Cato heeft haar rabiës-vaccinatie gehad en nu konden we een paar dagen op vakantie met Busmans. We hebben behalve de camping in Saint Clair du Rhone, niet veel gezien, zo gaat dat als je met een pup op stap gaat. Het was wel erg leuk en leerzaam voor Catootje. 
Vakantie Nederland augustus 2021
Op dinsdag 10 augustus vertrokken naar Nederland voor een kleine vakantie. We namen de route over Troyes – Reims en stonden op camping la Chênaie bij Laon. Een leuke camping, met landelijke uitzicht en heel rustig want een doodlopend weggetje. Helaas gaat het zwembad (met overdekte kap) pas om 10 uur open en dan hopen wij al weer weg te zijn.
Woensdag 11 augustus
Prachtig weer en lekker buiten ontbeten. Op naar Oosterhout, want we willen naar de tentoonstelling Kunst in de Heilige Driehoek. We kwamen rond half 5 op camping de Kwikstaart aan, en stonden op een duf grasveld met allemaal gezapige mensen. De camping-man kwam vertellen dat de expo waarschijnlijk uitverkocht was morgen en inderdaad, na checken bleek dit zo te zijn. Voor zondag dan maar kaartjes besteld. Het was erg warm en we zaten achter de bus in de schaduw. Nog wel lekker een stuk gefietst langs een meer.
Donderdag 12 augustus
Vandaag richting Rotterdam. Daar zijn we eerst bij de Molen Windlust in Nieuwekerk aan den IJssel geweest voor meel en andere lekkere dingen. We hebben er heerlijke koffie gedronken met een verukkelijke gevulde koek.
Daarna door naar Delfshaven waar we naar de expo Fake me hard zijn geweest bij de vrijplaats (alias atelier/fabriek) van Joep van Lieshout. Een ruige, beetje anarchistische tentoonstelling met veel nieuwe media en video. Jonge honden kunst. Het was een mooi inkijkje van wat er nu gaande is in de niet gevestigde kunstwereld. Leuk!
Daarna naar het oude centrum van Delfshaven gefietst en heerlijk op de brug een terrasje gepakt met uitzicht over het water en pitoreske hollandse huisjes. We hebben er heerlijke kaasbitterballen gegeten.
Nog met onze klapstoelen koffie gedronken aan de boulevard bij de Nesselandeplas, waar het een gezellige, drukke boel was. ’s Avonds heerlijk Indiaas gegeten in de tuin bij Marianne en Rogier. Heel gezellig dat Coco er was, de cavia van Marianne’s nichtje. Een beetje vergeten hoe heerlijk het is om een cavia te knuffelen.
Vrijdag na een ontbijt bij Marianne en Rogier naar oom Cen (oom van Petra, 90 jaar) en tante Aartje (84 jaar) gegaan. Dat was ook een eeuwigheid geleden dat we die gezien hebben. We hebben samen veel herinneringen opgehaald en onze stamboomonderzoeken naast elkaar gelegd. Ik had oude fotoboeken, waarbij oom Cen heel wat wist te vertellen. Ook is het de eerste keer dat we herinneringen aan opa hebben opgehaald, die net na de oorlog vermoord is.
Na dit bezoekje door naar meneer Romein, ook naar aanleiding van de moord op opa. Hij heeft een video gemaakt van Hardinxvelders rond de Tweede Wereldoorlog, en een deel gaat over opa van Vliet.
Aan het einde van de middag neergestreken op camping Het Monnickenbosch in Soest, naast Carli’s plek en we hebben gezamenlijk Indisch gegeten, wat wij meegenomen hebben van toko Amersfoort.
Zaterdagochtend heb ik een duik genomen in het bosbad Amersfoort, een prachtig openlucht zwembad. Maar zo verschrikkelijk koud, dat ik het gewoon niet warm kon zwemmen. En dan ben ik toch wel wat gewend!
Na de lunch met Yck en Carli zijn we weer naar Nijkerk gegaan op babybezoek bij onze Cato, zo voelt het wel. Het was weer zo leuk om die vijf hummels te zien ronddarren. Over een dikke week mag ze met ons mee naar Frankrijk. ’s Avonds nog een spelletje op de camping.
Zondag 15 augustus richting Oosterhout vertrokken voor de expositie “Hoop”. Stichting Kunst in de Heilige Driehoek realiseert elke twee jaar een biënnale van internationale allure. Deze bijzondere kunstroute vindt plaats in het gebied ‘De Heilige Driehoek’, in Oosterhout (NB). Het is de enige plek in Nederland waar nog een combinatie van drie actieve kloosters bestaat.
De expositie vond plaats in delen van de kloostergebouwen, de kloostertuinen, de kloosterkerken en in andere monumentale gebouwen van de Heilige Driehoek. De helft van de getoonde werken was bestaand werk, de andere helft was nieuw werk dat speciaal voor deze Biënnale – en de plek – gemaakt is.
Vanaf de parking in een weiland gingen we via de landerijen en de Kloosterhoeve van de Paulusabdij. Dan naar St. Catharinadal, met presentaties in het gastenverblijf, de kapel en een verborgen binnenplaatsje. Om af te sluiten met locaties aan de rand van de wijngaarden die dit klooster omringen. Beeldverslag
Nog wat boodschappen gedaan bij AH in Oosterhout en toen door richting Poperinge. Om 5 uur deden we nog een koffiestop langs de snelweg en het was heel warm, toen we een uurtje daarna op mini camping De Boheemer in Poperinge uit de camper stapten was het ineens bizar koud. Je kon niet meer buiten zitten. Het was wel voorspeld, maar zo onwaarschijnlijk. Een rommelige camping met 6 plekken in de tuin van een eetcafé. We hebben de avond in de bus doorgebracht en aten nog restjes indonesisch.
Maandag 16 augustus hebben we het kunstenfestival van Watou bezocht. Het was weer heerlijk dwalen door het dorp, oude boerderijen, weilanden, schuren en oude fabriekjes en het was zeker weer de moeite waard. Met name in het park stonden nu een paar mooie sculpturen. Het weer zat ook mee, we hebben zelfs nog heerlijk een cappuccino gedronken op het plein. Je moest ook hier weer van tevoren kaartjes bestellen in verband met corona. We hebben weer fijn gedwaald en eigenlijk is het altijd wel de moeite waard.
Dit keer waren er ook twee lokaties in Poperinge en bij het kasteel de Lovie. Poperinge centrum hebben we nog met de bus gedaan. Daarna de bus geinstalleerd op een nieuwe camperplek. Een aardige boer met een grote bruine hond die alles goed in de gaten hield. Van daar af konden we op de fiets naar kasteel de Lovie. Jammergenoeg begon te regenen onderweg, maar daar waren we op voorbereid. Het laatste stuk hebben we met regenjassen aan gedaan. Het was een leuk tochtje door de hop-tunnels. Het kasteel was een voormalige psychiatrische kliniek. Vergane glorie. Mooie dingen gezien en minder mooie dingen. Beeldverslag Watou 2021.
