd zijn voor de Mario Merz-prijs. Je kon ook stemmen en wij hebben op Bertille Bak gestemd, die onder andere een spannende/grappige video maakte over Roma’s die aan de rand van de samenleving leven.
Daarna nog een heerlijk ijsje gegeten en teruggefietst naar de camping langs de rivier.
Vakantie: van Autun naar het meer van Avigliana
We zijn donderdag lekker op ons gemakje vertrokken want onze eerste stop was in in de buurt van Autun waar we ‘s middags nog een bespreking hadden met Marianne van Passepartout. Camping La Porte d’Arroux kennen we inmiddels en we hebben ‘s avonds nog een rondje gefietst langs de tempel van Janus. Een enorm grote ruïne in de weilanden buiten Autun.
Tempel van Janus
Vanaf hier heb je ook een mooi gezicht op de stad Autun, die zeer beschermd achter de heuvels ligt.
Autun
Vrijdag richting Italie vertrokken maar net de Fréjus-tunnel niet gehaald, want het was erg mooi weer en we hadden zin om ‘s middags nog lekker wat tijd op de camping door te brengen. Camping Le bois joli bij St. Avre ligt hoog in de Alpen dus prachtig uitzicht op de bergen. Lekker zwembad, maar het water was zo ondoorzichtig dat ik mijn eigen handen niet meer kon zien! Later in de middag naar La Chambre gefietst via een ontzettend steile weg, maar onze supersonische fietsjes deden het prima en brachten ons na een bezoek aan dit vreemde bergdorpje weer veilig boven.
Camping le bois joli, St. Avre
Zaterdag de dag begonnen met een mooie rit door de Franse Alpen om vervolgens door de hele lange Fréjus-tunnel Italie binnen te rijden. De tunnel is 12,9 kilometer en er komt echt geen eind aan, vooral ook omdat je maar 60 km per uur mag rijden. Bij de eerste de beste service area gestopt voor de traditionele cappucino. Die is zo verschrikkelijk goed bij de autogrills langs de snelwegen hier.
de traditionele eerste stop in Italie.
In onze Michelingids van Noord-italie lazen we dat er een prachtig, hoog op een berg (Pirchiriano) gelegen klooster zo’n beetje langs de route naar Torino en we besloten dat te bezoeken. Via een relatief smal kronkelweggetje met haarspeldbochten naar de top van de berg, ook nog wel een uitdaging met busmans.
Sacra di San Michele
Vanuit het klooster Sacra di San Michele heb je een fantastisch uitzicht over de vallei van Susa. Onder leiding van Paus Silvester II is rond het jaar 1000 met de bouw van het complex begonnen. Het is gewijd aan de cultus rond de aartsengel Michael en maakt deel uit van de pelgrimsroute waar onder andere ook Mont Saint Michel toe behoort en monte Sant Angelo in Puglia.
Dit klooster inspireerde Umberto Eco tot het schrijven van zijn roman Naam van de Roos. Het was een enorme klim, maar echt de moeite waard. Vooral de kapel had prachtige schilderingen.
Na dit bezoek vonden we een simpel, beetje rommelige camping aan het meer van Avigliana (camping Avigliana lacs). Tegen de avond hebben we het meer nog rondgefietst. Ondanks dat het al aardig herfst was het nog steeds aardig druk en de terrassen van de restaurants langs het meer zaten nog aardig vol. Vanaf de oever van het meer zag je het silhouet van het klooster hoog liggen.
AILO
Met Anna-Eva en Fabrice (AILO), kunstenaars die we in Valaurie hebben leren kennen. Zij hebben een artist-in-résidence in Gurgy, hier in Bourgogne. Interessant werk met spiegels en projectie.
Petit voyage : La Provence et La Drome
Dinsdag zijn we vertrokken met busmand voor een petit voyage richting Aix en Provence en La Drome om kunst te kijken.
Dinsdagavond was de eerste stop op camping la Trillonière in de buurt van Lyon. Problematisch, want het was overal vol vanwege de halve finale vrouwenvoetbal in Lyon. We hebben wel op de iPad zitten kijken, want de Nederlandse vrouwen speelden.
Woensdag door naar Aix-en-Provence, waar we heerlijk een middag op camping Arc-en-Ciel hebben doorgebracht. Superlekker zwembad. Het was heel, heel warm. Zelfs te warm om Aix in te gaan.
Donderdag naar chateau La Coste, waar we de virtuele opera Eight hebben gezien. Om de beurt kregen we een helm op en werden we een wonderbaarlijke 3d wereld ingeleid. Het is een project van de componist Michel van der Aa in samenwerking met singer-songwriter Kate Miller-Heidke.
Château La Coste is wijn domein vlak bij Aix en Provence. Naast wijnbouw en biologische voeding staat de kunst hier centraal. Architecten en kunstenaars zijn uitgenodigd om op een zelfgekozen plek op het landgoed een werk te creëren . Er is een route door het prachtige landschap van het domein. Wel jammer dat het zo gloeiend heet was. We hebben heerlijk geluncht op het beschaduwde terras. Alles was vegetarisch.
Einde middag door naar Valaurie waar we op een camping la Truffière in Grignan hebben gestaan, een leuke camping langs de lavendelvelden.
Vrijdag hebben we geluncht bij Jaques en Dominique in Valaurie. Het was heel fijn om ze weer te zien, we hebben twee jaar geleden veel tijd met ze doorgebracht tijdens onze artist-in-residence aldaar. Koffie gedronken bij Anne-Marie en haar nieuwe huis bewonderd. De zusjes wonen nu heel dicht bij elkaar.
Dominique liet ons de tentoonstelling Arbres Légendes van Rodolphe Hamadi zien.
Onze laatste nacht brachten we door op camping Les Bastets in de Drome. We hebben er heerlijk van het zwembad met het prachtige uitzicht genoten. Er was ook een fijn restaurant met levende muziek.
Zaterdag weer naar huis waar we ’s avonds een mooi concert bij Faramine hebben bijgewoond. “Suites de Bach revisitées” met Pauline Bartissol (cello) en Jean-Charles Richard op saxophone. En als toetje nog het requiem van Mozart in de basiliek van Vezelay zondagmiddag.
Prijs van de stad Auxerre gewonnen!
We hebben met Tholos Hydrangée de tweejaarlijkse prijs van de stad Auxerre gewonnen. Over twee jaar een solo-expositie in 3 zalen van de Abbaye Saint Germain.
Theaster Gates in Palais de Tokyo
Tandartsbezoek in Parijs viel mooi te combineren met een tentoonstelling van Theaster Gates in Palais de Tokyo.