Op dinsdag 10 augustus vertrokken naar Nederland voor een kleine vakantie. We namen de route over Troyes – Reims en stonden op camping la Chênaie bij Laon. Een leuke camping, met landelijke uitzicht en heel rustig want een doodlopend weggetje. Helaas gaat het zwembad (met overdekte kap) pas om 10 uur open en dan hopen wij al weer weg te zijn.
Woensdag 11 augustus
Prachtig weer en lekker buiten ontbeten. Op naar Oosterhout, want we willen naar de tentoonstelling Kunst in de Heilige Driehoek. We kwamen rond half 5 op camping de Kwikstaart aan, en stonden op een duf grasveld met allemaal gezapige mensen. De camping-man kwam vertellen dat de expo waarschijnlijk uitverkocht was morgen en inderdaad, na checken bleek dit zo te zijn. Voor zondag dan maar kaartjes besteld. Het was erg warm en we zaten achter de bus in de schaduw. Nog wel lekker een stuk gefietst langs een meer.
Donderdag 12 augustus
Vandaag richting Rotterdam. Daar zijn we eerst bij de Molen Windlust in Nieuwekerk aan den IJssel geweest voor meel en andere lekkere dingen. We hebben er heerlijke koffie gedronken met een verukkelijke gevulde koek.
Daarna door naar Delfshaven waar we naar de expo Fake me hard zijn geweest bij de vrijplaats (alias atelier/fabriek) van Joep van Lieshout. Een ruige, beetje anarchistische tentoonstelling met veel nieuwe media en video. Jonge honden kunst. Het was een mooi inkijkje van wat er nu gaande is in de niet gevestigde kunstwereld. Leuk!
Daarna naar het oude centrum van Delfshaven gefietst en heerlijk op de brug een terrasje gepakt met uitzicht over het water en pitoreske hollandse huisjes. We hebben er heerlijke kaasbitterballen gegeten.
Nog met onze klapstoelen koffie gedronken aan de boulevard bij de Nesselandeplas, waar het een gezellige, drukke boel was. ’s Avonds heerlijk Indiaas gegeten in de tuin bij Marianne en Rogier. Heel gezellig dat Coco er was, de cavia van Marianne’s nichtje. Een beetje vergeten hoe heerlijk het is om een cavia te knuffelen.
Vrijdag na een ontbijt bij Marianne en Rogier naar oom Cen (oom van Petra, 90 jaar) en tante Aartje (84 jaar) gegaan. Dat was ook een eeuwigheid geleden dat we die gezien hebben. We hebben samen veel herinneringen opgehaald en onze stamboomonderzoeken naast elkaar gelegd. Ik had oude fotoboeken, waarbij oom Cen heel wat wist te vertellen. Ook is het de eerste keer dat we herinneringen aan opa hebben opgehaald, die net na de oorlog vermoord is.
Na dit bezoekje door naar meneer Romein, ook naar aanleiding van de moord op opa. Hij heeft een video gemaakt van Hardinxvelders rond de Tweede Wereldoorlog, en een deel gaat over opa van Vliet.
Aan het einde van de middag neergestreken op camping Het Monnickenbosch in Soest, naast Carli’s plek en we hebben gezamenlijk Indisch gegeten, wat wij meegenomen hebben van toko Amersfoort.
Zaterdagochtend heb ik een duik genomen in het bosbad Amersfoort, een prachtig openlucht zwembad. Maar zo verschrikkelijk koud, dat ik het gewoon niet warm kon zwemmen. En dan ben ik toch wel wat gewend!
Na de lunch met Yck en Carli zijn we weer naar Nijkerk gegaan op babybezoek bij onze Cato, zo voelt het wel. Het was weer zo leuk om die vijf hummels te zien ronddarren. Over een dikke week mag ze met ons mee naar Frankrijk. ’s Avonds nog een spelletje op de camping.
Zondag 15 augustus richting Oosterhout vertrokken voor de expositie “Hoop”. Stichting Kunst in de Heilige Driehoek realiseert elke twee jaar een biënnale van internationale allure. Deze bijzondere kunstroute vindt plaats in het gebied ‘De Heilige Driehoek’, in Oosterhout (NB). Het is de enige plek in Nederland waar nog een combinatie van drie actieve kloosters bestaat.
De expositie vond plaats in delen van de kloostergebouwen, de kloostertuinen, de kloosterkerken en in andere monumentale gebouwen van de Heilige Driehoek. De helft van de getoonde werken was bestaand werk, de andere helft was nieuw werk dat speciaal voor deze Biënnale – en de plek – gemaakt is.