Dinsdag 17 augustus weer naar Nederland. ’s Middags zijn we op bezoek geweest bij Tante Jacky en oom Jan in Papendrecht en daarna door naar Nieuw-Vennep waar we op de Decemberhoeve incheckten.
Woensdag 18 augustus een heerlijke dag doorgebracht met Mike’s meiden. We gingen naar de manege om kennis te maken met Kado, het zwarte paardje van Wouter waar Mike’s meiden voor zorgen. Sterre was bezig met springen en Lilly stond erbij om te helpen. Faye banjerde er ook rond. Het was zo leuk om te zien waar de meisjes werken en veel verblijven.Dappere Hans heeft zelfs een wortel aan Kado durven geven. Dapper. Na de lunch zijn we naar het bos gegaan waar Mike op 17 september zijn herdenkingsboom krijgt. Mooi plekje, het heeft helemaal niks begraafplaatsachtigs, maar meer een fijne verblijfs en wandelplek. Honden mogen er vrij rondlopen. Er komt een amberboom die prachtig rood verkleurt in de herfst. Eenmaal thuis was het tijd voor een spel en daarna hebben we pannenkoeken van Lilly gegeten.
Donderdag 19 augustus weer op pad voor onze tweede afspraak met Oom Cen en tante Aartje. Wat was het weer gezellig. Dit keer had tante Aartje koekjes gebakken, die heerlijk waren. Het was helaas geen weer om buiten te zitten, maar het uitzicht over de rivier blijft prachtig. Samen met oom Cen naar de stamboom gekeken, die Roos deze zomer gemaakt heeft, en dingen vergeleken. Hij heeft ook een aantal zaken opgezocht en voor mij uitgeprint. Ook de oude fotoboeken gekeken die ik heb meegebracht. Ze vonden het zo leuk en vooral tante Aartje wist nog echt wie wie was. Ze verbeterde oom Cen af en toe.
Rond een uur of vier zijn we weer weg gegaan. Wij besloten naar de Hoge Veluwe te rijden om in te checken op de camping. We werden ontvangen door een hartelijke dame die ons nog de goede plekjes wees om wild te gaan kijken wat we rond een uur of 7 nog gedaan hebben met de fiets. Wel met regenpakken aan. Dit blijft toch wel een erg mooie camping en gelukkig mogen er ook honden, want dit zal de laatste keer zonder hond zijn.
Vrijdag 20 augustus brachten we door op het park de Hoge Veluwe. We fietsten aan het einde van de ochtend naar Kröller-Müller. Hans parkeerde zijn fiets en ik fietste tot de ingang. Er was een alleraardigste dame die het volkomen begreep en ik mocht mijn fiets naast de ingang parkeren. Ze raadde me aan eens een rollator van het museum te proberen, wat ik gedaan heb. Dat was echt perfect, want met de rechter knie gaat het niet echt geweldig. Maar met die rollator was het erg ontspannen. Er was een tentoonstelling van Marinus Boezem en van Cornelius Rogge, waar ik met Tonny op de academie een scriptie over heb geschreven. We hebben hem indertijd ook bezocht in zijn atelier. Het was heerlijk weer even in dit prachtige museum te zijn. beeldverslag
We lunchten op het terras van het nieuwe bezoekerscentrum en daarna hebben we nog met Carli en Yck een terrasje genomen in Hoenderloo. Die waren een fietstocht aan het maken rond het park. Dat was nog even gezellig.
Zaterdag 21 augustus zijn we na een heerlijk ontbijt in het zonnetje vertrokken richting Nijkerk. Helaas waren de camperplekken bij de jachthaven in Nijkerk allemaal bezet. Het was nog even zoeken en rondbellen, maar we vonden een plekje op camping de Spochthoorn (spochthoorn.nl) aan de noordkant van Nijkerk, tegen Putten aan. Het grote veld (waar iedereen in een grote kring naar elkaar zit te kijken) was gelukkig helemaal vol en we mochten op het overloopveld met weids uitzicht, naast een Italiaans stelletje, wat een beetje verloren onder een afdakje naast hun tentje zat. Na de gouter nog een fietstocht gemaakt langs boerenweggetjes, bos en heidevelden. Ook een mooi stukje Veluwe hier.
Zondag 22 augustus. Geen zon en vroeg op want vandaag gaan we Cato halen! Om 9 uur waren we bij Gea en Arie. Die zaten al klaar met koffie en appeltaart. Pleun is gisteren al opgehaald, dus Cato is de tweede. Er stond een kratje op tafel met Cato’s naam erop en, behalve het bestelde voer, allemaal goodies erin. Entingsboekje, kluifje, speelgoed en een dagboekje met verhaaltjes en foto’s zo leuk! Nog een laatste foto met Gea, Arie, Saar en Pien en toen was het zover. Catootje werd in de reisbench gezet die op de bank stond. We waren de hoek nog niet om of ze begon hard te janken. Ik ben toen naast haar gaan zitten en met mijn hand een beetje gerustgesteld. Toen is ze gaan slapen.
Onderweg heeft Cato keurig in de bus op haar trainingsmatje een plas gedaan en ze heeft ook brokjes gegeten. Ze vond het allemaal erg spannend en ze oogt heel ontspannen. Ze zwaait voortdurend met haar staartje. Ondanks dat het enorm regende besloten we toch in Laon te stoppen om een nachtje over te blijven. Toen we eenmaal stonden scheen de zon en konden we buiten zitten. Wat vond Cato dat ook weer leuk en ze heeft nu al geleerd een beetje aan de de riem te scharrelen. Het scheelt ontzettend dat ze al een halsbandje gewend was. Ik heb nog lekker even gezwommen in het verwarmde zwembad.
Maandag 23 augustus Cato heeft het fantastisch gedaan in haar reisbench. We hadden het stukje vacht uit het nest erin gelegd wat Gea heeft meegegeven. Om 5 uur jankte ze, toen heeft Hans haar buiten uitgelaten en daarna is ze heel zoet weer gaan slapen. Om 7 uur ben ik met haar naar buiten gegaan en kreeg ze brokjes. Voor we naar huis gingen zijn we in Vermenton even bij de dierenarts langs geweest voor een wormenkuurtje en we hebben Cato gelijk ingeschreven. Eindelijk naar huis en dat was natuurlijk ook heel spannend. We zijn nog niet veel verder gekomen dan de woon- en eetkamer, maar dat is meer dan voldoende voor zo’n kruimel.
.