Vanaf de parking in een weiland gingen we via de landerijen en de Kloosterhoeve van de Paulusabdij. Dan naar St. Catharinadal, met presentaties in het gastenverblijf, de kapel en een verborgen binnenplaatsje. Om af te sluiten met locaties aan de rand van de wijngaarden die dit klooster omringen. Beeldverslag
Nog wat boodschappen gedaan bij AH in Oosterhout en toen door richting Poperinge. Om 5 uur deden we nog een koffiestop langs de snelweg en het was heel warm, toen we een uurtje daarna op mini camping De Boheemer in Poperinge uit de camper stapten was het ineens bizar koud. Je kon niet meer buiten zitten. Het was wel voorspeld, maar zo onwaarschijnlijk. Een rommelige camping met 6 plekken in de tuin van een eetcafé. We hebben de avond in de bus doorgebracht en aten nog restjes indonesisch.
Maandag 16 augustus hebben we het kunstenfestival van Watou bezocht. Het was weer heerlijk dwalen door het dorp, oude boerderijen, weilanden, schuren en oude fabriekjes en het was zeker weer de moeite waard. Met name in het park stonden nu een paar mooie sculpturen. Het weer zat ook mee, we hebben zelfs nog heerlijk een cappuccino gedronken op het plein. Je moest ook hier weer van tevoren kaartjes bestellen in verband met corona. We hebben weer fijn gedwaald en eigenlijk is het altijd wel de moeite waard.
Dit keer waren er ook twee lokaties in Poperinge en bij het kasteel de Lovie. Poperinge centrum hebben we nog met de bus gedaan. Daarna de bus geinstalleerd op een nieuwe camperplek. Een aardige boer met een grote bruine hond die alles goed in de gaten hield. Van daar af konden we op de fiets naar kasteel de Lovie. Jammergenoeg begon te regenen onderweg, maar daar waren we op voorbereid. Het laatste stuk hebben we met regenjassen aan gedaan. Het was een leuk tochtje door de hop-tunnels. Het kasteel was een voormalige psychiatrische kliniek. Vergane glorie. Mooie dingen gezien en minder mooie dingen. Beeldverslag Watou 2021.
Dinsdag 17 augustus weer naar Nederland. ’s Middags zijn we op bezoek geweest bij Tante Jacky en oom Jan in Papendrecht en daarna door naar Nieuw-Vennep waar we op de Decemberhoeve incheckten.
Woensdag 18 augustus een heerlijke dag doorgebracht met Mike’s meiden. We gingen naar de manege om kennis te maken met Kado, het zwarte paardje van Wouter waar Mike’s meiden voor zorgen. Sterre was bezig met springen en Lilly stond erbij om te helpen. Faye banjerde er ook rond. Het was zo leuk om te zien waar de meisjes werken en veel verblijven.Dappere Hans heeft zelfs een wortel aan Kado durven geven. Dapper. Na de lunch zijn we naar het bos gegaan waar Mike op 17 september zijn herdenkingsboom krijgt. Mooi plekje, het heeft helemaal niks begraafplaatsachtigs, maar meer een fijne verblijfs en wandelplek. Honden mogen er vrij rondlopen. Er komt een amberboom die prachtig rood verkleurt in de herfst. Eenmaal thuis was het tijd voor een spel en daarna hebben we pannenkoeken van Lilly gegeten.
Donderdag 19 augustus weer op pad voor onze tweede afspraak met Oom Cen en tante Aartje. Wat was het weer gezellig. Dit keer had tante Aartje koekjes gebakken, die heerlijk waren. Het was helaas geen weer om buiten te zitten, maar het uitzicht over de rivier blijft prachtig. Samen met oom Cen naar de stamboom gekeken, die Roos deze zomer gemaakt heeft, en dingen vergeleken. Hij heeft ook een aantal zaken opgezocht en voor mij uitgeprint. Ook de oude fotoboeken gekeken die ik heb meegebracht. Ze vonden het zo leuk en vooral tante Aartje wist nog echt wie wie was. Ze verbeterde oom Cen af en toe.
Rond een uur of vier zijn we weer weg gegaan. Wij besloten naar de Hoge Veluwe te rijden om in te checken op de camping. We werden ontvangen door een hartelijke dame die ons nog de goede plekjes wees om wild te gaan kijken wat we rond een uur of 7 nog gedaan hebben met de fiets. Wel met regenpakken aan. Dit blijft toch wel een erg mooie camping en gelukkig mogen er ook honden, want dit zal de laatste keer zonder hond zijn.