Eerste ontmoeting met Cato en wat pinkelen door Nederland
Dinsdag 6 juli
Op naar Nederland om op pup-visite gaan bij onze Cato die op 29 juni geboren is. De eerste stop was Metz. Jammergenoeg waren de Constellations alleen op donderdag, vrijdag en zaterdag. Maar eigenlijk waren we toch moe. Dus lekker op de camping gebleven de voetbalwedstrijd Italië-Spanje gekeken.
Woensdag 7 juli
Vandaag naar Maastricht. Lunch op de camperplek en daarna naar het centrum gefietst want we hadden om 3 uur een slot in het Bonnenfontenmuseum. Daar was Berlinde de Bruyckere, een van onze favo kunstenaars. Prachtig werk. De man met snor bij de ingang was erg vriendelijk en leek oprecht blij om ons te zien. Het zou kunnen dat het personeel normaal zo overbelast is, maar dat nu mondjesmaat publiek wordt toegelaten, ze weer een beetje kunnen ademen en wat meer aandacht aan de mensen kunnen geven. Daarna lekker een terras met uitzicht op de Maas. Het was warm en we zijn onder de parasol gekropen. Op de terugweg Indonesisch gehaald en bij de camper zitten smullen.
Donderdag 8 juli
Lekker in de zon ontbeten en vervolgens op naar Tilburg waar we eerst naar museum De Pont zijn gegaan. Er was een tentoonstelling van David Claerbout, Sigmar Polke en Kasper Bosmans. Beeldverslag
Daarna naar Stadscamping Tilburg. Voor de campers was er een soort parkeerplaats langs het prachtige park.
Na een siësta zijn we rond een uur of zes naar het stadscentrum van Tilburg gefietst wat onverwacht leuk bleek te zijn. We aten Surinaams op een terrasje. Lekker en leuk weer eens uitgebreid mensen te kunnen kijken. Er werd weer druk gezoend, dat was opvallend. ‘s Avonds nog een rondje door “ons” park.
Vrijdag 9 juli
Vanochtend zijn we eerst in het Sterrenbos geweest voor de beeldententoonstelling Stations geweest in het Sterrenbos/Lustwarande. Er wordt dit jaar terug geblikt op twintig jaar exposities in de Oude Warande. Er zijn alleen maar kunstenaars (175) uitgenodigd die eerder hebben deelgenomen. Beeldverslag
Nadat we er heerlijk hebben rondgefietst en gespeurd naar kunstwerken zijn we naar Nijkerk gegaan om Cato te ontmoeten, ons nieuwe hondje. Ze is vandaag 10 dagen oud en we hebben haar nog niet vast mogen houden, maar wel uitgebreid vanaf de bank kunnen observeren. Wat waren de vijf hondjes leuk. Ook moeder Saar en grote zus Pien waren hele lieve honden. We zijn nu al helemaal verliefd op onze Cato en ze groeit op in een gezellig gezin met veel aandacht.
Wij gingen door naar camping het Monnickenbosch, wat ongeveer 20 minuten rijden was. Carli had een mooi plekje achterin laten reserveren voor 3 nachten naast kamp Sjaan. Na installatie zijn we naar de toko in Amersfoort gefietst voor een heerlijke Indische hap. Carli heeft sinds januari een andere caravan, nadat de vorige total loss was. Leuk ding, lijkt qua indeling op die van ons maar wat kleiner. Er zat een voortent bij en nog een schuurtentje.
Zaterdag 10 juli
’s Middags was het familie-reünie met groot nieuws van Emily en Werner: er komt een klein Maasje aan rond kerst. Het heuglijke feit werd gevierd met Bossche bollen die roze waren vanbinnen: het wordt een meisje.
We deden een soort mens-erger-je-niet met een kaartspel erbij Keez-board. Michel en Pepijn haakten ook aan en toen kwamen er twee speeltafels.
We aten patat met vegetarische kroketten waar we een salade bij gemaakt hebben.
Zondag 11 juli
Wij zijn vanochtend naar de Paltz-biennale in Soest gefietst. Het lag in een prachtig park, maar de beelden waren matig. Je kunt zien dat er weinig budget is. Beeldverslag
Daarna naar Yck waar Mies zijn race station aan Hans liet zien. Ik kreeg een rondleiding door de tuin en ik heb kennis gemaakt met de nieuwe hamster. Met Yck naar de camping terug gefietst (het begon net te regenen), en we zijn met zijn vieren Catan gaan spelen onder onze luifel. Na een half uurtje konden we weer in de zon. We hebben nog gezamenlijk gegeten en nadat Carli weg was hebben we met Yck nog een potje Azul gedaan.
‘s Avonds keken we naar de EK-finale Italie-Engeland, die voor ons na 90 minuten eindigde in 1-1. We hadden geen zin in de verlenging en al helemaal niet in strafschoppen.
Maandag 12 juli
Vanochtend waren we rond kwart over 10 weer bij de puppy’s en dit keer mocht ik Cato vasthouden. Wat een schatje, en zo zacht! Het mocht van moeder Saar, ze kwam wel even kijken, maar liet het toe. Ze hadden nu een beetje de oogjes open en het was ongelooflijk hoe ze in die drie dagen gegroeid waren. Het lijkt nog steeds een nest cavia’s, maar worden nu iets meer hond. We kregen een beschuit met muisjes bij de koffie.
Daarna door naar Nieuw-Vennep waar we de bus op de camperplek bij de Decemberhoeve gezet hebben. Sterre en Lilly kwamen ons ophalen voor de lunch. Het was een fijn weerzien met alle meiden en Noor natuurlijk, die erg blij was me te zien.
Na de lunch zijn we met Roos’ auto naar Amsterdam gegaan naar het nieuwe multidmediamuseum NXT. En tja, het was eigenlijke veel effectbejag. Met veel bombarie aangekondigd, maar weinig subtiel en zeker niet kunstzinnig. Bovendien droeg niemand een mondkapje en waren er veel te veel mensen in de zalen. Beeldverslag
Lilly had heerlijke pannenkoeken gebakken en Roos bracht ons rond half tien met alvast een heleboel spullen voor de vakantie terug naar de Decemberhoeve. Kunnen zij wat lichter reizen als ze volgende week komen.
Dinsdag 13 juli
Nadat we vanochtend nog koffie hebben gedronken bij Mieke in Rijswijk zijn we rond 12 uur weer op pad gegaan richting huis. In Antwerpen begon het te regenen en de rest van de reis was heel nat. We sliepen op de camping municipal in Saint Quentin, waar een blonde wappie achter de balie zat. Het bleef maar regenen, regenen en ik ben de bus niet uit geweest. Voor het eerst ook weer de verwarming in de bus aangehad. Het is wel 13 juli, he!
Woensdag 14 juli
Quatorze juillet, maar daar hebben we niet veel van gemerkt. We werden wakker in de regen in Saint Quentin en hebben tot aan huis nog veel meer regen gehad. We waren rond half 3 thuis en het werd net droog. Ook in huis de verwarming aangezet want het was net te koud. Het is maar 15 graden buiten!
Petites vacances de septembre
Op 7 September besloten we nog een klein weekje vakantie te pakken. Het virus rukt overal weer op, dus we besloten naar de Auvergne te gaan. Landelijk en nog niet heel donkergekleurd op de Covid-19 kaart.
De eerste stop was in Autun om de kunstbiennale ArtAutun te gaan bekijken. Kijk hier voor een verslag.
Op dinsdag zijn we naar Puy-de-Dome gegaan, een departement van de Auvergne. We vonden een leuke camping net ten noorden Clermont-Ferrant, een Huttopia in Royat. Het was er superrustig ondanks dat de Tour de France hier vrijdag langs kwam. We hadden een heerlijk plekje in de schaduw en er was een fijn zwembad. Vanwege corona was het restaurant dicht. We hebben veel gezwommen, gelezen, spelletjes gedaan en wat uitstapjes gemaakt.
Natuurlijk zijn we naar de oude vulkanen geweest. De Puy de Dôme is een van de jongste vulkanen in het Centraal Massief in de Auvergne met een hoogte van 1464 meter. De vulkaan behoort tot de Chaîne des Puys. Dit is een keten van vulkanische activiteit van ongeveer 40 kilometer lang. Het hoogste punt is de lavakoepel van de Puy de Dôme, in het midden van de keten. Sinds 2018 is de keten Unesco-werelderfgoed. De laatste uitbarsting van de Puy de Dôme vond plaats rond 5760 v.Chr., waarmee de vulkaan als uitgedoofd wordt beschouwd. Aangezien het gebied waarin Puy-de-Dôme ligt geologisch gezien kort (150.000 jaar) geleden actief is geweest, kan een toekomstige eruptie niet geheel worden uitgesloten. De meest recente uitbarsting in het gebied vond plaats rond 4040 v.Chr.
We gingen met een tandradbaan naar boven waar je schitterend uitzicht hebt naar alle kanten. Er is een bezoekerscentrum met restaurants en winkeltjes. Wij hebben eerst geluncht op het panoramaterras. We hadden een prachtige view op het landschap en de paragliders die er in groten getale rondzweefden. Blijkbaar is de thermiek daar perfect voor. Na de lunch hebben we een wandelingetje rond de top van de Puy de Dome gemaakt. Aan de andere kant had je mooi uitzicht op Clermont-Ferrand en aan de noordkant op andere vulkanen van de Chaîne des Puys. Een desolaat, maar inspirerend landschap.
Op de top van de Puy de Dome is naast een enorme tv-uitzendmast die de Fransen in het gebied rond de Puy de Domebedient. Sinds 1875 is er ook een meteorologisch weerstation waar naast het weer ook de luchtkwaliteit wordt gemeten.
In 2008 is met behulp van de staat begonnen met een gedeeltelijk herstelproject van de Romeinse tempel die er in 1875 hebben gevonden met als doel de ruïne te behouden, zoals hij nu is en beter gevoel te krijgen voor de en hoe de tempel eruit heeft gezien. Ze zijn nu nog bezig met het verwijderen van het achtergebleven materiaal van 19e-eeuwse opgravingen, ook een hele klus vanwege de moeilijke bereikbaarheid. De historie van de tempel gaat zelfs terug naar de 1e eeuw toen Augustonemetum (nu Clermont Ferrand) besloot een tempel te bouwen gewijd aan de god Mercurius.
Het was een leuk toeristisch uitstapje wat normaal gesproken honderdduizenden bezoekers per jaar trekt, dus je moet er niet aan denken hoe het hier in de zomer en buiten coronatijd moet zijn.
Verder hebben we nog een keer Clermont-Ferrand bezocht. We hebben geluncht op het terras van een het Libanese restaurantje Chez Yasmina. Een heerlijke vegetarische schotel gegeten met uitzicht op de kathedraal Notre Dame de l’Assomption. Die hadden we gisteren al zien liggen vanaf de Puy de Dome als een zwart silhouet in het stadshart. Dat zwarte komt van de uit de regio afkomstige steensoort die gebruikt is: trachiet en andesiet, zeer sterke steensoorten waardoor ranke pilaren mogelijk waren.
De eerste bouwwerkzaamheden van deze kathedraal dateren uit de 5e eeuw. Hij werd herbouwd, verwoest, herbouwd en weer verwoest door de Noormannen, maar de derde kerk die in 946 ingewijd werd, overleefde het deels. De crypte, die helaas niet toegankelijk was, dateert nog uit deze tijd.
In 1248 werd een begin gemaakt met de huidige kathedraal, geïnspireerd op een bezoek aan de Sainte Chapelle in Parijs.
Toen het koor af was trouwde Filips III er met Isabella van Aragon. Vader Lodewijk IX financierde een deel van de beroemde glas-in-loodramen die uit dezelfde werkplaats kwamen als de ramen van de Sainte Chapelle. Ze behoren tot de mooiste van Frankrijk.
Daarna zaten we vast op de camping vanwege de Tour de France. We hadden daar totaal niet aan gedacht, omdat wij natuurlijk nooit in Tour-tijd op vakantie gaan. Vanwege corona is hij uitgesteld tot september. We zijn niet gaan kijken trouwens
Nog een laatste stop in La Charité sur Loire. Op een eilandje in de Loire, exact op de grens tussen de Nièvre en de Cher, vonden we een plekje op camping de la Saulaie.
La Charité, samen met Vezelay, Alesia, Paray-le-Monial en Cluny een van de Grands Sites Culturels et Touristiques in Bourgondie, is een toeristisch stadje en oogt (nog steeds) welvarend. Vroeger was het zeer rijk, want het was een belangrijke handelshaven door de perfecte ligging aan de brug over de Loire. Ook was het een etappeplaats op de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Verder was er was een bloeiend klooster, priorij van de orde van Cluny die uit 1059 stamt. Het was “de oudste dochter van Cluny” want La Charité beheerde 45 priorijen en 400 nevenvestigingen in Frankrijk en Europa. In de 12e eeuw zaten hier 200 Benedictijner monniken.
Het stadje heeft erg geleden onder de Honderdjarige oorlog toen er een enorme brand was. Daarna hebben de godsdienstoorlogen nog veel meer vernield. In 1989 woonden er nog maar 12 monniken. Sinds 1975 koopt de gemeente de particuliere woningen binnen de priorij op en wordt er gewerkt aan de renovatie van de kloostergebouwen.
We hebben er einde middag een fietstochtje gemaakt. Veel hoogteverschil.
Zondag weer naar huis.