Vrijdag 20 augustus brachten we door op het park de Hoge Veluwe. We fietsten aan het einde van de ochtend naar Kröller-Müller. Hans parkeerde zijn fiets en ik fietste tot de ingang. Er was een alleraardigste dame die het volkomen begreep en ik mocht mijn fiets naast de ingang parkeren. Ze raadde me aan eens een rollator van het museum te proberen, wat ik gedaan heb. Dat was echt perfect, want met de rechter knie gaat het niet echt geweldig. Maar met die rollator was het erg ontspannen. Er was een tentoonstelling van Marinus Boezem en van Cornelius Rogge, waar ik met Tonny op de academie een scriptie over heb geschreven. We hebben hem indertijd ook bezocht in zijn atelier. Het was heerlijk weer even in dit prachtige museum te zijn. beeldverslag
We lunchten op het terras van het nieuwe bezoekerscentrum en daarna hebben we nog met Carli en Yck een terrasje genomen in Hoenderloo. Die waren een fietstocht aan het maken rond het park. Dat was nog even gezellig.
Zaterdag 21 augustus zijn we na een heerlijk ontbijt in het zonnetje vertrokken richting Nijkerk. Helaas waren de camperplekken bij de jachthaven in Nijkerk allemaal bezet. Het was nog even zoeken en rondbellen, maar we vonden een plekje op camping de Spochthoorn (spochthoorn.nl) aan de noordkant van Nijkerk, tegen Putten aan. Het grote veld (waar iedereen in een grote kring naar elkaar zit te kijken) was gelukkig helemaal vol en we mochten op het overloopveld met weids uitzicht, naast een Italiaans stelletje, wat een beetje verloren onder een afdakje naast hun tentje zat. Na de gouter nog een fietstocht gemaakt langs boerenweggetjes, bos en heidevelden. Ook een mooi stukje Veluwe hier.
Zondag 22 augustus. Geen zon en vroeg op want vandaag gaan we Cato halen! Om 9 uur waren we bij Gea en Arie. Die zaten al klaar met koffie en appeltaart. Pleun is gisteren al opgehaald, dus Cato is de tweede. Er stond een kratje op tafel met Cato’s naam erop en, behalve het bestelde voer, allemaal goodies erin. Entingsboekje, kluifje, speelgoed en een dagboekje met verhaaltjes en foto’s zo leuk! Nog een laatste foto met Gea, Arie, Saar en Pien en toen was het zover. Catootje werd in de reisbench gezet die op de bank stond. We waren de hoek nog niet om of ze begon hard te janken. Ik ben toen naast haar gaan zitten en met mijn hand een beetje gerustgesteld. Toen is ze gaan slapen.
Onderweg heeft Cato keurig in de bus op haar trainingsmatje een plas gedaan en ze heeft ook brokjes gegeten. Ze vond het allemaal erg spannend en ze oogt heel ontspannen. Ze zwaait voortdurend met haar staartje. Ondanks dat het enorm regende besloten we toch in Laon te stoppen om een nachtje over te blijven. Toen we eenmaal stonden scheen de zon en konden we buiten zitten. Wat vond Cato dat ook weer leuk en ze heeft nu al geleerd een beetje aan de de riem te scharrelen. Het scheelt ontzettend dat ze al een halsbandje gewend was. Ik heb nog lekker even gezwommen in het verwarmde zwembad.
Maandag 23 augustus Cato heeft het fantastisch gedaan in haar reisbench. We hadden het stukje vacht uit het nest erin gelegd wat Gea heeft meegegeven. Om 5 uur jankte ze, toen heeft Hans haar buiten uitgelaten en daarna is ze heel zoet weer gaan slapen. Om 7 uur ben ik met haar naar buiten gegaan en kreeg ze brokjes. Voor we naar huis gingen zijn we in Vermenton even bij de dierenarts langs geweest voor een wormenkuurtje en we hebben Cato gelijk ingeschreven. Eindelijk naar huis en dat was natuurlijk ook heel spannend. We zijn nog niet veel verder gekomen dan de woon- en eetkamer, maar dat is meer dan voldoende voor zo’n kruimel.
.
Begin maart hebben we een kort bezoek aan Den Haag en Rijswijk gebracht met onze vriend Jean. Hij was nog nooit in het buitenland geweest en was zeer enthousiast over ons kikkerlandje. Het strand bezocht in Scheveningen, Indonesisch gegetenen natuurlijk ook poffertjes, haringen geproefd en panorama Mesdag bezocht. Leuk is om je eigen vertrouwde stad eens door de ogen van een buitenstaander te zien. Dank aan Brenda die ons hartelijk heeft ontvangen. 
En weekje Nederland en dit keer echt vakantie! Wij waren er klaar voor en Busmans ook, alhoewel hij een beetje fatiguée begint te worden. Het raampje aan de bestuurderskant wil niet meer open, het vloertje moest pas vernieuwd, de vloerverwarming doet het niet meer en het kraantje werkte ineens ook niet meer. Beetje jammer dat we dat onderweg pas ontdekten. We hebben besloten om Busmans te gaan inruilen voor een nieuwe bus. Dus dit zou een van zijn laatste vakanties met ons worden.