Winterbreak in St. Pete
Na 7 jaar eindelijk weer eens naar Florida geweest om een paar dagen bij Els in St. Petersburg te kunnen zijn. Het was supergezellig. Piet is ook nog een weekend aangeschoven vanuit Kansas City. We kennen St. Pete natuurlijk al vrij goed, dus het was voornamelijk het feest der herkenning: hanging out bij de North Shore Pool en Caddy’s on the Beach, muziek in downtown St Pete, fietsen langs de waterfront, koffie bij Kahwa of Starbucks, Onion rings bij El Cap, thaïs eten bij Nitally’s, even snuffelen bij Barnes & Nobles en de Apple shop in de International Plaza in Tampa, Els bezoeken op haar werk, carrot cake van Publix, de Pecan Pie van Els, Manatees kijken bij de Centrale en genieten van de prachtige kleurrijke vegetatie. Ook wat nieuwe dingen: zo hebben we kennis gemaakt met Jan, de nieuwe vriend van Els. Een echte aanwinst. Hij heeft ons Tampa laten zien waar hij al 30 jaar woont. Verder hebben we het nieuwe Dali-museum bezocht waar, behalve werken van Dali, de tentoonstelling Midnight in Paris, 1929 te zien was met werken van kunstenaars die Dali beïnvloed hebben : “het ontstaan van het Surrealisme”. Ook tijdens een lunch kennis gemaakt met de Salty Sisters, de vrouwenclub van de Yacht Club St. Petersburg, waar Els vice-voorzitter van is.
Al met al een paar gezellige, zonnige dagen die de winter net wat minder lang en grijs maken.
Biennale Lyon en Parcours de l’art in Avignon
Na een weekje thuis te zijn geweest na onze Italië-reis zijn we weer met busmans op pad gegaan richting Zuid-Frankrijk. Dinsdag naar Lyon, waar we lang over hebben gedaan vanwege stakende boeren die hier en daar de snelweg volledig blokkeerden. Tomtom heeft ons er vaardig langs gemanoeuvreerd, maar we deden er wel veel langer over dan normaal. We sliepen op camping Porte de Lyon. Woensdag hebben we het eerste deel van de biennale van Lyon gedaan. In de usines de Fagor. De kunst werd voor de eerste keer geëxposeerd in de enorme hallen van deze voormalige fabriek. Het was even wennen, maar er viel weer veel te genieten. Zie hier ons verslag.
Dale Harding op de Biennale van Lyon
Daarna door richting Avignon, waar we incheckten op camping Les Avignons in Villeneuf-les-Avignons. We vonden een fijn plekje met middagzon. Donderdag en vrijdag zijn we naar Avignon gefietst voor Parcours de l’Art. Een kunstroute, waarbij kunstenaars hun werk exposeren op verschillende plekken in Avignon. Het was erg leuk om op deze manier ook de stad te verkennen en we zijn op zeer verassende lokaties geweest. Zo exposeerde de kunstenaar Ernst Gunter Hermann zijn werk in Musée du Petit Palais, naast het Palais des Papes, waar ze een prachtige collectie Middeleeuwse schilderijen en iconen bleken te hebben. Fantastisch. Kijk hier voor ons (foto)verslag van het Parcours de l’Art.
Ook nog een prachtige side-show gezien in Maison Jean Vilar, waar Macha Makeïeff haar sprookjesachtige expositie Trouble fête had, gebaseerd op het boek Alice in Wonderland. Hier een impressie.
Trouble fête van Macha Makeïeff
Zaterdag weer terug naar Lyon voor het tweede deel van de biennale in het museum macLyon. Dat viel erg tegen. Twee van de drie etages waren aan één kunstenaarsduo gewijd die houten reliefs maakten die ons helemaal niets zeiden. De derde etage was ook niet echt interessant.
We waren er in een half uur klaar en besloten naar Couvent de la Tourette te gaan waar Kiefer dit jaar exposeert. Het gebouw is echt prachtig. Het is de tweede keer dat we er waren en je ziet altijd weer nieuwe details. Anselm Kiefer is een van onze favoriete kunstenaars en het is altijd interessant te zien hoe hij zich verder ontwikkelt. Hier een (foto-) verslag.
Kiefer in Couvent de la Tourette
We vonden een zeer landelijke camping in Sonnay (camping du Sonnay) op nog geen 5 kilometer van la Tourette.
Zondag weer naar huis.
Biennale Venetië, Ivrea en de Mont Blanc
Maandag weer via de kustweg terug naar Venetië. We besloten niet meer naar camping Fusina terug te gaan, omdat die toch erg winderig was en bovendien niet heel practisch om met het openbaar vervoer de Biennale te bereiken. We vonden een plek voor 4 nachten op camping Serenissimo in Mira. De bus naar de piazza di Roma stopt hier vlak voor de uitrit van de camping en dit bleek een ideale manier om de biennale te bezoeken.
Dinsdag hebben we de Giardini gedaan, woensdag het Arsenlae en donderdag hebben we nog een paar losse paviljoens bezocht alsmede het museum Punta della Dogana.
Hier ons verslag van de biennale.
Het Chileense paviljoen
Venetië is verder natuurlijk altijd leuk, zeker met mooi weer. Beetje rondvaren op de vaparetto’s, een op een lekker terrasje de ziltzoute lucht opsnuiven en je vergapen aan de talloze bootjes. We hebben het grootste zeilschip (sailing yacht A) ter wereld gezien, wat afgemeerd lag bij het Arsenale.
Vrijdag het lange saaie stuk door Noord-Italië terug genomen richting Frankrijk. We vonden een kleine, niet heel bijzondere camping (la Roca) aan het pittoreske meer van Viverone, ongeveer 20 km van Ivrea.
Lago di Viverone
Zaterdag 28 september hebben we ‘s morgens Ivrea bezocht, de thuisbasis van het voormalig megaconcern Olivetti. Zie ons verslag hier.
Ivrea
’s Middags door de Mont Blanc tunnel terug naar Frankrijk. Het was prachtig weer dus we besloten een camping te zoeken. Het werd camping Le Grand Champ in Taconnaz sous les Bois, 5 km van Chamonix met fenomenaal uitzicht op de alpen rond de Mont Blanc en de gletsjer. Madame van de camping vertelde ons wat over de omgeving en toen we hoorden dat er een télé-férique was naar de Aigulle du midi, of de pique du midi (naast de Mont Blanc), besloten dat we dat zondag te gaan doen.
Vue op pique du midi
Met de 2 verschillende kabelbanen zijn we tot 3945 meter hoogte gestegen. Het was een soort virtuele reis omdat je in zo’n andere wereld kwam daarboven. Je gaat van 25 graden in Chamonix naar -5 onder 0 in de sneeuw, er is heel veel wind en het zuurstoftekort van 45% maakt dat lopen en vooral trap lopen heel vermoeiend is. Maar wat was het spectaculair om zo op de top van Europa te staan. Heel indrukwekkend.
Aan het lac de Nantua
Zondagavond nog een laatste nachtje op camping Dunoyer in Port aan het meer van Nantua en maandag waren we weer thuis.
Ravenna
Het was een druilerige ochtend en te koud om buiten te ontbijten. We kregen nog een espressootje van het agrarische stel en toen we zeiden dat we naar Venetie zouden gaan kregen we heel veel informatie over ons heen gestort. De enige echte bruikbare tip: een app met alle schema’s voor de vaparettos “CheBateo?”
We waren rond een uur of 2 in Ravenna. Dat stond al heel lang op ons wensenlijstje maar meestal lukte het niet omdat de biennale altijd veel tijd in beslag nam. Maar nu was het zover en het stelde zeker niet teleur. We hebben eerst het Mausoleum van Galla Placida hebben bezocht, een beroemd mausoleum wat in het jaar 425 gebouwd werd door de Romeinse keizerin Galla Placidia. Zij liet het naast de (nu niet meer bestaande) kerk Santa Croce bouwen waarmee het door een voorportaal verbonden was en diende als laatste rustplaats voor haar tweede man en broer. Het was de bedoeling dat zij hier later ook bijgezet zou worden, maar zij stierf in Rome.
De buitenkant oogt eigenlijk relatief modern, maar dat komt door de bakstenen. Ook sober, zeker in relatie tot de binnenkant die compleet versierd is met mozaieken. Heel indrukwekkend.
Vlak daarnaast ligt de basiliek van San Vitale, ook opgetrokken in rode baksteen. Dit achthoekige gebouw stamt uit 526-547 en is de belangrijkste vertegenwoordiger van Byzantijnse kunst (wereldberoemde mozaïeken) en architectuur in West-Europa.
De kerk werd op 19 april 548 ingewijd door bisschop Maximianus van Ravenna.
Ongelooflijk gedetailleerde portretten in mozaïek. Verbluffend mooi!
Omdat dit mozaiek-festijn in stijl af te ronden hebben we de Basilica van St. Appollinaire in Classe (vlakbij Ravenna) nog bezocht. Een indrukwekkende, alweer bakstenen, basiliek die op 9 mei 549 ook werd ingewijd door bisschop Maximianus en gewijd is aan Sint Apollinaris, de eerste bisschop van Ravenna en Classe. De basiliek is aldus van dezelfde tijd als de San Vitale in Ravenna, die een jaar eerder werd ingewijd!!
Hier valt de enorme ruimte op als je binnenkomt. De kerk bestaat uit een schip en twee zijbeuken met 24 zuilen van Grieks marmer. Op het einde bevindt zich een veelhoekig apsis waar zich twee kapelletjes bevinden.
De erepoort is het meest opvallende kenmerk van de basiliek met prachtige mozaïeken. Het bovenste gedeelte stelt een medaillon voor met daarin Christus. Aan de zijkanten zijn gevleugelde symbolen van de vier evangelisten: de adelaar (Johannes), de engel of gevleugelde man (Matteüs), de leeuw (Marcus) en de stier (Lucas).
De zijkanten van de ereboog tonen twee palmen die in de bijbel symbool staan voor gerechtigheid. Onder de palmen staan de aartsengelen Michaël en Gabriël afgebeeld, het borstbeeld van Sint-Mattheüs en een andere onbekende heilige.
Heel indrukwekkend allemaal.
We hebben de nacht doorgebracht op een strandcamping in Classe. We hebben de zee niet eens gezien, want het is de hele dag druilerig gebleven.
Colla Euganei
Woensdag op naar Venetië, waar we na een saaie reis (wat is de autostrada door Noord-Italie toch ongelooflijk saai, alleen af en toe een lekkere koffiestop maakt het draaglijk!) om een uur of half 3 aankwamen op camping Fusina. We besloten niet aan de waterkant te gaan staan want het was er zoals gewoonlijk ongelooflijk winderig. Met 33 graden, zoals de afgelopen dagen, zou dat heel lekker geweest zijn, maar nu met 23 moest je echt wel uit de wind zitten. Je hebt op de winderige punt wel mooi uitzicht op Venetië en het campingrestaurant maakt heerlijke pizza’s.
Donderdag stond eigenlijk de Biennale op het programma, maar aangezien Petra een acute rugpijn-aanval kreeg werd het een rustdag op de camping. Vrijdag ging het al weer een stuk beter, maar niet goed genoeg voor de Biennale want dat is lopen, lopen en nog eens lopen, dus we besloten te vertrekken. We wilden nog graag naar Ravenna, maar via de rivièra de la Brenta (een zone tussen Venetië en Padua) langs de mooie (paleis)villa’s uit begin van de 17e eeuw, waar de rijken uit Venetië zich in de zomer konden terugtrekken. Allen gelegen langs de rivier Naviglio del Brenta in de dorpen Mira, Dolo en Stra. Hoogtepunt was de villa Pisani in Stra, waar Hitler en Mussolini elkaar voor de eerste keer ontmoet hebben. We zijn er niet in geweest. In geen enkele villa trouwens, we hebben alleen maar lekker rondgereden dus heerlijk uitgerust.
Villa Pisani, Stra
We streken ‘s middags neer in Montegrotto terme net ten zuiden van Padua bij een camping met een thermaal zwembad met olympische afmetingen en een goddelijke temperatuur van 33 graden. (http://www.sportingcenter.it) Heerlijk voor de rug natuurlijk. Wel een bizarre sfeer daar. Het was ook een soort kuurhotel dus er liepen allemaal oudjes in badjassen rond.
Montegrotto Terme
Einde middag zijn we nog even naar het centrum gefietst. Wat een dooie boel. Alles was vrij nieuw en er hing echt een kuuroord-sfeer.
Zaterdagochtend eerst nog gezwommen en daarna een tocht gemaakt om de colla Euganei, een soort mini-gebergte net ten zuiden van Padua. Mooie uitzichten, maar je was er in 2 uur klaar mee.
Na de lunch in de mooie tuin van een restaurant op naar Arquà Petrarqua, een uitermate pittoresk dorpje met zeer small, steile straatjes, wat nog een behoorlijke uitdaging voor busmans was!
Arquà Petrarca is opgenomen op de lijst van i borgi più belli d’Italia (‘de mooiste dorpjes van Italië’). We zijn terug omhoog gefietst (heel steil!!) naar het huis van Francesco Petrarca, schrijver, dichter en grondlegger van het humanisme. Zijn huis wordt wel gezien als het belangrijkste schrijvershuis ter wereld. Ten eerste omdat het buitengewoon oud is: het dateert van circa 1370. Ten tweede omdat Petrarca het zelf ontworpen heeft met de bedoeling hierin een zelfportret te schetsen. En ten derde omdat het al vanaf de vroege 16e eeuw een museum is, in zijn soort het oudste ter wereld, en daarom al meer dan 500 jaar bezoekers en literaire pelgrims aantrekt.