De eerste stop was in Noord-Frankrijk op camping des 5 chemins verts in Boeschepe. Doel was het bezoek aan het Kunst en Poëziefestival in Watou. Er was aangekondigd dat dit de allerlaatste keer zou zijn omdat de subsidie gestopt is, dus for all time sake nog een keer rondgelopen in schuren, oude huisjes en kerken. Maar, hoewel we best aardige dingen hebben gezien, is het niet meer wat het geweest is en misschien niet geheel onterecht dat de subsidie stopt. Afijn, het was lekker weer en we hebben veel gezien. Aan het einde van de dag richting Gent vertrokken en zowaar langs een kampeerwinkel gereden waar we een nieuw kraantje voor Busmans konden kopen. De eigenaar had er ook nog een kroonsteentje bij, dus we hadden de rest van de vakantie weer water.
We kampeerden van zaterdag op zondag op camping Blaarmeersen bij Gent en werden met regen wakker. Gaf niet, want de volgende stop was museum De Pont in Tilburg. Daar hebben we de mooie, nieuwe vleugel van het museum bewonderd. Verder was er een tentoonstelling met nieuw video-werk van David Claerbout, de reden dat we naar de Pont wilden. 
Van maandag op dinsdag stonden we op een camping van Staatsbosbeheer op Park de Hoge Veluwe. Heerlijk rustig en prachtig weer. Teddie geniet met volle teugen van dit weekje kamperen. Ze wordt aardig oud, ziet en hoort niet zo veel meer, maar doet nog dapper mee. ’s Avonds lekker gefietst en dinsdag hebben we museum Kröller-Müller bezocht. De beeldentuin lieten we eigenlijk altijd maar voor wat het was omdat het zo groot was, maar dit keer zagen we een museum-rolstoel staan en hebben we de hele beeldentuin gedaan. Prachtig weer en zulke mooie beelden gezien.
Daarna doorgereden naar Soest waar we op camping het Monnickenbosch een plekje vonden en ’s avonds naar zus Marijcke gefietst, die aan de andere kant van Soest woont. Even gedag zeggen en daarna al weer terug gefietst want de nacht valt snel in september. Yck fietste mee en liet ons een prachtige route door het bos en langs de zandverstuivingen zien naar de camping, heel wat anders dan het fietspad langs de grote weg dat we op de heenweg hadden genomen.
Woensdag was een Yck-en-familie dagje. Petra ging eerst samen met Yck naar de kapper en na de lunch hebben wij gewinkeld in het centrum van Soest, wat voor ons tegenwoordig al aardig “grote stad” is (2 x zoveel inwoners als Auxerre, wat de grootste stad in onze regio is). ’s Avonds hebben we gezellig met zijn allen bij pannenkoekenrestaurant De Smickel gegeten. Top-pannenkoeken!
Donderdag was de promotie van Joris, de eigenlijke reden van onze petite vacance. We hebben Teddie bij Yck gebracht en zijn doorgegaan naar de Erasmus Universiteit. Leuk, zeker voor Hans, om er weer eens te zijn. Er is wel heel wat veranderd, het is een echte campus geworden. Het is Joris gelukt, hij is doctor. Hij heeft dapper zijn proefschrift verdedigd en werd bijgestaan door zijn broer Nils, die een van de paranimfen was. Voor Brenda, maar voor ons ook zeker, een heel speciale gebeurtenis. Daarna hadden we nog een gezellige lunch met elkaar bij de squash-club van Joris, die overigens in de top tien van Nederlandse squashers staat.
Vrijdag stond de tentoonstelling Bal! op paleis Soestdijk op het programma. Ongeveer 30 kunstenaars toonden hier in de tuin en in de voormalige vertrekken van Juliana en Bernard hun werk. De kunst was matig (kijk voor een verslag en meer foto’s, maar het was erg leuk om het paleis eens van binnen te bekijken. Juliana was toch echt onze koningin. De laatste nacht in Nederland doorgebracht op camping De Zeven Linden bij Baarn (er zou een DJ-technofestival zijn op het terrein naast Het Monnickenbosch vrijdagmiddag en avond). Yck, Michel, Pepijn en Vigo kwamen nog gezellig eten en namen patat en kaassoufflés mee.
Zaterdagochtend na een lekker ontbijtje de boel op ons gemakje ingepakt en na nog wat inkopen te hebben gedaan bij AH terug naar het zuiden. Om een uur of 5 gestopt in Noord-Frankrijk. Een aardige camping langs de Maas in Revin in de Franse Ardennen. We hebben nog wat rondgefietst, maar het dorpje zelf was niet veel bijzonders en het lag al met al toch aardig uit de route. We waren zondag rond 2 uur weer thuis.
Al met al een heerlijk weekje en het is ons voor de eerste gelukt om er een echte vakantie van te maken.