Het huis had interessante schilderingen, was omgeven met een mooie tuin en prachtig uitzicht op de colla Euganei.
Casa di Petrarca
Bij de uitgang stond iemand Giuggiola vruchten te verkopen. Hadden we nog nooit gezien of gegeten. Vruchten gemiddeld ter grootte van een eikel met een smaak tussen appel en peren. Heel apart. Je noemt het ook wel jujube in het Nederlands of rode vijg.
De nacht hebben we doorgebracht op camping agriturismo Alba. Een sympathiek campinkje bij een agrarisch bedrijf.
Torino – Rivoli 2019
Castello di Rivoli
Zondagochtend zijn we eerst naar Castello di Rivoli geweest, een kasteel uit de Middeleeuwen wat in zijn lange geschiedenis verbouwing na verbouwing heeft ondergaan en nu dienst doet als Museum van hedendaagse kunst. De tentoonstelling The Roots of Violence van Yuri Ancarani kon ons niet echt boeien. Maar bij de tentoonstelling Air, Flowers, Salt. Artworks from the Collections of Castello di Rivoli Museum of Contemporary Art zaten wel een aantal interessante werken. De muren van het kasteel zijn nog steeds prachtig met delen van schilderingen.
Castello di Rivoli
Rivoli ligt vlak bij Torino en daar waren we al rond lunchtijd, waar we tot 3 uur moesten wachten tot eco-camping Grinto open ging. We hadden in het museum al een broodje op, maar hebben in restaurant Grinto nog maar een pizzaatje gedeeld. Erg lekker.
De camping is een soort hele lang parkeerplaats voor campers. Vrij dicht op elkaar. Er ligt een grasstrook achter waar iedereen het stukje achter zijn camper mag gebruiken. Het was erg warm, zo’n 33 graden en eigenlijk amper schaduw.
Toen het iets afgekoeld was zijn we richting het centrum van Torino gefietst. De camping ligt bij een soort natuurpark langs de rivier de Po en het was een mooie fietstocht van ongeveer 7 kilometer door het groen langs de rivier.
Fietstocht langs de Po
‘s Avonds kwamen we tot de ontdekking dat het leuke stilstaande watertje achter het grasveldje op de camping veel muggen produceerde.
Maandag hebben we het centrum van Torino bezocht. Wij vonden er niet heel veel aan. De lijkwade van Turijn was niet te bezichtigen en we hadden helemaal geen zin in gesjok door oude paleizen. We kwamen eigenlijk voor wat Contemporary Art dingen maar die waren allemaal gesloten. We hebben er lekker geluncht, wat rondgefietst en toen zijn we lekker bij een terras aan de waterkant gaan zitten.
Dinsdag was de Fondazione Merz open en aangezien Mario Merz op ons lijstje van favoriete kunstenaars staat, hebben we dit bezocht. Op de fiets buiten het centrum oogt de stad een stuk interessanter. Altijd veel leuker om op plekken te komen waar gewoond en gewerkt wordt. Nadat we een heerlijke pizza gegeten hebben zijn we de tentoonstelling gaan bezoeken. Er was niet veel werk van Mario Merz te zien, maar het gebouw was interessant en er was een tentoonstelling van 5 kunstenaars die genomineerd zijn voor de Mario Merz-prijs. Je kon ook stemmen en wij hebben op Bertille Bak gestemd, die onder andere een spannende/grappige video maakte over Roma’s die aan de rand van de samenleving leven.
Daarna nog een heerlijk ijsje gegeten en teruggefietst naar de camping langs de rivier.
Vakantie: van Autun naar het meer van Avigliana
We zijn donderdag lekker op ons gemakje vertrokken want onze eerste stop was in in de buurt van Autun waar we ‘s middags nog een bespreking hadden met Marianne van Passepartout. Camping La Porte d’Arroux kennen we inmiddels en we hebben ‘s avonds nog een rondje gefietst langs de tempel van Janus. Een enorm grote ruïne in de weilanden buiten Autun.
Tempel van Janus
Vanaf hier heb je ook een mooi gezicht op de stad Autun, die zeer beschermd achter de heuvels ligt.
Autun
Vrijdag richting Italie vertrokken maar net de Fréjus-tunnel niet gehaald, want het was erg mooi weer en we hadden zin om ‘s middags nog lekker wat tijd op de camping door te brengen. Camping Le bois joli bij St. Avre ligt hoog in de Alpen dus prachtig uitzicht op de bergen. Lekker zwembad, maar het water was zo ondoorzichtig dat ik mijn eigen handen niet meer kon zien! Later in de middag naar La Chambre gefietst via een ontzettend steile weg, maar onze supersonische fietsjes deden het prima en brachten ons na een bezoek aan dit vreemde bergdorpje weer veilig boven.
Camping le bois joli, St. Avre
Zaterdag de dag begonnen met een mooie rit door de Franse Alpen om vervolgens door de hele lange Fréjus-tunnel Italie binnen te rijden. De tunnel is 12,9 kilometer en er komt echt geen eind aan, vooral ook omdat je maar 60 km per uur mag rijden. Bij de eerste de beste service area gestopt voor de traditionele cappucino. Die is zo verschrikkelijk goed bij de autogrills langs de snelwegen hier.
de traditionele eerste stop in Italie.
In onze Michelingids van Noord-italie lazen we dat er een prachtig, hoog op een berg (Pirchiriano) gelegen klooster zo’n beetje langs de route naar Torino en we besloten dat te bezoeken. Via een relatief smal kronkelweggetje met haarspeldbochten naar de top van de berg, ook nog wel een uitdaging met busmans.
Sacra di San Michele
Vanuit het klooster Sacra di San Michele heb je een fantastisch uitzicht over de vallei van Susa. Onder leiding van Paus Silvester II is rond het jaar 1000 met de bouw van het complex begonnen. Het is gewijd aan de cultus rond de aartsengel Michael en maakt deel uit van de pelgrimsroute waar onder andere ook Mont Saint Michel toe behoort en monte Sant Angelo in Puglia.
Dit klooster inspireerde Umberto Eco tot het schrijven van zijn roman Naam van de Roos. Het was een enorme klim, maar echt de moeite waard. Vooral de kapel had prachtige schilderingen.
Na dit bezoek vonden we een simpel, beetje rommelige camping aan het meer van Avigliana (camping Avigliana lacs). Tegen de avond hebben we het meer nog rondgefietst. Ondanks dat het al aardig herfst was het nog steeds aardig druk en de terrassen van de restaurants langs het meer zaten nog aardig vol. Vanaf de oever van het meer zag je het silhouet van het klooster hoog liggen.
Emily en Werner trouwen!
Onze tweede “bruiloftsvakantie” dit jaar begon donderdag 18 juli met een tandartsbezoek in Parijs. We werden allebei gekroond (nu ja, ik een semi-kroon) met een vulling die ter plekke geprint werd met de 3d printer. Het voordeel is dat je er niet voor terug hoeft te komen, het nadeel is dat je er wel even zit. We kwamen vandaag dan ook niet verder dan Peronne.
Vrijdag waren we rond een uur of 11 in Watou. Het was heel leuk om er weer eens rond te dwalen, al is de kwaliteit lang niet meer wat het geweest is. Klik hier voor ons (foto)verslag. We lunchten met Brenda en haar kunstkijkvriend Bert.
Zaterdag zijn we eerst naar een tentoonstelling van Marwan Bassiouni and Gerco de Ruijter in het Fotomuseum Den Haag geweest en daarna knapte het weer op en konden we door naar het strand waar we lekker bij een strandtent zijn gaan zitten.
Zondag naar Mike, Roos en kids en pizza’s gegeten bij Marianne en Rogier.
Maandagochtend nog een kop koffie aan de plas bij Nesselande en vervolgens richting Tilburg waar we ons geïnstalleerd hebben op camping Petit013, iets ten westen van Tilburg. Een vrij nieuwe camping bij een voormalig boerenbedrijf. De boompjes gaven nog niet veel schaduw, wat jammer was omdat het weer aardig warm begon te worden. We konden op de fiets naar de Lustwarande, waar we ’s middags hebben rondgedwaald. Kijk hier voor een (foto)verslag.
Dinsdagochten naar museum De Pont, waar een tentoonstelling van Luc Tuymans was. Kijk hier voor een (foto-)verslag
Nog even flink boodschappen gedaan bij de Tilburg AH XL en toen door naar camping Fortduinen bij Cromvoirt. Marijcke en Carli zijn daar gisteren al gearriveerd. Na de creepy verhalen die we over camping Fortduinen hadden gelezen viel het allemaal erg mee. Er stonden dennenbomen, er was een fijn zwembad, het superrustig en het ligt vlak bij het meer De IJzeren Man, waar je kon zwemmen en omheen kon fietsen.
Emily en Werner zijn woensdagochtend officieel getrouwd op het stadhuis van Den Bosch in het bijzijn van Els en Jos (vader van Werner). Verder mocht niemand erbij zijn. Niet zo heel erg want het was erg warm, het is zelfs 40 graden geworden.
’s Middags kwam iedereen naar de camping om de zestigste verjaardag van Els te vieren. Behalve de eigen clan waren ook Conny en Shay (tante en neef van Emily) en Tulane van de partij.
Vrijdagavond was het tweede deel van de bruiloft: een barbecue bij Jos in de tuin voor de familie en de beste vrienden van het bruidspaar. Het wemelde van de Amerikanen. Toespraken, cadeau’s, muziek en we speelden het typisch southern American spel Cornhole
Zaterdag was de feestbruiloft met een ceremonie in een kerkje en na afloop een receptie. ’s Avonds diner en daarna feest in het Brabants Museum. Zondag was daar brunch voor de bruiloftsgasten. Maandag zijn we weer afgereisd naar het zuiden.
Petit voyage : La Provence et La Drome
Dinsdag zijn we vertrokken met busmand voor een petit voyage richting Aix en Provence en La Drome om kunst te kijken.
Dinsdagavond was de eerste stop op camping la Trillonière in de buurt van Lyon. Problematisch, want het was overal vol vanwege de halve finale vrouwenvoetbal in Lyon. We hebben wel op de iPad zitten kijken, want de Nederlandse vrouwen speelden.
Woensdag door naar Aix-en-Provence, waar we heerlijk een middag op camping Arc-en-Ciel hebben doorgebracht. Superlekker zwembad. Het was heel, heel warm. Zelfs te warm om Aix in te gaan.
Donderdag naar chateau La Coste, waar we de virtuele opera Eight hebben gezien. Om de beurt kregen we een helm op en werden we een wonderbaarlijke 3d wereld ingeleid. Het is een project van de componist Michel van der Aa in samenwerking met singer-songwriter Kate Miller-Heidke.
Château La Coste is wijn domein vlak bij Aix en Provence. Naast wijnbouw en biologische voeding staat de kunst hier centraal. Architecten en kunstenaars zijn uitgenodigd om op een zelfgekozen plek op het landgoed een werk te creëren . Er is een route door het prachtige landschap van het domein. Wel jammer dat het zo gloeiend heet was. We hebben heerlijk geluncht op het beschaduwde terras. Alles was vegetarisch.
Einde middag door naar Valaurie waar we op een camping la Truffière in Grignan hebben gestaan, een leuke camping langs de lavendelvelden.
Vrijdag hebben we geluncht bij Jaques en Dominique in Valaurie. Het was heel fijn om ze weer te zien, we hebben twee jaar geleden veel tijd met ze doorgebracht tijdens onze artist-in-residence aldaar. Koffie gedronken bij Anne-Marie en haar nieuwe huis bewonderd. De zusjes wonen nu heel dicht bij elkaar.
Dominique liet ons de tentoonstelling Arbres Légendes van Rodolphe Hamadi zien.
Onze laatste nacht brachten we door op camping Les Bastets in de Drome. We hebben er heerlijk van het zwembad met het prachtige uitzicht genoten. Er was ook een fijn restaurant met levende muziek.
Zaterdag weer naar huis waar we ’s avonds een mooi concert bij Faramine hebben bijgewoond. “Suites de Bach revisitées” met Pauline Bartissol (cello) en Jean-Charles Richard op saxophone. En als toetje nog het requiem van Mozart in de basiliek van Vezelay zondagmiddag.
Constellations de Metz
Tweede stop van onze Nederland-vakantie was in Metz. Eigenlijk is Metz een verrassend leuk stad met gezellige terrasjes en restaurantjes. Bij aankomst op de camping kregen we de flyer van Constellations de Metz uitgereikt, een parcours artistique met exposities en concerten. Het werden hier dus 2 nachten in plaats van 1. We hebben een fietstocht gemaakt langs de kunstwerken en de kathedraal St. Etienne bezocht, die La latere de Dieu wordt genoemd. Terecht, wat een prachtig gotisch interieur, met gebrandschilderde ramen die tot aan de hemel lijken te reiken. Bluffant. Ook mooie ramen van Chagall. ’s Avonds de route Pierres Numériques gefietst met als spectaculair hoogtepunt een indrukwekkende videomapping op de westgevel van de kathedraal. Het artistiek hoogtepunt was Warping Halos van The Children of the Light.
